به گزارش ایسنا و به نقل از تی ان، یک آزمایش ژنتیکی جدید می‌تواند سگ‌هایی که در معرض خطر ابتلا به یک اختلال بالقوه کشنده هستند و این اختلال منجر به خونریزی و کبودی بیش از حد در ساعات و روزهای بعد از عمل جراحی می‌شود، را شناسایی کند.

تیمی به سرپرستی محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن آزمایش DEPOHGEN (TM) را پس از مطالعه‌ای که در آن سگ‌های تازی اسکاتلندی را مورد بررسی قرار دادند و ژن مرتبط با این بیماری که خونریزی تاخیری پس از عمل یا DEPOH نام دارد را بررسی کردند، شناسایی کردند. حیواناتی که دارای جهش در ژن DEPOH هستند به طور قابل توجهی بیشتر احتمال دارد این بیماری را تجربه کنند. 

دکتر مایکل کورت، نویسنده مسئول این مطالعه، گفت: سگ‌های دارای جهش DEPOH نسبت به سگ‌های دیگر خطر ابتلا به این جهش پس از عمل جراحی را دارند. آزمایش DEPOHGEN به ما این امکان را می‌دهد تا با تجویز داروهای آنتی فیبرینولیتیک به سگ‌هایی که قبل از هر عمل جراحی آزمایش آن‌ها مثبت است، از خونریزی تاخیری پس از عمل جلوگیری کنیم.

خونریزی تاخیری پس از عمل برای اولین بار در گری‌هوند ثبت شد، اما در سایر نژادهای سگ شکاری مانند سگ تازی اسکاتلندی و سگ تازی ایرلندی نیز مشاهده شده است. پس از شناسایی ژن DEPOH، این تیم نمونه‌هایی را از بانک DNA حیوانات خانگی دانشگاه ایالتی واشنگتن مورد بررسی قرار دادند و جهش را در سگ‌های دیگر مانند تازی‌های ایتالیایی و سالوکی و همچنین در برخی از نژادهای محبوب دیگر مانند سگ یابنده طلایی یا گُلدِن رِتریوِر  و بُردِر کولی کشف کردند.

کورت، دامپزشک و استاد فارماکولوژی و ژنومیک گفت که خونریزی تاخیری پس از عمل معمولاً یک تا چهار روز پس از جراحی بزرگ اتفاق می‌افتد، زمانی که لخته‌های خون در فرآیندی به نام هیپرفیبرینولیز خیلی زود شروع به شکستن می‌کنند. شدت آن می‌تواند از کبودی جزئی تا خونریزی تهدید کننده زندگی متغیر باشد.فاکتورهای انعقادی، خونریزی را هنگام انجام عمل جراحی متوقف می‌کنند، اما نباید این لخته خون برای همیشه باقی بماند. به طور معمول، بدن با بهبود بافت، لخته را می‌شکند.

اگرچه می‌توان با تجویز داروها قبل از جراحی از خونریزی تاخیری پس از عمل پیشگیری کرد، اما درمان بی‌رویه می‌تواند پرهزینه باشد و منجر به واکنش‌های نامطلوب به داروها شود.

آزمایش جدید که از طریق دانشگاه ایالتی واشنگتن در دسترس است، تشخیص این ژن را در حیوانات خانگی قبل از جراحی‌های غیر اورژانسی و انجام درمان پیشگیرانه در صورت لزوم امکان‌پذیر می‌کند.

یافته های این مطالعه در مجله« Veterinary Internal Medicine » منتشر شد.

انتهای پیام