به گزارش ایسنا و به نقل از سی ان ان، در دقیقه 32 بازی مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا برابر آژاکس، مدافع بلژیکی تاتنهام قبل از اینکه به زمین بیفتد و صورتش محکم با چمن برخورد کند، باهم تیمی خود توبی آلدروایرلد برخورد شدیدی کرد.
این درگیری باعث شد تا ورتونگن آسیب‌دیده و دچار خونریزی از بینی شود، اما پس از معاینه گروه پزشکی تاتنهام، وی پیراهن آغشته به خون خود را عوض کرد و به میدان بازگشت. از بازگشت وی به زمین زمانی نگذشته بود که مجبور شد به کمک دو نفر از اعضای کارکنان تاتنهام سرپا نگه‌داشته شود و به رختکن برود.
گروه پزشکی اسپورز به سهم خود، پروتکل‌های ضربه‌مغزی فوتبال را پیگیری کرد و بعد از بازی اعلام کرد که ورتونگن دچار ضربه‌مغزی نشده است.
اما این حادثه انتقادات گسترده‌ای را به دنبال داشت و کریس نوینسکی، بنیان‌گذار و مدیرعامل the Concussion Legacy Foundation گفت: پروتکل‌های ضربه‌مغزی در فوتبال بین‌المللی بدترین پروتکل‌های جهان هستند. قوانین تعویض آن‌ها قدیمی است وبر اساس مراقبت‌های بالینی رایج در ضربه‌مغزی نیست.
این پروتکل‌ها توسط فدراسیون بین‌المللی فوتبال در زوریخ موردبحث قرار گرفت و یک تعویض موقت جایگزین آن شد تا امکان یک معاینه 10 دقیقه‌ای در عوض آزمون سه‌دقیقه‌ای فعلی فراهم شود.
در بیانیه‌ای اعلام شد که فدراسیون بین‌المللی فوتبال تصمیم گرفته است که از یک گروه متخصص بخواهد راه‌حلی را پیدا کند که هم سلامت بازیکن و هم تضمین عدالت ورزشی در نظر گرفته شود.
مارکو فون باستن، بازیکن بین‌المللی پیشین هلندی و یکی از پنج بازیکنی که سه بار موفق به کسب توپ طلا شده است، اظهار کرد: این تغییر گامی در جهت صحیح است. این بازیکن 54 ساله در طول زندگی حرفه‌ای خود، زمانی که دروازه‌بان تیم مقابل به‌جای توپ به سر او ضربه زد، مجبور شد، یک‌شب را به خاطر ضربه‌مغزی در بیمارستان بگذراند.
وی گفت: این قانون برای فوتبال و بازیکنان فوتبال مفید است تا بیشتر در مورد عملکرد بدن و بهتر در مورد عملکرد ذهن بدانند و تهیه یک قانون خوب و یک آیین‌نامه خوب کاری دشوار است. 10 دقیقه زمان لازم است تا اتفاقی که برای بازیکنی مانند بازیکن تاتنهام افتاد ارزیابی شود و مشخص شود که شدت ضربه‌مغزی چه میزان سنگین است؛ بنابراین برای این 10 دقیقه، شاید شما این امکان را داشته باشید که بازیکن (دیگری) را جایگزین کنید، در غیر این‌صورت 10بازیکن در برابر 11بازیکن حریف خواهند بود.
" مقصر کردن هرکسی آسان است"
دکتر ادوین گودارت، رئیس پزشکی ورزشی فدراسیون فوتبال هلند (KNVB) با فون باستن موافق است و اظهار کرد: یک تعویض موقت فشار بر روی پزشکان را برای بازگرداندن بازیکنان به زمین مسابقه کاهش می‌دهد. من موافقم که در بعضی موارد سه دقیقه زمان خیلی کمی است.
