قصه‌ی پُر غصه‌ی خانه به‌دوشی/ استیصال مستاجران در شیراز

بیش از یکساعت است که روی پله‌های مقابل یک آژانس معاملات ملکی، چمباتمه زده و چشم به افق دوخته است؛ وقتی سلام می‌کنم از جا می‌پرد و بدون جواب سلام، می‌گوید: حالا چه باید کنم؟ نمی‌توانم خانه‌ای برای اجاره پیدا کنم؟ کجا باید بروم؟ کسی احوال‌پُرس نیست. حالا واقعا درماندگی را حس می‌کنم.

اینجا اردبیل است؛ کربلای 5

چرا بغض گلوی جانباز اردبیلی ترکید؟

در گوشه‌ای از نمایشگاه رزمی فرهنگی دفاع مقدس اردبیل که امسال رنگ و بوی عملیات کربلای 5 را به خود گرفته، فردی گمنام نشسته و به تانک‌ها و ادوات جنگی مستقر در این نمایشگاه خیره شده است. نزدیک او می‌شوم؛ بعد از سلام و علیکی کوتاه متوجه شدم او یکی از یادگاران دوران هشت سال دفاع مقدس است.

میوه‌ی رنج

برای ما یک درخت است مثل همه‌ی درخت‌های دنیا، امّا برای پیرمرد خود ِزندگی است. خودش می‌گوید «بُنه‌ی خرما مثل بچه‌ی آدم میمونه». وجب به وجب باغش را سال‌هاست خودش بالا و پایین کرده... می‌گوید میراث پدرم را هیچوقت رها نکردم، امّا بچه‌هایم اهل باغداری نیستند!