نتایج تحقیقات دانشمندان موسسه پلی تکنیک و دانشگاه ایالتی ویرجینیا آمریکا نشان داد که این فرونشست آرام، ساختمان‌ها را تضعیف و جان میلیون‌ها نفر را تهدید می‌کند. آنها پنج کلان‌شهر دهلی‌نو، بمبئی، چنای، کلکته و بنگلور را با استفاده از داده‌های رادار ماهواره‌ای از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۳ مورد بررسی قرار دادند و کشف کردند که ۸۷۸ کیلومترمربع از زمین در حال غرق شدن است.

ماهواره‌ها شهرهای در حال غرق شدن را ردیابی می‌کنند

محققان برای ردیابی فرو رفتن آهسته زمین، به ماهواره‌ها رو آوردند. بیش از ۱۲۰۰ تصویر راداری، تصویری واضح از تغییر زمین شهری هند در طول زمان ایجاد کردند و نتایج بررسی آنها نشان داد که چگونه تغییرات کوچک و تدریجی می‌توانند به خطرات ساختاری بزرگی تبدیل شوند.

پروفسور منوچهر شیرزایی گفت: نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که چگونه تکنیک‌های نقشه‌برداری زمینی مبتنی بر ماهواره می‌توانند خطراتی را که تا زمان وقوع فروپاشی پنهان هستند، آشکار کنند.

مهندسان و برنامه‌ریزان با واقعیت دشواری روبه‌رو هستند، فرونشست زمین خود را نشان نمی‌دهد. این پدیده تا زمانی که آسیب قابل مشاهده نباشد، بی‌سروصدا اتفاق می‌افتد و تا آن زمان، پیشگیری خیلی دیر شده است.

سیل، زلزله و طوفان می‌توانند فشار وارد شده بر خاک در حال فرونشست را تشدید کند. تغییر بارندگی، خشکسالی‌های شدید و رشد سریع شهری، همگی به این مشکل دامن می‌زنند. وقتی سال‌های خشک، شهرها را مجبور به حفاری عمیق‌تر برای آب می‌کنند، زمین استحکام خود را از دست می‌دهد.

محققان پیش‌بینی کردند که با افزایش تقاضای جهانی آب، بسیاری از شهرهای دیگر نیز چرخه مشابهی از استفاده بیش از حد و فروپاشی را تجربه خواهند کرد. بیش از ۱۵۰ منطقه شهری در سراسر جهان در حال حاضر با فرونشست قابل اندازه‌گیری مواجه‌اند. تغییرات اقلیمی این الگو را بدتر می‌کند. باران‌های موسمی مرطوب‌تر موجب سیل‌هایی می‌شوند که زمین ضعیف را فرسایش و باران‌های موسمی خشک‌تر پمپاژ آب‌های زیرزمینی را افزایش می‌دهند.

نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که چالش هند، منعکس‌کننده مبارزات جهانی است که در آن زمین، آب و زیرساخت‌ها برای بقا با هم رقابت می‌کنند.

کمک فناوری به شهرهای در حال فرونشست

فرونشست فقط مشکل هند نیست، شهرهای سراسر آسیا، آفریقا و آمریکا به سفره‌های آب زیرزمینی وابسته‌ و تخلیه آنها سرعت یافته است. همان فرونشست آهسته‌ای که در دهلی یا چنای دیده می‌شود، می‌تواند در هر جایی رخ دهد که سفره‌های آب افت می‌کنند.

ساخت‌وساز هوشمندانه‌تر، نه فقط بلندتر

قوانین جدید ساختمان‌سازی باید شامل داده‌های زمین باشند. مدیریت آب‌های زیرزمینی باید با برنامه‌ریزی ساخت‌وساز همراه شود تا شهرها به ساخت‌وساز روی زمین‌های ناپایدار ادامه ندهند.

نتایج این تحقیق در نشریه «پایداری طبیعت» (Nature Sustainability) منتشر شده است.

انتهای پیام