به گزارش ایسنا، اوتیسم اختلالی عصبی و رشدی در کودکان است که طی سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته و به دغدغه بسیاری از خانواده‌ها تبدیل‌شده است، کودکان مبتلا به این اختلال شرایط روحی و روانی خاصی دارند که همچون سایر بیماری‌های خاص حمایت همه‌جانبه دولت و جامعه را برای تجربه کردن زندگی عادی می‌طلبد، از طرفی هزینه کردن برای اوتیسم در دوران کودکی، موجب ذخیره سهم بسیار قابل توجهی از اقتصاد جامعه در بزرگسالی می‌شود.

گاهی علاوه بر مشکلاتی که این بیماری برای فرد ایجاد می‌کند، جامعه نیز نسبت به رفتارهای این افراد آگاهی ندارد و گاهی به آنان بی احترامی صورت می‌گیرد، بنابراین آگاهی نسبت به شرایط این بیماری و درک افراد بیمار از ضرورت‌های جامعه است که باید مورد توجه قرار گیرد.

سن طلایی برای مداخلات درمانی اوتیسم

فرود نیکوبین_ کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به افزایش شیوع اختلال اوتیسم در جامعه، اظهار کرد: اوتیسم اختلالی تکان‌دهنده و زنگ خطر بزرگی است که اگر سریعا مداخله صورت گیرد چنان معجزه‌ای اتفاق می‌افتد که کودک تا سن پنج سالگی به راحتی می‌تواند برای رفتن به مدرسه بدون هیچ مشکلی آماده شود.

وی ادامه داد: اگر این اتفاق نیفتد این فروپاشی تا جایی پیش می‌رود که کودک به طور کامل استقلال خود را از دست می‌دهد، بنابراین اگر در سن به‌هنگام یعنی سن طلایی که دو تا پنج سال بوده مداخله صورت گیرد نتیجه‌بخش است، اما بعد از این سن مداخله دیگر جواب نمی‌دهد، به همین دلیل آموزش نیاز فوری برای خانواده‌ها است و در حال حاضر این اختلال در فرزندان پسر حدود سه برابر دختران است و حتما باید مادران به این اختلال توجه کنند.

نیکوبین گفت: اختلال اوتیسم از طریق غربالگری قابل شناسایی است، به طوری‌که در تست هیوا ۱۰ آیتم وجود دارد که اگر چهار آیتم از این تست صحیح باشد، باید برای غربالگری بعدی که تشخیص‌گذاری است مراجعه صورت گیرد.

مدیر مرکز آموزشی-توانبخشی اوتیسم شهرکرد بیان کرد: معمولا زمانی‌که خانواده‌ها متوجه این اختلال در کودک می‌شوند همراهی لازم را انجام می‌دهند، اما برخی افراد گفتار درمانی را چاره کار می‌دانند در حالی‌که این بحث تنها یکی از آن مقوله‌هاست و در توانبخشی این افراد گفتار درمانی، کار درمانی، روان درمانی، آموزش مهارت‌های شناختی و آموزش مهارت‌های خودیاری همزمان با هم انجام می‌شوند.

این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی توضیح داد: از سال ۸۸ تاکنون حدود ۶۵۰ کودک اوتیسمی در استان شناسایی شده و هر ماه به حدود ۶۰ نفر از آن‌ها خدمات مربوطه ارائه می‌شود، البته به دلیل اینکه غربالگری به صورت سازماندهی شده اجرا نمی‌شود قطعا تعداد بسیاری ناشناخته باقی می‌مانند.

به گفته وی، اوتیسم اختلالی ناشناخته است و دلیل آن به طور قطع مشخص نیست.

تشخیص زودهنگام نقش مهم در سیر بهبودی مبتلایان به اوتیسم دارد

پروین صفوی_فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان در شهرکرد با بیان اینکه اختلال اوتیسم، گروهی از اختلالات بوده که با نقص در تعامل، ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری و محدود مشخص می‌شود، اظهار کرد: این گروه از اختلالات از نظر علائم بسیار متنوع و از نظر شدت در دو رده بسیار خفیف یا خیلی شدید بروز می‌کند.

