محمدحسن شمس‌آبادی که با نمایش خورشید از شهرستان سبزوار در سی و دومین جشنواره تئاتر خراسان رضوی حاضر بود، در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص ایده تولید این تئاتر اظهار کرد: وقتی گزارش سفر رئیس‌جمهور به آن معدن را در اخبار دیدم، کارگران معدن می‌گفتند که چهره آن‌ها همیشه سیاه است. پس از آن در اینترنت درباره کارگران معدن جستجو کردم و با مشکلات این قشر از جامعه آشنا شدم و متوجه شدم که کارگران معدن در ازای کار سختی که دارند، حقوق بسیار کمی دریافت می‌کنند.

وی افزود: این مسائل باعث شد ایده‌ای برای تولید تئاتر به ذهنم برسد و آن را با یکی از نویسندگان سبزواری در میان گذاشتم. در نهایت این ایده به نمایشنامه تبدیل شد و بعد از حدود ۲ ماه تمرین به سی‌ و دومین جشنواره تئاتر خراسان رضوی رسیدیم. در روند تمرین و آماده‌سازی این نمایش نیز چنان با شخصیت نمایش که کارگر معدن بود، اخت شده بودم که افسردگی گرفتم.

این کارگردان سبزواری تئاتر بیان کرد: بازیگری در نمایشنامه‌های مونولوگ دشوار است. باید بتوانی به شکلی نمایش را اجرا کنی که تماشاچی تا آخر نمایش همراه بازیگر بماند. بر این اساس به نظرم بعد از کارگری معدن، بازیگری سخت‌ترین شغل است.

شمس‌آبادی تصریح کرد: کار در شهرستان‌ها با توجه به جو امروز بسیار دشوار است و نبود حمایت دولتی اجراء تئاتر را سخت‌تر نیز کرده است. اداره‌ کل فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز چون اثرمان به جشنواره راه یافته بود سالنی برای تمرین در اختیارمان قرار داد وگرنه این‌گونه نیست. همچنین قرار بوده مبلغی به عنوان ورودی جشنواره به ما بدهند که هنوز خبری از آن نشده و من با هزینه شخصی خود، نمایش خورشید را به جشنواره آوردم.

تنها راه‌ حل مشکلات، شکل‌گیری گفت‌وگو است

وی در خصوص پیام بخشی از نمایش خود عنوان کرد: من به یک دیالوگ نمایش بسنده می‌کنم. «این بچه‌ها باید برای حقشون حرف بزنن، دعوا و شلوغ کاری نه‌ها، گفت‌وگو.» چون معتقدم با این کار مشکلات حل می‌شود. تنها راه‌ حل مشکلات شکل‌گیری گفت‌وگو و شنیدن حرف مردم توسط مسئولان است.

این کارگردان تئاتر ادامه داد: به همه بخش‌های نمایش خورشید علاقه دارم اما جمله کلیدی نمایش این جمله است. «رضا، همونی که تو معدن یورت زیر انفجار معدن مُرد.» رضا یکی از کارگران معدن یورت آزادشهر استان گلستان بود که در سال ۱۳۸۶ در انفجار فوت کرد و به دلیل فراگیر نبودن فضای مجازی در آن روزها، حرف از حادثه آن سال گفته نشد.

شمس‌آبادی با اشاره به اهمیت تئاتر برای بیان حرف‌ها و مشکلات خاطرنشان کرد: تئاتر یعنی زندگی. به نظر من هنرمند با تئاتر در هر قالبی اعم از کمدی، تراژدی و طنز تلخ حرف‌های بسیاری را می‌تواند بگوید. هنرمند کسی است که می‌تواند اعتراضش را روی صحنه بگوید، بدون اینکه به کسی توهین و بی‌حرمتی کند.

وی اضافه کرد: تفاوت تئاتر و سینما در این است که تئاتر هنری زنده و نفس به نفس با تماشاچی است. حرف‌های بسیاری را می‌توان در دل تئاتر به گونه‌ای گفت که کسی ناراضی نشود. مشکلات اجتماعی را می‌توان در دل کمدی و به شیوه طنز بیان کرد. قصد کمدی توهین به کسی نیست و هدف ما این است که این مشکلات بیان و حل شود.

انتهای پیام