وهاب شیعه‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه درمان ریشه دندان در سنین کودکی و نوجوانی، ایجاد عادت‌های مناسب، رعایت بهداشت دهان و دندان، رسیدگی و اقدامات پیشگیرانه، موثرترین روش برای داشتن دندان‌های سالم است، گفت: زمان طبیعی برای رویش دندان شیری در اکثر کودکان بین ۴ تا ۷ ماهگی است.

وی افزود: البته زمان رویش دندان در همه کودکان یکسان نیست. ممکن است در بعضی کودکان زودتر از این زمان (سه ماهگی) و یا دیرتر از این زمان پس از (یک سالگی) اتفاق بیفتد که این موضوع امری کاملا طبیعی است.

دندانپزشک و متخصص درمان ریشه تصریح کرد: از ۳ تا ۶ سالگی دندان‌های شیری تغییر خاصی نمی‌کند، اما ممکن است اولین پوسیدگی‌های دندان در این دوره رخ دهد. ممکن است عادت‌های کودکان مانند مکیدن انگشت یا پستانک و نوشیدن شیر با شیشه که تا این دوره ادامه پیدا کرده، باعث ایجاد فاصله بین دندان‌های قدامی و حتی تغییر در فرم صورت و رابطه دندان‌ها شود و شدت پوسیدگی‌ها را بیشتر کند. ترک این عادت‌ها و نظارت در مسواک زدن توسط والدین برای کودک و بعد همراهی کودک در این مرحله مهم است.

شیعه‌زاده با بیان اینکه معمولاً تا بعد از دوازده سالگی نباید هیچ دندان شیری در دهان باقی بماند و تا این سن می‌بایستی ۲۸ دندان دائمی در دهان کودک رشد کند، افزود: فرآیند لق شدن دندان شیری و رویش دندان دائمی به این شکل است که هنگام رویش، طی فرایندی موجب تحلیل ریشه دندان شیری که درست در روی آن قرار داد، می‌شود و این روند رفته‌رفته باعث لقی دندان شیری خواهد شد.

وی افزود: در حالتی که دندان شیری لق شده و می‌افتد، به شکلی که اگر دندان افتاده کودکان را ببینیم، تصور می‌کنیم بی‌ریشه هستند. اگر دندان دائمی به عللی در مسیر اصلی خود نباشد، در جایی غیر از جای اصلی خود می‌روید و دندان شیری نیز در جای خودباقی می‌ماند. در صورت کشیدن یا حفظ دندان شیری باید به دندانپزشک مراجعه شود.

متخصص درمان ریشه دندان در خصوص کشیدن دندان شیری که تا سنین بعد از ۱۲ سالگی باقی مانده است، گفت: برای کشیدن دندان شیری باید بررسی و احتیاط لازم به عمل آید زیرا ممکن است دلیل نبود دندان دائمی جانشین باشد. در این‌صورت، همین دندان شیری می‌تواند مدت‌های زیادی در دهان باقی بماند و به خوبی کارکرد داشته باشد.

وی ادامه داد: امکان دیگری هم هست که دندان شیری به دلیل قرار گرفتن (گیر کردن) در میان دندان‌های دائمی مجاور، امکان افتادن نداشته و مانع از رویش دندان دائمی زیری هم شود. در این صورت، تشخیص به موقع، باعث باز شدن مسیر برای رویش دندان دائمی می‌شود.

شیعه‌زاده یادآور شد: تشخیص و معاینات منظم دندان‌ها باعث می‌شود ناهنجاری‌های احتمالی در زمان مناسب شناسایی و برطرف شوند.

این دندانپزشک در خصوص دندان‌هایی که کج در می‌آیند، گفت: در صورتی که به موقع تشخیص داده شود، به مرور به روش‌های مختلف و به صورت طبیعی یا به کمک دندانپزشک به موقعیت اصلی خود برمی‌گردد. با توجه به روند رشد استخوانی و دندانی که تواماً در کودک در حال انجام است، تصمیم در مورد درمان‌های مداخله‌ای توسط دندانپزشک یا به کمک هدایت رشد دندان‌ها مسئله تخصصی بوده و نیازمند آن است که کودک معاینات منظمی را سپری کند.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: لازم است بعد از ۱۲ سالگی، وضعیت افتادن دندان‌های شیری کودکان را بررسی کرد. کج بودن مسیر دندان جانشین و از بین نرفتن ریشه دندان شیری باعث می‌شود دندان شیری نیفتد. ممکن است جوانه یک دندان دائمی به دلایل مختلف اصلاً در دهان موجود نباشد. نبود دندان دائمی جانشین باعث می‌شود دندان شیری نیفتد. عامل ژنتیکی و سایر عوامل متنوع مداخله‌گر در این مورد و لزوم معاینات دقیق‌تر به کمک رادیوگرافی را در سنین بالاتر مطرح می‌کند.

شیعه‌زاده ادامه داد: شش ماه پس از افتادن هر دندان شیری، دندان دائمی جانشین رویش می‌یابد. حدود شش سالگی اولین دندان آسیاب دائمی در پشت دندان‌های شیری می‌روید که بسیاری از والدین آن را با دندان شیری اشتباه می‌گیرند. معمولاً اولین پوسیدگی دندان‌های دائمی نیز به دلیل همین اشتباه و بی‌اهمیت شمردن در دندان‌های آسیاب اول رخ می‌دهد؛ از ویژگی‌های این دوره، وجود همزمان دندان‌های شیری و دائمی در دهان است که والدین باید با دقت فرآیند و زمان ریختن دندان‌های شیری و رویش دندان‌های دائمی را به کمک دندانپزشک کودک کنترل کنند.

انتهای پیام