آیت اللّه «محمد صدوقی» در سال ۱۲۸۷ هجری شمسی برابر با ۱۳۲۷ هجری قمری در یزد شهر عالمان دین‌پیشه، دیده به جهان گشود. وی از نواده‌های شیخ صدوق است و پدرش یکی از روحانیون معروف یزد بود.

آیت اللّه صدوقی بخشی از تحصیلات خود را در یزد و اصفهان گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد و به مدت ۲۱ سال در قم به فراگیری علوم اسلامی پرداخت و از محضر عالمان نامداری همچون شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید صدرالدین صدر، سید محمدتقی خوانساری، سید محمد حجت کوه کَمره ای و حضرت امام خمینی(ره) بهره برد.

سال ۱۳۳۰ به درخواست مردم و توصیه حضرت امام و دیگر بزرگان، آیت اللّه صدوقی به یزد بازگشت و به انجام وظایف دینی و انقلابی پرداخت. این عالم ربانی از آغاز مبارزات حضرت امام خمینی(ره) چه پیش از قیام ۱۵ خرداد و چه پس از آن، همواره از یاران و مروّجان افکار متعالی حضرت امام محسوب می‌شد.

در طول یکی دو سال قبل از پیروزی انقلاب مرحوم آیت الله صدوقی محوری بود برای بیشتر فعالیتهای نه فقط یزد بلکه سراسر کشور و این بخاطر این بود که آیت الله صدوقی شخصیت عینی روحانی محترم و معتبری بود. نفوذ ملی ایشان باعث شد ساواک نتواند چندان مزاحم مبارزات ایشان شود به نحوی که از حاشیه نسبتا امنی در فعالیت‌هایشان برخوردار بودند.

روایت می‌شود ماموران رژیم پهلوی در ۱۳ محرم سال ۱۳۵۷، به دنبال شایعه وجود اسلحه در مسجد حظیره، در مسجد را بسته بودند. حضرت آیت الله شهید صدوقی اول تأمل کردند و بعد گفتند اینطور هم که نمی‌شود که در مسجد بسته باشد و هیچ کسی به مسجد نرود لذا خودشان بلند شدند و با عده‌ای دیگر از دوستان و مردم و رفتند به طرف مسجد و تا که رسیدند به مسجد به مأمورین ساواک و شهربانی و خلاصه عمال رژیم جنایتکار گفتند؛ در مسجد را چرا می‌بندید و سینه را باز کردند و رفتند جلو و گفتند؛ اگر کاری دارید، من آماده‌ام، بزنید؛ به مردم چکار دارید. ماموران با دیدن ابهت و عظمت در چهره آن شهید بزرگوار نتوانستند عرض اندام کنند و فقط یکی دو تیر هوائی شلیک کردند.

البته نقل است که مبارزه شهید صدوقی از زمان رضاخان آغاز شد؛ در سال ۱۳۲۰ رضاخان در راه خروج از ایران در اطراف قم ماشینش خراب می شود و بدون اجازه وارد باغ ایشان می‌شود و آیت الله صدوقی با بی توجهی و اعتراض او را از باغ بیرون می‌کند و این شجاعت و جسارت ایشان به محمد رضا پهلوی می‌رسد و در زمان سلطنت روزی در عبور از یزد قصد انتقام گرفتن از ایشان را داشته اما خدا نخواست و او از نفوذ آن روحانی تلاشگر یزد هراسید و از این کار صرف نظر کرد.

در حمایت از گروه فداییان اسلام از هیچ کاری فروگذار نبود به طوری که سید عبدالحسین واحدی برای پنهان شدن به خانه او پناه می‌برد و ایشان او را دو روز پشت آینه دیواری اتاق پنهان می کند و او را از دست ماموران رژیم نجات می دهد.

این شخصیت والامقام پس از پیروزی انقلاب اسلامی، از طرف مردم یزد، برای تدوین قانون اساسی راهی مجلس خبرگان شد و در راه تثبیت اصل ولایت فقیه، تلاش فراوانی از خود نشان داد.

