«عباس شیرزی‌دخت» در فروردین‌ماه ۱۳۵۴ در قزوین متولد شد، با توجه به احساس تعلق به امدادرسانی، کمک به همنوع، ایثار اجتماعی که همواره در وجودش داشت سال ۱۳۹۳ به‌عنوان داوطلب افتخاری فعالیت خود را در جمعیت هلال‌احمر شهرستان قزوین آغاز کرد.

وی باعلاقه و استعدادی که داشت طی یک سال و نیم با گذراندن دوره‌های امدادی متعدد و تخصصی به درجه امدادگری نائل آمد و به‌عنوان نجات‌گر راننده در پایگاه‌های امدادی جمعیت هلال‌احمر به هم‌وطنان عزیزمان خدمات امدادی ارائه می‌کرد.

شیرزی علاوه بر امدادرسانی به‌صورت داوطلبانه و رایگان بدون هیچ‌گونه چشم‌داشتی حتی با وسیله شخصی خود در واحد داوطلبان نیز فعالیت می‌کرد، امدادرسانی و کمک در زلزله کرمانشاه، امدادرسانی و کمک در سیل لرستان، امدادرسانی و کمک در سیل سیستان و بلوچستان، امدادرسانی در حوادث برف و کولاک، خدمت‌رسانی و اسکان مسافرین و درراه ماندگان جاده‌ای، فعالیت مستمر و دائم در برگزاری دوره‌های آموزشی امداد و نجات، نجاتگر فعال در پایگاه‌های جاده‌ای کوهین، قسطین‌لار و عوارضی قزوین- زنجان به‌عنوان راننده، همکاری در جمع‌آوری و به‌کارگیری و ارسال کمک‌های مردمی به حادثه دیدگان در حوادث مختلف، شرکت مؤثر و دائمی در عملیات‌های امدادی ازجمله فعالیت‌های وی در هلال‌احمر بود.

با شیوع کرونا، عباس شیرزی همراه و همگام با دیگر امدادگران عرصه سلامت در امر غربالگری و تب سنجی مسافران در ورودی قزوین و تب سنجی از اصناف به‌صورت داوطلبانه حضور پیدا کرد و از صبح زود تا پاسی از شب به فعالیت می‌پرداخت، وی در این ایام به ویروس کرونا مبتلا شد و در تاریخ ۲۲ فروردین ۹۹ همزمان با سالروز ولادتش به خاطر وخامت حال به مراکز درمانی مراجعه کرد و بعد از گذشت دو روز درراه خدمت به مردم، جانش را از دست داد و به خیل شهیدان مدافع سلامت پیوست؛ یادش گرامی و راهش پر رهرو باد.

به این ویروس نمی‌شود اعتماد کرد

به گزارش ایسنا، محسن کوگیر چگینی، نجاتگر امداد و نجات هلال‌احمر قزوین که از سال ۹۴ با عباس شیرزی ارتباط داشت، می‌گوید: در دوران کرونا در همه شرایط عباس از دستکش و ماسک استفاده می‌کرد، با یکدیگر در ورودی‌های شهر غربالگری و تب‌سنجی انجام می‌دادیم و افرادی که تب بالا داشتند را به مراکز مشخص‌شده ارجاع می‌دادیم.

وی ادامه می‌دهد: عباس دوست داشت در بیمارستان صحرایی کار کند و می‌گفت ما نباید به خاطر کرونا خودمان را کنار بکشیم و هر جا که نیاز است باید همکاری کنیم، اگر کرونا هم بگیریم جوان هستیم و زود خوب می‌شویم.

چگینی خاطرنشان می‌کند: شیرزی همیشه از محلول ضدعفونی‌کننده استفاده می‌کرد و می‌گفت به این ویروس نمی‌شود اعتماد کرد ما شیفت هستیم، در بیمارستان و جاهای مختلفی رفت‌وآمد می‌کنیم که خطرناک است از طرفی با مردم ارتباط داریم و باید بیشتر رعایت کنیم.

چگینی عنوان می‌کند: عباس آدم فعالی بود، مدتی در پایگاه مهتاب در اتوبان فعالیت می‌کرد آنجا درخت می‌کاشت، راننده نجاتگر بود اما همیشه در عملیات‌ها حاضر می‌شد و حواسش بود که کسی آسیب نبیند، یک‌بار در یک تصادف که نیسان آتش‌گرفته بود و کسی نزدیک نمی‌شد عباس برای نجات راننده نزدیک شد و فرد را نجات داد، در تمام تصادف‌ها حواسش به مصدوم و همراه مصدومان بود.

وی اظهار می‌کند: در زلزله کرمانشاه و سیل لرستان ما باهم در پشتیبانی اقلام را تفکیک و اگر نیاز بود بسته‌بندی می‌کردیم و با نیسان به مناطق ارسال می‌کردیم.

این امدادگر تأکید می‌کند: یک نفر از آشنایانش بود که بیکار و شغلی نداشت و عباس همواره به او کمک می‌کرد و می‌گفت این آقا کسی را ندارد، هر بار بسته غذایی و هر چیزی که به دستش می‌رسید برای کمک به او می‌برد می‌گفت ما کار می‌کنیم و به این چیزها نیاز نداریم.

