حجت‌الاسلام سید رضا هاشمی، در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: یکی از سنت‌های مورد سفارش دین ما سنت نیکوی وصیت نوشتن است و معمولا انسان‌ها در لحظات آخر عمرشان سعی می‌کنند مهم ترین امور زندگی که ارزشمند بوده را در وصیت نامه خود مطرح کنند لذا وصیت نامه به ویژه وصیت نامه‌های اهل بیت و ائمه معصومین(ع) از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است‌.

وی افزود: برای امام حسن مجتبی(ع) نیز وصیت‌های مختلفی را ذکر کرده‌اند، اما یک وصیت نامه معروف ایشان که خطاب به برادرشان امام حسین(ع)‌ فرموده‌اند وصیت نامه‌ای است که شیخ طوسی از قول ابن عباس نقل می کند و آن این است که امام حسن خطاب به امام حسین(ع) در آخرین لحظات عمرشان بعد از اینکه سفارش به طلب مغفرت و رحمت از سوی خدا برای خود داشتند و این امر که بعد از مرگ به پیامبر(ص) و امیر الموئمنین(ع) و حضرت فاطمه زهرا(س) و اصحاب پیامبر ملحق می‌شوند چند سفارش فرمودند.

هاشمی با اشاره به توصیه‌های امام حسن(ع) در وضیت نامه خود به امام حسین(ع)، تصریح کرد: اولین توصیه‌ای ایشان فرمودند توصیه به توحید و خداپرستی است که توصیه و سفارش همه اهل بیت و انبیا الهی به ائمه معصومین بوده و توصیه دوم در رابطه با خانواده است که می‌فرمایند: "حسین جان برادرم به تو سفارش می‌کنم به بازماندگانم از خاندان و فرزندانم" و این نشان دهنده اهمیت تاکید اهل بیت(ع) بر خانواده و کانون خانواده بوده که در آخرین لحظات هم این سفارشات را نسبت به خانه و خانواده دارند.                   

وی افزود: امام حسن(ع) می‌فرمایند: اما در رابطه با خانواده‌ات اگر کار ناشایستی از کسی سر زد از آنها در گذر و اگر کار شایسته و نیکویی انجام دادند پذیرای آن‌ها باش؛ برای آنها پدری مهربان باش. سومین وصیت امام حسن نیز وصیت نسبت به محل دفن ایشان است که فرمودند برادرم حسین جان مرا در کنار جدم رسول الله دفن کن که من به او و خانه او یعنی خانه پیامبر شایسته تر از دیگران هستم اما در همان وصیت امام حسن فرمودند اگر دیدید از این کار جلوگیر  کردند و مانع شدند به حق برادری که از سوی خدا بین من و تو برقرار است از تو می‌خواهم که مقاومتی نکنی و تو را سوگند می‌دهم که خونی ریخته نشود.
                             
این کارشناس مذهبی با بیان اینکه بعد از آنکه اجازه ندادند امام حسن(ع) را در کنار مرقد جد بزرگوارشان پیامبر اکرم(ص) دفع کنند امام حسین(ع) دستور دادند جنازه امام حسن را به قبرستان بقیع منتقل کنند و در کنار قبر جده‌اش فاطمه بنت اسد مادر امیر الموئمنین به خاک سپردند، تصریح کرد: پیوند خانوادگی بین امام حسن و امام حسین(ع) قویا برقرار است به گونه‌ای که هنگامی که می‌خواهند از یکدیگر جدا شوند در فراق یکدیگر اشک می‌ریزند که این درس بزرگی برای ماست.

هاشمی ادامه داد: گاهی اوقات متاسفانه در شرایط این زمانه این صمیمت‌ها و محبت‌های خانوادگی کمتر می‌صود که جا دارد با الگوگیری از زندگی امام حسن(ع)  و امام حسین(ع) به عنوان دو برادر از یک خانه و خانواده ما هم درس و الگو بگیریم و پیوندهای خانوادگیمان را این چنین برقرار کنیم؛ پیوندهایی از روی مهر و صف وصمیمت و دلسوزی و وفاداری نسبت به یکدیگر.

وی بیان کرد: یکی از مسائل مهم در زندگی امام حسن(ع) که برای بسیاری سوال شد و حتی برخی از نزدیکانشان به این دلیل نسبت به ایشان بدگمان شدند و حتی در امامت ایشان تردید کرده مسئله صلح امام حسن(ع) است؛ باید گفت صلح در تاریخ دین سابقه دارد برای مثال صلح پیامبر(ص) تحت عنوان صلح حدیبیه و بعد از آن بیعت رضوان و بیعت پیامبر(ص) با کفار؛ بنابراین در شرایطی که ضرورت دین اقتضا کند امر صلح یک امر مورد تایید دین و قرآن و اهل بیت پیامبر(ص) است.