پس از پیروزی انقلاب نیز تلاش خستگی ناپذیر ایشان ادامه یافت تا اینکه در پی درخواست مردم با حکم حضرت امام به امامت جمعه یزد منصوب و به روشنگری و ارشاد مردم همت گماشتند.

از جمله کارهای عام المنفعه آن شهید بزرگوار می‌توان به تأسیس حوزه‌های علمیه شهرهای بم، تاکستان و شهرکرد، ایجاد کتابخانه در مسجد حظیره، ایجاد دفتر تبلیغات اسلامی در یزد و صندوق قرض الحسنه حضرت ولی عصر (عج)، ایجاد صندوق خیریه امام رضا (ع) جهت دادن مقرری و رسیدگی به امور رفاهی افراد بی سرپرست و یتیم، ایجاد خانه‌های رایگان برای اسکان جنگ‌زدگان در محله تخت استاد و خواجه خضر شهر یزد،‌ خدمات پزشکی و درمانی و ایجاد بیمارستان سیدالشهداء(ع) با کلیه تجهیزات پیشرفته،‌تأسیس درمانگاه‌های زارچ و حیدرآباد و مشتاق،‌ تأسیس بیمارستان سوانح سوختگی آیت الله صدوقی و مرکز تحقیقات اعصاب و روان‌، کمک و خدمات شهید و حضور مستمر آن بزرگوار در جریان زلزله شهرهای طبس کرمان و مشهد، آثار دینی و عمرانی مانند ساخت مسجد حظیره پایگاه مهم انقلاب اسلامی در یزد، مسجد ملااسماعیل که محل برقراری نمازهای جمعه و مکان شهادت آن بزرگوار بود، ساخت مساجد طهماسب،‌صاحب الزمان (عج)، ولی عصر، اتابکی، قندهاری، ابوالفضل و مسجد سرجمع و ده‌ها بنای دیگر اشاره کرد.

سازمان منافقین در راستای هدف پلید از بین بردن نخبگان نظام چندین بار آیت الله صدوقی را مورد سوء قصد قرار دادند. بار اول شخصی که خود را در لباس طلبگی در آورده بود قصد ترور ایشان را داشت که ماموران او را با اسلحه و مواد منفجره دستگیر کردند؛ مرتبه دوم موتور سواری در تهران به ایشان حمله کرد که با محافظان شهید صدوقی درگیر شد و با تیراندازی پاسداران از مهلکه گریخت و مرتبه سوم در تهران به اتومبیلشان یورش بردند ولی ناکام ماندند.

سرانجام آیت اللّه محمد صدوقی در روز ۱۱ تیر ۱۳۶۱ مطابق با دهم ماه مبارک رمضان سال ۱۴۰۲ قمری، پس از ادای نماز جمعه در حالی که جایگاه را ترک می کرد، منافقی با به آغوش کشیدن آن بزرگوار و انفجار نارنجک، ایشان را در خون خود غوطه ور ساخت و بدینسان پیر خسته دل ۷۵ ساله جام وصال نوشید.

حضرت امام خمینی (ره) به مناسبت شهادت آیت الله صدوقی فرمودند؛ «طبع یک انقلاب فداکاری است. لازمه یک انقلاب شهادت و مهیا بودن برای شهادت است. صدوقی عزیز رضوان الله علیه شهید بزرگی که در تمام صحنه‌های انقلاب حضور داشت و یار و مددکار گرفتاران و مستمندان بود و وقت عزیزش صرف در راه پیروزی اسلام و رفع مشکلات انقلاب می شد و برای خدمت به خلق و انقلاب سر از پا نمی شناخت. اینجانب دوستی عزیز که بیش از ۳۰ سال با او آشنا و روحیات عظیمش را از نزدیک درک کردم، از دست دادم و اسلام خدمتگزاری متعهد و ایران فقیهی فداکار و استان یزد سرپرستی دانشمند را از دست داد و در ازاء آن به هدف نهایی که آمال این شهیدان است نزدیک شد. من به پیشگاه مقدس بقیة الله الاعظم روحی فداه و ملت عزیز و اسلام عزیزتر تبریک و تسلیت عرض می کنم.»

انتهای پیام