وی خاطرنشان می‌کند: عشق و علاقه‌ عباس به خانواده به ویژه دخترش به‌قدری بود که من و مجردهای دیگر ترغیب به ازدواج می‌شدیم، هرروز با دخترش تماس می‌گرفت و با او صحبت می‌کرد، اگرچه حق‌الزحمه دریافتی‌اش پایین بود اما همیشه می‌گفت سعی می‌کند برای خانواده کمبودی نگذارد.

پیکانی که ماشین هلال‌احمر شد

به گزارش ایسنا، احمد خسروی، از دیگر امدادگران هلال‌احمر قزوین نیز می‌گوید: یکی از ویژگی‌های خوب عباس این بود که اگر جیره‌ای در پایگاه می‌ماند، جیره را می‌گرفت و می‌برد به نیازمندان کمک می‌کرد؛ خودش چند خانواده را می‌شناخت و همواره به آن‌ها کمک‌رسانی می‌کرد.

وی تأکید می‌کند: عباس اغلب بیشتر از وظیفه‌اش کار می‌کرد، در تصادف‌ها به همراهان مصدومان رسیدگی می‌کرد و اگر نیاز بود آن‌ها را تا مقصد می‌رساند، می‌توانم بگویم عباس یک داوطلب واقعی بود، نسبت به این شغل عشق داشت و در همه مراسم‌ها و مانورها شرکت می‌کرد.

خسروی بیان می‌کند: عباس یک پیکان داشت که در جریان زلزله کرمانشاه، صندلی‌های پشت پیکان را باز کرد، در سطح شهر و ایستگاه‌ها تعیین‌شده می‌چرخید و کمک‌های مردم قزوین را جمع‌آوری می‌کرد، درواقع ماشین کمکی هلال‌احمر شده بود بدون اینکه چشم‌داشتی داشته باشد.

شهدای هلال‌احمر شهید خدمت محسوب نمی‌شوند

حسن آصفی، مدیرعامل جمعیت هلال‌احمر استان قزوین در این خصوص می‌گوید: در ایام کرونا ۵۵۰ امدادگر در عرصه تب سنجی و غربالگری با ما همکاری داشتند، در این میان شهید شیرزی براثر ابتلا به کرونا جان خود را از دست و در مقابل یکی از امدادگران که مبتلابه کرونا شده بود سلامت خود را به دست آورد.

وی ادامه می‌دهد: عباس شیرزی از امدادگران خوب و بااخلاق هلال‌احمر قزوین بود که در مدت همکاری زحمت زیادی کشید، وی به‌واسطه کرونا در غربالگری و تب سنجی در مبادی ورودی و خروجی شهر کمک می‌کرد که در این میان علی‌رغم رعایت نکات ایمنی و بهداشتی به کرونا مبتلا شد.

آصفی خاطرنشان می‌کند: وی به علت مساعد نبودن حالش مرخصی گرفت و به پزشک مراجعه کرد؛ دو روز بعد درحالی‌ جان خود را از دست داد که بررسی آزمایش‌ها از مثبت بودن تست کرونا وی خبر داده بودند، با توجه به دستور مقام معظم رهبری افرادی که به‌واسطه خدمت در این ایام جان خود را از دست دادند شهید خدمت محسوب می‌شوند اما تاکنون چهارچوب قوانین به دست بنیاد شهید نرسیده است.

وی بیان می‌کند: ما نیز در حال پیگیری هستیم که بتوانیم خدمات ارائه‌شده به خانواده‌های شهید را به خانواده این نجاتگر اختصاص دهیم؛ در حال حاضر از طریق بیمه خانواده عباس شیرزی حمایت می‌شوند.

آصفی عنوان می‌کند: امدادگران در شرایط مختلفی در حال امدادرسانی هستند و خدمات ارائه می‌دهند گاهی ممکن است که در حین عملیات جان خود را از دست بدهند اما هنوز طبق قانون شهید خدمت محسوب نمی‌شوند و هلال‌احمر به دنبال پیگیری این امر است که اگر امدادگری در حین عملیات جان خود را از دست بدهد شهید خدمت محسوب شود، پیگیری اولیه انجام شده است و امیدواریم مصوب شود.

به گزارش ایسنا، امدادگران و نجات‌گران زیادی هستند که در بلایای طبیعی جان خود را سپر بلا می‌کنند و جان‌برکف به کمک هم‌وطنان آسیب‌دیده می‌روند، در برخی موارد این امدادگران براثر حادثه‌ای حین خدمت جان خود را از دست می‌دهند اما هنوز به‌عنوان «شهید خدمت» شناخته نمی‌شوند و از خدمات شهید خدمت بی‌نصیب هستند، انتظار می‌رود در قوانین مربوط به شهید خدمت بازنگری صورت بگیرد تا خانواده افرادی که چنین ایثارگرانه خود را فدای هم‌وطنان می‌کنند، دچار مشکلات نشوند.

انتهای پیام