دبیر بیانیه گام دوم انقلاب دفتر نماینده ولی‌فقیه در خراسان‌جنوبی تصریح کرد: نکته دیگر اینکه تمام اهل بیت(ع) از نظر امت نور واحد هستند یعنی اگر امام حسین(ع) نیز در شرایط امام حسن(ع) قرار می‌گرفتند دقیقا همان کاری را انجام می‌دادند که امام حسن(ع) انجام دادند چراکه شرایط زمانه اجازه کار دیگری به امام حسن(ع) نمی‌داد.

وی با اشاره به شجاعت آن حضرت، افزود: امام حسن(ع) همان شجاعت‌ها و شهامت‌ها را از پدرشان امیر المومنین(ع) به ارث برده‌اند، اما هنگامی که امام حسن(ع) از طرف دوستان خود مورد بی مهری و از سوی دشمنان با تزویر مواجه شدند، چاره‌ای جز صلح نداشتند، اما لازم است یک جوان انقلابی صلح نامه امام حسن و مفاد صلح نامه را مطالعه کند آن زمان خواهد دانست که این صلح هیچ گاه به معنای سازش با دشمن، پذیرش سلطه دشمن و کوتاه آمدن از حق نبود.                                                                             
هاشمی در مورد ویژگی‌های اخلاقی آن حضرت، دامه داد: امام حسن(ع) معروف به کریم اهل بیت بوده و کریم به به انسان بزرگواری گفته می‌شود که پیش از آنکه نیازمند به سراغ او برود و در پیشگاه او عرض حاجت کند، وی به دنبال نیازمند و مستضعف می‌رود و درخواست‌های آهایاو را براورده می‌کند؛ لذا این خصوصیت امام حسن(ع) بود که باعث می‌شد نه تنها هیچ فقیر و مسکینی از درب خانه ایشان نا امید برنمی‌گشت بلکه ایشان به سراغ فقرا رفته و حتی گاهی آنها را به منزل خود دعوت می‌کردند.

وی تصریح کرد: یکی دیگر از علت‌هایی که امام حسن(ع) را کریم اهل بیت(ع) می‌نامند روحیه بزرگی است که امام حسن(ع) دارند به گونه‌ای که در تاریخ نقل شده است دو بار حضرت تمام اموال خود را در راه خدا انفاق کردند؛  روحیه مردم داری، رسیدگی کردن به درخواست‌های مردم و برآورده کردن حاجت‌های مردم جزء امتیازات امام حسن(ع) بود.

نقش فرهنگی و تمدنی امام حسن(ع)
                                            
هاشمی ادامه داد: در رابطه با نقش فرهنگی و تمدنی امام حسن(ع) نیز باید گفت وظایفی که به امامت و جایگاه حقوقی امام حسن(ع) مرتبط می‌شود، تبعیت کامل از امامان پیش از خود است، اما در زمان امامت حضرت می‌توانیم نقش برجسته امام حسن(ع) را در رشد فرهنگ و تمدن اسلامی مشاهده کنیم از جمله فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی فعالیت‌های اقتصادی.

وی تصریح کرد: در تاریخ نقل است که در بعد اجتماعی امام(ع) به پناهگاه مردم، فریادرس محرومان و مددکار فقرا و نیازمندان و مستمندان معروف بوده و در راستای حفظ کرامت انسانی محرومان جامعه قدم برمی‌دارند؛ در بعد اقتصادی نیز از محل سرپرستی آن امام از اموال پدرشان امام علی(ع)، موقوفات و صدقاتی که پیامبر(ص) فاطمه زهرا(س) داشتند به شیعیان کمک مالی صورت گرفته و امور اقتصادی مردم زمانه را سروسامان می‌دادند.

دبیر بیانیه گام دوم انقلاب در خراسان جنوبی بیان کرد: همچنین از دیگر نقش آفرینی‌های فرهنگی و تمدنی امام حسن(ع) می‌نوانیم به پناهگاه سیاسی امام و پشتوانه بودن برای مظلومان عالم اشاره کنیم؛ از دیگر فعالیت‌های امام حسن(ع) فعالیت‌های فرهنگی ایشان است تربیت و آموزش نیروهای کارآمد و مبارزه با بدعت‌های معاویه مانند جعل حدیث بود.

هاشمی با بیان اینکه شاید اگر این تلاش‌های اهل بیت(ع) نبود دین پیامبر(ص) نیز به دست ما و همه مسلمانان نمی‌رسید، خاطرنشان کرد: آنچه که زیبایی‌های اسلام را به مردم جهان و به ویژه مردم ایران برای طی کردن مسیر انقلاب منتقل کرد همین برخوردها و رفتارهای زیبای اهل بیت و ائمه معصومین(ع) بود؛ در واقع دستگیری و کمک به افراد، تعلیم دادن به بردگان و سپس آزاد کردن آنان یک مشوق دینی بود و ائمه اطهار(ع) به این صورت فرهنگ دینی را نشر می‌دادند.

انتهای پیام