غلامرضا عباسی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: تشکل‌های کارگری با قراردادهای موقت مشکل دارند چرا که موجب نگرانی و ناامنی شغلی نیروهای کار شده است.
او ادامه داد: رواج قراردادهای موقت کار پس از اجرای قانون کار در سال ۱۳۶۹ اتفاق افتاد در حالی که اگر قانون کار به نحو درست و کامل اجرا می‌شد امروز کارگران با احساس ناامنی شغلی و نگرانی از عدم تمدید قرارداد کار مواجه نبودند.
رییس کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران با اشاره به ماده ۷ قانون کار اظهار کرد: این ماده به موضوع قرادادهای کار پرداخته است ولی کارفرمایان با تفسیر نادرست از این تبصره، قراردادهای موقت را رواج دادند.
وی گفت: در گذشته ۹۰ درصد قراردادهای کارگران دایمی بود که امنیت نسبی آنها را تامین می کرد ولی امروز ۹۰ درصد کارگران به طور قراردادی و حدود ۱۰ درصد آنها به طور دائمی کار می‌کنند که خود نشان‌دهنده نبود امنیت شغلی نیروی کار است.
به اعتقاد عباسی گسترش روزافزون قراردادهای موقت موجب شده تا کارگران از فردای حرفه خود اطمینان نداشته باشند و دائم در استرس و نگرانی به سر ببرند و این امر در کیفیت تولید و کارشان تاثیر منفی بگذارد.
وی با بیان اینکه امروز مهمترین وظیفه کارگران افزایش تولید محصولات با کیفیت داخلی است، خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم کشور را از واردات بسیاری از کالاهای غیر ضرور بی نیاز کنیم چاره‌ای نداریم جز آنکه به تولید و حمایت از کالاهای داخلی اهمیت دهیم و در این فرایند نقش کارگران به عنوان بازوی کمکی کارفرمایان تاثیرگذار است.
انتهای پیام
نظرات