گلاله غفاری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: یکی از اثرات بالقوه تغییر اقلیم، تغییر شدت و فراوانی بارش‌های حدی است، نتایج مطالعات متعدد نشان داده که در مناطق زیادی از دنیا فراوانی بارش‌های با حجم بالا افزایش یافته است.

وی افزود: پیش‏‌بینی می‌شود که در اثر تغییر اقلیم، شدت و فراوانی این نوع بارش‌ها در بسیاری از نقاط دنیا در آینده نیز افزایش یابد، با این حال شدت و نوع این تغییرات در مناطق مختلف متفاوت است که در مناطق خشک و نیمه خشک، تغییر اقلیم باعث کاهش پدیدهای نرمال و افزایش این گونه وقایع می‏‌شود.

این پژوهشگر عنوان کرد: برای مثال تعداد وقایع بارش در طول سال کاهش یافته و در عوض بارش‏‌های با شدت، مدت و فراوانی بیشتر رخ می‏‌دهد. یا تعداد روزهای با دمای متوسط کاهش یافته و در مقابل شاهد روزهای بسیار گرم یا بسیار سرد خواهیم بود.

وی ادامه داد: همچنین با توجه به افزایش متوسط دما در اثر این پدیده، بارش برف نسبت به گذشته بسیار کم شده و نزولات اکثراً به صورت باران رخ می‌ دهد که این تغییرات می‏ تواند منجر به وقوع سیل‏ ها و خشکسالی‏ های پی در پی شوند زیرا همان‏گونه که اطلاع دارید همیشه سیل و خشکسالی دو روی یک سکه هستند به‏ گونه ‏ای که در اثر تغییرات اقلیمی، ‌این پدیده‌ها افزایش خواهد یافت و بر همین اساس در یک سال بارندگی‌های رگباری رخ می‌دهد و در سال بعد خشکسالی اتفاق می‌افتد.

غفاری بیان کرد: یکی از اثرات تغییر اقلیم افزایش پدیده‌هایی مانند سیل، طوفان یا خشکسالی است، در واقع این حالت‏‌ها هم از لحاظ تعداد و هم شدت افزایش می‌یابند که می‌توان به سیل‏‌های اخیر به عنوان پدیده‌هایی به واسطه تغییر اقلیم نگاه کرد.

هیچ رخداد منفرد اقلیمی نشانه آغاز یا پایان دوره ترسالی یا خشکسالی نیست

وی تصریح کرد: سیل‌های اخیر احتمالاً از این فرآیند بی‌تاثیر نبوده و نزول این حجم از بارش در مدت زمان بسیار کوتاه می‌تواند از نشانه‌های تغییر اقلیم و جزء وقایع غیر نرمال در منطقه باشد، ولی این‏که بارش خوب امسال که از متوسط بلندمدت بیشتر بوده است بتواند نشانه‌ای بر شروع دوره ترسالی باشد جای بحث و گفتگو دارد و بیشتر می‌تواند وقایعی در اثر تغییر اقلیم باشد تا شروع دوره ترسالی، زیرا هیچ رخداد منفرد اقلیمی نشانه آغاز یا پایان دوره ترسالی یا خشکسالی نیست.

این استاد دانشگاه اعلام کرد: اگر در سیل‌های گذشته ایران دقیق شویم حتی در زمان‌هایی که خشکسالی بسیار شدید هم حاکم بوده، سیل‌های شدید هم جاری شده است.

این پژوهشگر بیان کرد: البته مشکل امروز ما در مهار سیل ویرانگر و نه خود سیل، بیشتر ناشی از عدم مدیریت صحیح منابع آبی، عدم انجام اقدامات آبخیزداری، جنگل‏ زدایی و نابودی مراتع، بی‌توجهی به لایروبی رودخانه‏‌ها، از بین رفتن آبرفت‌ها در اثر بسته شدن مسیر رودخانه‌ها، تغییرات غیر اصولی کاربری اراضی و تجاوز به حریم رودخانه‏‌ها و گاهاً ساخت و ساز در بستر رودخانه‏‌ها و مسیل‏‌ها است.

وی خاطرنشان کرد: امروزه مطالعات نشان می‌دهد جنگل‌ها و پوشش گیاهی به دلیل تعدیل قدرت تخریب قطرات باران، تأخیر در جاری شدن رواناب و افزایش میزان نفوذ، باعث کاهش دبی پیک سیلاب‌ها و افزایش دبی آب پایه رودخانه‌ها می‌شوند که این عامل می‏‌تواند نقش بسیار مؤثری در کنترل سیلاب داشته باشد.

انتهای پیام