به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، گویا چین بار دیگر تصمیم گرفته است که اجازه دهد یک موشک عظیم الجثه به خودی خود و بدون کنترل به زمین بازگردد.

این بار سومین باری است که این کشور تصمیم می‌گیرد فرود مرحله اول موشک "لانگ مارچ ۵بی"(Long March ۵B) را کنترل نکند و چین دوباره پس از سقوط‌های غیرقابل کنترل مشابه در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، تحت نظارت ردیاب‌های زباله فضایی قرار گرفته است.

"جاناتان مک‌داول" که یک ردیاب باتجربه برای این رویدادها در مرکز اخترفیزیک هاروارد-اسمیتسونیان است، می‌گوید که داده‌های مداری فرماندهی فضایی ایالات متحده نشان می‌دهد که این موشک ۲۱ تنی هنوز در فضا شناور است.

وی در توییتر نوشت: مرحله اصلی این موشک در مدار باقی مانده و به طور فعال از مدار خارج نشده است.

مک‌داول می‌گوید آمریکایی‌ها کار نسبتاً بهتری در دفع مرحله اول موشک‌های فضایی انجام می‌دهند و چین به طور متوسط نسبت به این کار بی توجه است.

ارتش ایالات متحده هنوز در توییتر هشداری صادر نکرده است و فرماندهی فضایی یا هجدهمین اسکادران دفاع فضایی که ورودهای مجدد به جو زمین را ردیابی می‌کند، هشداری نداده است. همچنین شرکت "Aerospace" که معمولاً اطلاعاتی در مورد وسایل نقلیه بزرگی که در حال ورود مجدد به جو زمین هستند، ارائه می‌دهد، در مورد این موضوع در رسانه‌های اجتماعی صحبت نکرده است.

به طور کلی، خطر تلفات ناشی از سقوط مراحل موشک، بسیار کم است، اما بدنه موشک "لانگ مارچ ۵بی" خیلی بزرگ است.

چین ماژول ایستگاه فضایی "ونتیان"(Wentian) را روز یکشنبه ۲۴ ژوئیه در ساعت ۲:۲۵ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی به فضا پرتاب کرد. "ونتیان" همانطور که برنامه‌ریزی شده بود، ۱۳ ساعت پس از پرتاب به شکل ایمن به ایستگاه فضایی "تیانگونگ" متصل شد.

یک مطالعه جدید که در مجله Nature Astronomy منتشر شده است، اشاره می‌کند که اجازه دادن به مراحل بزرگ موشک‌ها برای سقوط‌های غیرقابل کنترل روی زمین، یک "خطر غیرضروری" ایجاد می‌کند و چین با وجود دستورالعمل‌های بین‌المللی برای کاهش خطر سقوط زباله‌های فضایی، به این مسئله بی توجه است.

ایالات متحده و بسیاری از آژانس‌های فضایی بین‌المللی، شیوه‌هایی در مورد نحوه مقابله با خطر سقوط مراحل موشک‌ها دارند. به عنوان مثال، دولت آمریکا بازگشت موشک‌های خود را تحت شیوه‌های استاندارد کاهش زباله مداری اداره می‌کند.

این شیوه‌ها مستلزم این هستند که خطر تلفات ناشی از ورود مجدد موشک، کمتر از ۱ در ۱۰ هزار باشد، اما این مقاله خاطرنشان می‌کند که این موضع همیشه رعایت نمی‌شود. در این مقاله آمده است: نیروی هوایی ایالات متحده از این الزامات در ۳۷ مورد از ۶۶ پرتاب خود بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۸ صرف نظر کرده است، به این دلیل که جایگزینی موشک‌های غیرمنطبق با این استانداردها با موشک‌های منطبق بسیار گران است.

این مقاله همچنین اضافه می‌کند که ناسا هفت بار بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸ از این الزامات چشم‌پوشی کرده است، از جمله در پرتاب موشک "اطلس V" در سال ۲۰۱۵ که شامل خطر ۱ در ۶۰۰ بوده است.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند، مهم است که این موضوع را به خاطر بسپاریم، زیرا هم دولت بایدن و هم ناسا اقدامات چین در سال‌های گذشته را محکوم کرده‌اند، در حالی که خودشان مرتکب چنین کاری شده‌اند.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند: هیچ اجماع بین‌المللی در مورد سطح قابل قبول خطر در این مورد وجود ندارد و سایر کشورهای فضایی از جمله ایالات متحده در مورد ورود مجدد کنترل‌نشده انتخاب‌های مشابهی انجام می‌دهند.

این مطالعه توسط "مایکل بایرز" دانشمند کانادایی علوم سیاسی از دانشگاه "بریتیش کلمبیا" رهبری شده است.

از آنجایی که اغلب موشک‌های کنترل‌نشده در نزدیکی خط استوا پرتاب می‌شوند، به نظر می‌رسد شهرهای جنوبی زمین خطر بیشتری را متحمل می‌شوند. نویسندگان می‌گویند که عرض جغرافیایی شامل جاکارتای اندونزی، داکای بنگلادش، مکزیکو سیتی مکزیک، بوگوتای کلمبیا و لاگوس نیجریه نسبت به شهرهای واشنگتن و نیویورک در آمریکا، پکن در چین و مسکو در روسیه به میزان سه برابر در معرض خطر بیشتری هستند.

نویسندگان این مطالعه می‌گویند دولت‌ها باید خواستار مذاکره، صدور قطعنامه یا بستن معاهداتی شوند که عواقب معنی‌داری برای عدم پایبندی به مقررات ایجاد کنند و در نتیجه خطرات را برای همه از بین ببرند.

با این حال، چین عمدتاً به طور مستقل در فضا کار می‌کند و ناسا اجازه ندارد در هیچ گونه فعالیت دوجانبه با چین یا شرکت‌های متعلق به چین شرکت کند. این کشور همچنین از عملکرد خود در ورود مجدد کنترل نشده دفاع کرده است، به طوری که وزارت خارجه چین در گذشته گفته بود که احتمال ایجاد آسیب در زمین بسیار کم است.

انتهای پیام