به گزارش ایسنا، دو کیهان نورد جمینی-11 به دنبال مشکلات و نقص‌های پیش آمده در جریان ماموریت ناوهای قبلی جمینی، باید کارهای مهمی را صورت می‌دادند. الحاق با ناو بدون سرنشین "آجنا" و راهپیمایی فضایی از جمله این عملیات بود.

چند ساعت بعد از پرتاب, سخنگوی سازمان فضایی آمریکا اعلام کرد سفینه در مداری با اوج و حضیض 280- 161 کیلومتر و زاویه شیب 9/28 درجه نسبت به خط استوا قرار گرفته و هر 7/88 دقیقه یک دور به گرد زمین می‌چرخد.

ریچارد گوردون طی دو راهپیمایی که یکی 2 ساعت و 8 دقیقه به طول انجامید و دیگری 33 دقیقه، رکوردی در راهپیمایی فضایی از خود به جا گذاشت. او در این راهپیمایی‌ها چند کار مهم را صورت داد که عبارتند از: برداشتن جعبه محتوی غبار فضایی که به سفینه هدف متصل بود، بستن طناب آجنا به محل قلاب اتصال،  خارج کردن یک دوربین عکاسی آپولو از جعبه مخصوصی و قرار دادن آن در محل مربوطه و بالاخره بازرسی دستگاه‌های تولید نیرو در ناو آجنا.

جمینی-11 در مراحل بعدی ارتفاع مداری خود را به 1380 کیلومتر تغییر داد که این خود نیز رکوردی در تاریخ فضانوردی بوده است. کیهان نوردان در برنامه کارهای خود 11 آزمایش و تجربه را عملی ساختند که از جمله آنها بازگشت کاملاً خودکار سفینه بود. ریچارد گوردون، به وسیله کابل ویژه‌ای به طول 30 متر، سفینه جمینی را به ناو دیگری از نوع آجنا مرتبط ساخت و با این کار، انجام آزمایش‌هایی جهت ایجاد جاذبه مصنوعی در پیچیدن دو واحد تامین کرد. او همچنین آزمایش‌های علمی و فنی عکسبرداری از کره زمین و ستاره‌ها را انجام داد.

ناو کیهانی جمینی-11 در ساعت 13:59:35 روز 15 سپتامبر 1966 پس از طی 783/1 میلیون کیلومتر در اقیانوس اطلس و نقطه‌ای فرود آمدند که با محل پیش‌بینی شده 9/4 کیلومتر فاصله داشت. مدت کوتاهی بعد گروه تجات به سراغشان آمدند و آنان را به ناو هواپیمابر گوام منتقل کردند.

به این ترتیب فضانوردان جمینی-11 توانستند با سفری که 2 روز و 23 ساعت و 17 دقیقه و 8 ثانیه طول کشید, چند ناکامی سفینه‌های قبلی را جبران کنند و گام‌های مهمی برای سفر به ماه را بردارند.

انتهای پیام