وی افزود: معمولا علائم این اختلال در سال دوم زندگی بسیار آشکار است اما در صورتی‌که در سال اول زندگی والدین متوجه اختلالی از جمله نبود علاقه به تعاملات اجتماعی متناسب با مرحله رشدی کودک شدند نباید بی‌توجه گذر کنند، معمولا تاخیر کلام همراه با نقص مهارت‌ها و رفتارهای اجتماعی اولین علائمی از اوتیسم هستند که والدین باید به آن‌ها توجه کنند.

این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان گفت: اغلب این کودکان علاقه شدید و غیر معمول به تعداد محدودی از فعالیت‌ها دارند البته حدود نیمی از آن‌ها ممکن است از نظر ضریب هوشی در رده کم‌توان ذهنی قرار گیرند.

صفوی تاکید کرد: باتوجه به اینکه در چند سال اخیر رسانه‌ها توجه زیادی به این اختلال داشته ‌اند معمولا آگاهی اجتماعی نسبت به آن افزایش یافته و والدین بیش‌تر از گذشته به دنبال بررسی و رفع آن هستند، اما آنچه مهم بوده این است که والدین به محض اینکه در مورد میزان رشد کلامی یا تعاملات و ارتباط اجتماعی کودک تردید پیدا کردند بهتر است به متخصص مراجعه کنند، زیرا تشخیص و مداخلات زودهنگام نقش بسیار مهمی در پیش آگاهی و سیر بهبودی آن‌ها دارد.

وی ادامه داد: اگر در دوران طلایی والدین مراجعه نکنند و درمان فشرده آغاز نشود ممکن است این اختلال قابل جبران نباشد، به همین دلیل هر زمان والدین به گفتار یا تعامل اجتماعی کودک خود تردید پیدا کنند، لازم است سریعا برای ارزیابی به متخصص مربوطه مراجعه کنند.

این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان با تاکید بر اینکه اوتیسم یک اختلال مادام‌العمر است، تصریح کرد: این اختلال در طول زندگی فرد ادامه دارد، اما در مواردی که کودک دارای ضریب هوشی بالایی باشد یا از سن پنج تا هفت سالگی گفتار کودک پیشرفت کند، بهبود قابل توجهی در مهارت‌های کودک مشاهده می‌شود و علائم می‌تواند بسیار خفیف‌تر بروز کند.

صفوی توضیح داد: درمان اوتیسم به دو دسته روان درمانی یا مداخلات روانی اجتماعی و دارو درمانی تقسیم‌بندی می‌شود، هدف از این‌گونه درمان‌ها بهبود مهارت‌های ارتباطی_ کلامی، اجتماعی و تحصیلی و مداخلات رفتاری فشرده بوده که شامل کار درمانی، گفتار درمانی و مداخلاتی همچون رفتار درمانی یا شناخت درمانی و آموزش مهارت‌های رفتاری به خانواده‌ها و والدین است که نقش اصلی را ایفا می‌کنند، اما آنچه مهم بوده این است که مداخلات باید فشرده و روزانه به صورت ادامه‌دار اتفاق بیفتد، البته این مداخلات به صورت جامع در مراکز اوتیسم انجام می‌شود.

وی ادامه داد: در روش دارو درمانی داروی خاصی برای این اختلال وجود ندارد، بلکه هدف از درمان دارویی کنترل علائم روانپزشکی از جمله تحریک‌پذیری و خشم زیاد، رفتارهای تکراری و کلیشه‌ای یا رفتارهای وسواس‌گونه همچون حرکات تکراری یا رفتارهای خود آسیب‌رسان، رفتارهای بیش‌فعالی، نقص توجه، رفتارهای تکانشی و بی‌خوابی بوده که ممکن است در این کودکان وجود داشته باشد، در این‌گونه موارد می‌توان از دارو درمانی کمک گرفت.

این فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: علت مشخص و واحدی برای این اختلال وجود ندارد، عوامل مختلفی ممکن است دست به دست هم دهند و این اختلال را به وجود آورند که مهم‌ترین آن عامل ژنتیک است، اما در برخی مطالعات عوامل محیطی مختلف همچون مشکلات ایمنی مطرح است که برای اثبات این موارد نیاز به مطالعات بیشتری است.

انتهای پیام