امیرحسین ابراهیمی در گفت وگو با ایسنا، کارکرد اصلی دانشگاه را تربیت نسلی آینده ساز دانست و اظهار کرد: دانشگاه باید محیطی برای یادگیری و تولید علم باشد، زیرا قرار است نسل دانشگاهی کشور را بسازد، اما متاسفانه در دو دهه گذشته با افزایش دانشگاه های غیرانتفاعی و بدون کنکور نقش مهم دانشگاه در تولید علم و حل و فصل مشکلات جامعه به تدریج از بین رفته و به یک کارخانه تولید مدرک مبدل شده است.
وی دانشگاه را یک برند دانست و افزود: در گذشته رفتن به دانشگاه پرستیژ بود و هر کسی نمی توانست وارد دانشگاه شود و افراد برای نشستن بر صندلی های محدود دانشگاه بسیار تلاش می کردند، اما امروز دانشگاه دیگر برند نیست و آن پرستیژ را ندارد.
دبیر اتحادیه انجمن های علمی علوم سیاسی کشور با اشاره به نقش اثرگذار دانشگاه در ایدئولوژی سازی، انسان سازی و مکتب سازی، تصریح کرد: دانشجو باید در قبال خودش و جامعه ای که در آن زندگی می کند مسئولیت پذیر باشد. در واقع دانشجو باید پیگیر مطالبات جامعه باشد تا بتوانیم هرچه سریع تر کشور در حال توسعه خودمان را به یک کشور توسعه یافته تبدیل کنیم.
ابراهیمی با اشاره به کم رنگ شدن جایگاه مطالبه گری دانشگاه و دانشجو در عرصه های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی، گفت: دانشجویان همیشه یکی از عناصر مهم بر تحولات سیاسی و اجتماعی هستند و با بررسی تاریخ معاصر ایران می توان شاهد حضور پرشور و گسترده دانشجویان در رخدادهای مهم سیاسی - اجتماعی بود.
وی دانشگاه را یکی از بازیگران اصلی در پیروزی انقلاب اسلامی سال ۵۷ دانست و متذکر شد: به مرور زمان کارکرد و جایگاه اصلی دانشگاه تضعیف شده و امروز می توان ادعا کرد جنبش دانشجویی دیگر وجود ندارد و یا اگر وجود دارد مانند قبل با استقبال باشکوه دانشجویان مواجه نیست. اعضای تشکل ها نیز به سختی به ۱۰ نفر می رسد، در حالی که دو دهه گذشته هر تشکل ۵۰۰ عضو داشت.
دبیر انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه گیلان با اشاره به استقبال کم دانشجویان از فعالیت های سیاسی و اجتماعی، اضافه کرد: ذائقه نسل امروز دانشگاه با نسل یک دهه گذشته قابل مقایسه نیست و این تغییر در آینده نیز وجود خواهد داشت لذا با دغدغه ها و مطالبات متفاوت تر و جدیدتری مواجه هستیم.
وی وضعیت بد اقتصادی، نبود شغل مناسب و متناسب با رشته تحصیلی، نگرانی از بیکاری و ترس نسبت به آینده را از جمله دغدغه های دانشجویان دانست و تصریح کرد: این موضوع سبب شده که دانشجویان موفقیت و پیشرفت را یک امر فردی تلقی کنند و نسبت به منافع دیگران بی تفاوت باشند و فقط سعی کنند خودشان را نجات دهند.
ابراهیمی، مهاجرت دانشجویان نخبه را یک واقعیت تلخ دانست که باید مورد توجه قرار گیرد و خاطرنشان کرد: طی سال های اخیر بسیاری از دانشجویان و نخبگان دانشگاهی مجبور به مهاجرت شده اند، زیرا فقدان عدالت آموزشی را احساس می کنند.
وی با بیان اینکه هیچ کسی دوست ندارد وطن خود را ترک کند و به توسعه علم در کشور غریبه بپردازد، عنوان کرد: نگرانی از اشباع بازار کار موجب شده نخبگان تصمیم به مهاجرت بگیرند، زیرا در دیگر کشورها امتیازات بیشتری برای تحصیل و کار آنان فراهم است.
دبیر اتحادیه انجمن های علمی علوم سیاسی کشور، خنثی کردن دانشجو نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی را امر غیر منطقی دانست و یادآور شد: دانشجو وظیفه دارد خود را به عنوان نیروی پیش برنده در ایجاد عدالت در جامعه معرفی کند و مردم باید دانشگاه را به عنوان مرجع حل و فصل مشکلات کشور بشناسند.
انتهای پیام
نظرات