به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌آلرت، در حال حاضر مغز شما به صورت ناخودآگاه گذر زمان را پیگیری می‌کند و به شما اجازه می‌دهد روی موارد بهتری مانند خواندن این خبر تمرکز کنید.

این فعالیت به طور خودکار اتفاق می‌افتد، اما نه به طور مداوم. درک مغز از زمان می‌تواند نوسان داشته باشد و گاهی به نظر می‌رسد که برخی از لحظات نسبت به دیگر لحظات کش می‌آیند یا به سرعت می‌گذرند.

اگرچه این تغییرات در زمان ممکن است تحریف واقعیت باشند اما از نظر فنی همه‌ی آنها در ذهن شما اتفاق نمی‌افتند. براساس یک مطالعه جدید، برخی از آنها از قلب شما نشات می‌گیرند.

آدام کی اندرسون(Adam K. Anderson)، نویسنده ارشد و استاد روانشناسی دانشگاه کورنل، می‌گوید که ضربان قلب درک ما از سرعت گذر زمان را تعیین می‌کند و این نقش اساسی قلب ما در کمک به پیگیری زمان را نشان می‌دهد.

اندرسون می‌گوید: زمان بُعدی از کیهان و پایه‌ی اصلی برای تجربه ما از خود است. تحقیقات ما نشان می‌دهد که تجربه لحظه به لحظه زمان با طول ضربان قلب هماهنگ شده و با آن تغییر می‌کند.

محققان می‌گویند، این تغییرات در درک زمان طبیعی است. در تحقیقات قبلی نیز منشا درک ما از مان مورد بررسی قرار گرفته بود و مشخص شده بود که افکار و احساسات می‌توانند حس ما را از زمان تحریف کنند و باعث شوند که برخی از لحظات در حال کش آمدن یا کوتاه شدن به نظر برسند.

برای مثال، در مطالعه‌ای که سال گذشته انجام شد، اندرسون و همکارانش دریافتند که به نظر می‌رسد زمانی که قطارهای شبیه‌سازی‌شده مجازی شلوغ‌تر هستند، سفرهای با قطارهای واقعیت مجازی برای مسافران بیشتر طول می‌کشد.

اندرسون می‌گوید که بسیاری از مطالعات قبلی بر درک فواصل زمانی نسبتا طولانی متمرکز شده‌اند و بنابراین بیشتر نحوه‌ی تخمین زمان توسط افراد را نشان می‌دهند تا نحوه‌ی تجربه زمان در لحظه توسط آنها.

برای روشن کردن نحوه‌ی تجربه‌ی زمان، این مطالعه‌ی جدید با تمرکز بر نوسانات طبیعی ضربان قلب، به دنبال کشف ارتباط میان درک زمان و ریتم‌های بدنی بود. در حالی که آهنگ کلی قلب ثابت به نظر می‌رسد، هر ضربان قلب واحد می‌تواند از قبلی کوتاه‌تر یا طولانی‌تر باشد.

تحقیقات نشان داده‌اند که ضربان قلب می‌تواند بر درک ما از محرک‌های خارجی تاثیر بگذارد و مدت‌هاست که گمانه‌زنی‌هایی مبنی بر کمک قلب به مغز در حفظ زمان وجود داشته است.

محققان ۴۵ دانشجوی مقطع کارشناسی از دانشگاه کورنل را برای شرکت در این مطالعه انتخاب کردند که همگی بین ۱۸ تا ۲۱ سال سن داشتند و سابقه بیماری قلبی نداشتند.

آنها از نوار قلب(ECG) برای نظارت بر فعالیت قلب با وضوح میلی‌ثانیه استفاده کردند و آن را به رایانه‌ای متصل کردند که صدای کوتاهی را که توسط ضربان قلب ایجاد می‌شود، پخش کند.

هر صدا تنها ۸۰ تا ۱۸۰ میلی‌ثانیه دوام می‌آورد. و پس از شنیده شدن آن توسط یکی از داوطلبین، از آنها خواسته می‌شد گزارش دهند که آیا فکر می‌کنند این ضربان طولانی‌تر یا کوتاه‌تر از سایرین بوده است.

به گفته‌ی محققان، نتایج نشان می‌دهد که تغییرات زمانی در درک ما از گذر زمان در محل کار رخ می‌دهند. افراد مورد آزمایش صدای ضربان‌های کوتاه‌تر را بلندتر گزارش کردند و صداهای کوتاه‌تر به ضربان قلب طولانی‌تر نسبت داده شد.

اندرسون می گوید: ضربان قلب ریتمی است که مغز ما از آن استفاده می‌کند تا حس گذر زمان را القا کند و این یک نمودار خطی نیست بلکه دائما در حال کم و زیاد شدن است.

درک نادرست از گذر زمان ممکن است اتفاق بدی به نظر برسد و گاهی اوقات هم همینطور است. اما در حالی که از دست دادن زمان می‌تواند منجر به ایجاد دردسر شود، ممکن است مزایای تطبیقی برای انواع تغییرات زمانی که در این مطالعه شناسایی شده‌اند نیز وجود داشته باشد.

محققان افزودند که به نظر می‌رسد قلب به مغز کمک می‌کند تا با منابع محدود به صورت کارآمدتری کار کند و بر نحوه تجربه گذر زمان در کوچک‌ترین مقیاس‌ها تاثیر می‌گذارد.

این مطالعه در مجله‌ی «Psychophysiology» منتشر شده است.

انتهای پیام