من، علیرضا، شانزده سالم بود که پدرم را از دست دادم. درست همان روزی که قرار بود از بیمارستان مرخص شود. درست در همان سن و سالی که داشتم پدرم را کشف میکردم. او برای من یک قهرمان بود. هنوز هم هست. مثل همه پدرها. من هم مثل خیلیهای دیگر خاطرات زیادی از پدرم دارم و تنها وقتی که میشود با او خوش بود مرور همان خاطرات هست. خاطراتی که هنوز بعد از ده سال برایم تازگی دارد.
- در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
- -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
- -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
- - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی به اشخاص، قومیتها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزههای دین مبین اسلام باشد معذور است.
- - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر میشود.

۱۳۹۸-۱۲-۱۸ ۱۹:۳۳
خیلی حس خوبی داشت.
نظرات