وی گفت: همیشه دشوار است که از یک‌فاصله آنچه را که در زمین رخ می‌دهد، مشاهده کرد. ارتباط بین بازیکن و پزشک، بازیکن و مربی و پزشک و مربی بسیار شخصی است و بنابراین بسیار آسان است که کسی یا چیزی را مقصر بدانیم، درحالی‌که شما نمی‌دانید واقعا چه اتفاقی بین آنان رخ می‌دهد. قانون جدید در تعویض، برای یک پزشک زمان خوبی فراهم می‌کند و به مربی نیز فشار نمی‌آید که بازیکن را به بازی برگرداند. در غیر این صورت تیم فقط با 10 بازیکن باقی خواهد کرد و این مورد باعث ناراحتی و دلخوری مربیان نیز خواهد شد. گودارت می‌گوید ترکیبی از آزمون سه‌دقیقه‌ای فعلی و معاینه 10 دقیقه‌ای پیشنهادی، راه‌حل ترجیحی وی است. هر برخوردی با سر نباید منجر به تعویض 10 دقیقه‌ای شود، زیرا لازم است اغلب بازیکنان ظرف مدت 30 ثانیه تا یک دقیقه پس از اطمینان از سلامت، برای ادامه بازی به زمین برگردند.
وی گفت: به نظر من نباید در همه موارد بازیکن را به مدت 10 دقیقه از زمین بیرون کشید، زیرا ممکن است از آن به‌عنوان یک مانور تاکتیکی سوءاستفاده یا استفاده اشتباه کرد. من از قانون سه‌دقیقه‌ای راضی هستم و اگر پزشکی تصمیم گرفت که بازیکن زمان بیشتری نیاز دارد، می‌توان از قانون 10 دقیقه‌ای استفاده کند.
ورزش حرفه‌ای تا تفریحی
شاید تعداد کمی از فدراسیون‌های فوتبال در سرتاسر جهان وقتی موضوع معاینات ضربه‌مغزی بازیکن پیش می‌آید، مانند KNVB عمل می‌کنند. گودارت می‌گوید، همه تیم‌های ملی هلند، ازجمله همه تیم‌های رده جوانان، قبل از بازی در خارج از کشور غربالگری می‌شوند و هر بازیکن آزمون پایه می‌دهد. این روش، کار کادر پزشکی را در تشخیص ضربه‌مغزی مشکوک در صورت تغییر نتایج در غربالگری بعدی، آسان‌تر می‌کند؛ اما آموزش در KNVB نیز به‌اندازه توجه به فوتبالیست‌های زیر سطح حرفه‌ای، مهم است.
وی گفت: ما سعی می‌کنیم به تمام پزشکان تیم آموزش دهیم تا بدانند در شرایط خاص چه‌کاری باید انجام دهند.
وی ادامه داد: ما به مربیان کنونی و مربیان جدید خود نیز زمانی که می‌خواهند درسطح فوتبال حرفه‌ای فعالیت کنند، آموزش می‌دهیم. این آموزش‌ها به‌صورت گروهی و در مورد پیامدها و روش مقابله با آن‌هاست .
وی در ادامه افزود: برای ورزشکاران تفریحی (ضربه‌مغزی فقط در سطوح حرفه‌ای اتفاق نمی‌افتد) یک مرکز کلینیک مغزی در مرکز پزشکی خود ایجاد کردیم تا به افراد کمک کند.
در تحقیقی که توسط دانشگاه گلاسکو انجام شد، رابطه بین میزان بالاتر مرگ‌ومیر ناشی از زوال عقل در فوتبالیست‌های حرفه‌ای سابق برای اولین بار نشان داده شد. محققان به سرپرستی دکتر ویلی استوارت، آسیب‌شناس عصب، علل مرگ‌ومیر را در بیش از 7600 فوتبالیست حرفه‌ای مرد اسکاتلندی سابق و 23000 از افراد جامعه مقایسه کردند.
این مطالعه نشان داد که احتمال مرگ بازیکنان قدیمی از بیماری تحلیل برنده عصبی 3.5 برابر بیشتراست.
استوارت گفت: این بزرگترین تحقیق تا به امروز است که به بررسی جزئیات شیوع بیماری تحلیل برنده عصبی در هر ورزش و نه‌فقط فوتبالیست‌های حرفه‌ای پرداخته است. نقطه قوت طرح تحقیق ما این است که می‌توانیم میزان زیرگروه‌های مختلف بیماری تحلیل برنده عصبی را به‌صورت جزیی بررسی کنیم.
