احمد امیری در گفت‌وگو با ایسنا خاطرنشان کرد: برای اینکه شعری ماندگار شود شاعر باید ذهن و زبان خود را از محدوده تنگ زمان و مکان رها کند تا شعر تاریخ مصرف‌دار نشود.
او با تاکید بر اینکه شعر اثری هنری است و اثر هنری متعلق به زمان و مکان خاصی نیست افزود: هر محصولی که ساخته یک جریان باشد از چند روز تا چند ماه ماندگاری دارد و در واقع تا زمانی که این جریان پررنگ باشد پررنگ است و وقتی جریان بعدی از راه برسد منحل می‌شود.
وی با بیان اینکه بسیاری از شعرهای امروز فقط کالای فرهنگی هستند توضیح داد: به این معنا که فرستنده یا فرستادگانی و گیرنده یا گیرندگانی دارد، حامل پیام خاصی است و در بستری مشخص منتقل می‌شود.
شاعر «سکوت» متذکر شد: در صورتی که بخواهیم شعر امروز را با گذشته مقایسه کنیم باید بگویم که هم‌اکنون شعر در نقطه‌ای است که دیگر مسوولیت قدیم خود را برعهده ندارد.
به باور وی: این محصولات فرهنگی با عنوان شعر در دل جریانی اجتماعی بزرگ می‌شوند و ارزش آن‌ها به مقوله هنر و ادبیات ربطی ندارد بلکه بعدی رسانه‌ای دارد.
این منتقد ادبی با مثال زدن شعرهای ملک‌الشعرای تصریح کرد: ملک‌الشعرای بهار به اقتضای زمانه و با توجه به شرایط حاکم بر جامعه شعر می‌نوشت اما هم‌اکنون کسی شعرهای او را نمی‌خواند زیرا شعرهای او برای برهه‌ای خاص از زمان بوده است.
در این مورد بیشتر بدانید:
شعر مدنی؛ راهی برای ساختن جامعه مدنی
انتهای پیام
نظرات