به گزارش ایسنا به نقل از مدیران خودرو، در نگاهی به آلوده‌ترین شهرهای جهان، احتمالاً پیش‌فرض ذهنی به این صورت است که میزان رشد جمعیت یک شهر، با افزایش آلودگی هوا در آن محدوده، نسبت مستقیم دارد اما در نگاه دقیق‌تر و بررسی پرجمعیت‌ترین و آلوده‌ترین شهرهای جهان، مشخص می‌شود که الزاماً چنین ارتباطی وجود ندارد؛ به عنوان مثال، در حالی که شهرهایی مثل توکیو و اوساکا از ژاپن یا شانگهای و پکن از چین، جزو 10 شهر پرجمعیت در جهان هستند، اما نامی از آن‌ها در بالاترین رده‌ها از شهرهای آلوده جهان به چشم نمی‌خورد. در میان آلوده‌ترین شهرهای جهان، لاهور پاکستان رتبه نخست را در سالی که گذشت به خود اختصاص داد و مناطق دیگری از این کشور نظیر پیشاور و کراچی، در بالاترین رده‌ها قرار دارند. کشور دیگری که بسیاری از شهرهای آن، وضعیتی مشابه پاکستان دارند، هندوستان است اما چه عواملی موجب می‌شود شهرهایی با جمعیت بیشتر، بتوانند بحران آلودگی هوا را پشت سر بگذارند؟
عوامل مختلفی در تعیین شدت آلودگی شهرها نقش دارند. از میزان آلایندگی کارخانه‌ها، کیفیت شهرسازی، تعداد خودروها، کیفیت سوخت مصرفی و حتی فرهنگ رانندگی شهروندان؛ اما یقیناً یکی از مهم‌ترین عوامل تعیین‌کننده، میزان رواج خودروهای سوخت پاک و الزام شهروندان به استفاده از آن‌هاست. در همین راستا، میزان توسعه تکنولوژی کشورهایی نظیر ژاپن و چین در قیاس با جوامعی مثل پاکستان و هند، می‌تواند بخش مهمی از پاسخ ما به این پرسش اساسی باشد. فارغ از ابعاد و کیفیت سیستم حمل و نقل عمومی، یکی از دلایل اصلی موفقیت در کنترل آلودگی هوای شهرهای پرجمعیت، بها دادن به خودروهایی با سوخت پاک و ایجاد تسهیلاتی برای تهیه این خودروها توسط شهروندان است.
در ایران اما شرایط متفاوتی را شاهد هستیم و تقریباً پرجمعیت‌ترین شهرها در رده آلوده‌ترین شهرها قرار دارند. اینکه کلان‌شهرهایی مثل تهران، مشهد، اصفهان، کرج، تبریز و اهواز، بالاترین رتبه‌ها در زمینه آلودگی هوا را به خود اختصاص داده‌اند، گواه این نکته است مسأله تا حد زیادی به عدم توسعه زیرساخت‌های استفاده از خودروهای برقی برمی‌گردد. همچنین بیش از 5 سال ممنوعیت در زمینه واردات خودرو نیز عامل دیگری است که شهروندان از امکان استفاده خودروهای نیمه برقی و هیبرید نیز محروم باشند.
گام‌های بلند فونیکس در راستای رقم زدن تحولی اساسی
ایفای نقش پیشرو در شکل‌گیری تحولات بزرگ، چیزی از جنس نقش اول در یک فیلم است و به همین علت، با وضوح بالا در خاطره‌ها ثبت می‌شود. اولین بودن در هر مسیر تازه به نقش خودروهای راه‌سازی در فرآیند احداث یک جاده شباهت دارد. پیمودن مسیری که برای اولین بار بسیار دشوار است ولی به دنبال ایجاد راه، با سادگی بیشتری از جانب سایرین پیموده می‌شود. فونیکس در راستای ایجاد این تحول بزرگ، قصد دارد برنامه‌های خود را در 3 زمینه اساسی پیش ببرد.
بخش اول این تحول با عنوان «انقلاب در صنعت خودرو» شناخته می‌شود و فونیکس قصد دارد با تغییر رویه در قیاس با سایر خودروسازان، تمرکز خود را بر خودروهایی با سوخت پاک معطوف نماید تا از دل این تحول، در بازار ایران هم دسترسی به محصولات برقی و نیمه برقی به یک امکان برای مشتریان تبدیل شود.
عرصه دیگری که فونیکس قصد دارد تحول شگرفی را در آن رقم بزند، به عنوان «انقلاب اجتماعی» شناخته می‌شود. باید توجه داشت که در فعالیت‌های زیست‌محیطی سراسر دنیا، مردم همواره در قیاس با دولت‌ها، پیشگام هستند و فونیکس می‌کوشد با تسهیل دسترسی خریداران به خودروهایی با سوخت تجدیدپذیر، نقش مهمی را در ایجاد این تحول اجتماعی ایفا کند.
فاز سوم از برنامه‌ها نیز به عنوان «انقلاب تکنولوژی» شناخته می‌شود و در این زمینه هم فونیکس قصد دارد با تأکید روی برتری‌های تکنولوژیک و فنی محصولات خود، اختلاف معنادار با موارد محدودی که مورد استفاده هموطنان قرار گرفته را نشان دهد.
انتهای رپرتاژ آگهی
نظرات