این بررسی نشان داد، در فوتبالیست‌های حرفه‌ای پیشین در مقایسه با جمعیت کنترل، خطر بیماری آلزایمر پنج برابر، خطر بیماری عصب حرکتی تقریبا چهار برابر و خطر بیماری پارکینسون دو برابر بیشتر بود.
چندین مورد تحقیق برجسته در سال‌های اخیر، به‌خصوص در فوتبال آمریکایی، ارتباط بین ورزش برخوردی و بیماری تحلیل برنده عصبی یا ضایعات مغزی مزمن (CTE) را مطرح کرده‌اند.
این بیماری که تنها پس از مرگ قابل‌تشخیص است، می‌تواند موجب ایجاد تغییر در خلق‌وخوی، مشکلات رفتاری و در برخی موارد منجر به زوال عقل شود. در یک مطالعه موازی به سرپرستی استوارت، معاینات پس از مرگ، CTE را در بخش وسیعی از مغز ورزشکاران ورزش‌های برخوردی، ازجمله فوتبالیست‌های حرفه‌ای نشان داد.
بر اساس بنیادConcussion Legacy، شیوع CTE دربازکنان سابق فوتبال آمریکایی حدود 13 برابر بیشتر از فوتبال معمولی است و این یکی از دلایل تصمیم فوتبال ایالات‌متحده در سال 2015 برای ممنوع کردن ضربه سر به توپ در کودکان 10 ساله و کوچک‌تر بود.
NFL(لیگ حرفه‌ای فوتبال آمریکایی) و NHL (لیگ ملی هاکی امریکا) و همچنین NCAA (لیگ ورزش‌های دانشگاهی امریکا) با دعاوی مربوط به آسیب‌دیدگی سر در ورزشکاران روبرو شدند و ممنوعیت فوتبال در آمریکا، یک دعوی حقوقی را که توسط گروهی از والدین و بازیکنان اقامه شده بود، حل کرد.
بااین‌حال، گودارت معتقد است ممنوعیت فوتبال در کودکان خردسال که مغز آنان آسیب‌پذیرتر است، بی‌شک مزایای حفاظتی دارد، اما جنبه‌های منفی نیز دارد و می‌گوید: اینکه شما دقیقا بدانید چگونه از عضلات خود استفاده کنید، چگونه عضلات گردن خود را برای ضربه مناسب سر منقبض کنید نیز بسیار مهم است. اگر شما در نوجوانی این کار را یاد نگیرید در آینده هم نمی‌توانید روش صحیحی برای انجام این موارد اتخاذ کنید.
اگر ضربه سر به توپ مجاز نباشد، جوانان سعی می‌کنند توپ را با استفاده از پای خود تصاحب کنند، بنابراین یک برخورد بسیار خطرناک‌تر از مورد پیشین به سر رخ می‌دهد.
ما فکر می‌کنیم تمرینات ضربه سر به توپ را نباید با توپ‌های سنگین انجام دهید، بلکه در عوض از توپ‌های سبک و کم‌باد، فقط برای یادگیری یک فن استفاده کنید و زمانی که بزرگتر و آماده‌تر شدید، می‌توانید از توپ‌های معمولی استفاده کنید.
از دیدگاه فون باستن به‌عنوان یک مهاجم، دانستن اینکه چگونه بامهارت بازی کنیم و از بدن خود در هنگام سر زدن به توپ محافظت کنیم به همان اندازه مهم است.
وی می‌گوید: من با دکتر گودارت کاملا موافقم، وقتی جوان هستید، باید یاد بگیرید که چگونه از سرخود استفاده کنید. در سر زدن به توپ، مهم است که توپ آن‌قدر سنگین نباشد و خوب است که با آن روش بازی بزرگ شوید.
من با صحبت در مورد بازیکنانی که با سر به توپ ضربه نمی‌زنند، موافق نیستم و فکر نمی‌کنم این ضربه مشکل آفرین باشد، فقط زمانی خطرناک می‌شود که، سر در مقابل سر یا آرنج در مقابل سر باشد. در این مورد استفاده از بازوها به روش صحیح که اغلب از سر در برابر سر حریف محافظت می‌کند نیز مهم است.
انتهای پیام
نظرات