اسماعیل مجللی در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: یلدا در فرهنگ فارسی معین «تولد و زایش» آمده است و در لغت‌نامه‌ دهخدا معنای «میلاد» دارد. ریشه کلمه یلدا متعلق به زبان سریانی است و به معنای تولد یا میلاد است.

وی خاطرنشان کرد: در برخی منابع آمده است که پس از مسیحی شدن رومیان، ۳۰۰ سال پس از تولد عیسی مسیح، کلیسا جشن تولد مهر را به عنوان زادروز عیسی پذیرفت.

این پژوهشگر اضافه کرد: شب یلدا، در باور ایرانیان شبی‌ است که نور بر تاریکی چیره می‌شود و خورشید دوباره زاده خواهد شد. مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی، بنیان زندگی آنان را تشکیل می‌داد و در طول سال با سپری شدن فصل‌ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت‌های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند و دیدند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می‌شود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می‌توانستند استفاده کنند.

وی ادامه داد: این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکش‌ هستند و دریافتند که کوتاه‌ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب‌ها کوتاه‌تر می‌شوند.

این محقق تصریح کرد: از همین‌رو آن را شب زایش خورشید نامیده و آن را آغاز سال قرار دادند. به دلیل دقت گاه‌شماری ایرانی و انطباق کامل آن با تقویم طبیعی، همواره و در همه سال‌ها، انقلاب زمستانی برابر با شامگاه سی‌ام آذرماه و بامداد یکم دی‌ماه است.

مجللی بیان کرد: برای ما ایرانی‌ها این شب با دو نام «شب یلدا» و «شب چله» شناخته‌شده و پس از نوروز، یلدا تنها آیینی بوده که همچنان به قوت خود برپاست و شکوه آن روز به روز در حال گسترش است.

وی یادآور شد: اینکه چرا این شب را یلدا نامیده‌اند به همان دلیل علمی‌اش باز می‌گردد که از روز پس از آن، طول روز و طول تابیدن خورشید بر زمین بیشتر می‌شود.

این پژوهشگر اظهار کرد: عده‌ای دلیل اینکه چرا به آن «چله» می‌گویند را کشف آتش از سوی «هوشنگ» می‌دانند. که او کاشف آتش در ۱۰ بهمن است؛ یعنی چهل روز بعد از شب یلدا؛ دوره‌ای که به آن چله‌ بزرگ زمستان می‌گویند.

مجللی خاطرنشان کرد: یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است و همچون بسیاری از آیین‌های ایرانی، ریشه در رویدادی کیهانی دارد.

وی اضافه کرد: طولانی‌ترین شب سال، شب زایش مهربانی و پایان فصل خزان و فرارسیدن سرما و دگرگونی رنگ زمین از زردی به سفیدی است. ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می‌شوند و تابش نور ایزدی افزونی می‌یابد، برای آن جشن بزرگی برپا می‌کردند و از این رو به دهمین ماه سال دی (دی در دین زرتشتی به معنی دادار و آفریننده) می‌گفتند که ماه تولد خورشید بود.

این محقق بیان کرد: این جشن مراسمی آریایی است و پیروان میتراییسم آن را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می‌کرده‌اند و به اندازه زمانی که مردم فصول را تعیین کردند کهن است.

مجللی با بیان اینکه ایرانیان برای در امان بودن از خطر اهریمن، در این شب همه دور هم جمع می‌شدند و با برافروختن آتش از خورشید طلب برکت می‌کردند، افزود: آیین‌هایی در این هنگام برگزار می‌ شده است که یکی از آن‌ها جشنی شبانه و بیداری تا بامداد و تماشای طلوع خورشید تازه متولد شده، بوده است.

وی تصریح کرد: جشنی که از لازمه‌های آن، حضور کهن‌سالان و بزرگان خانواده، به نماد کهن‌سالی خورشید در پایان پاییز بوده است، همه ایرانیان اعم ازفارس، ترک، کرد، لر، بلوچ و عرب، شب یلدا را شب جشن، شادی، دور هم‌ نشینی و صداقت می‌دانند.

این پژوهشگر عنوان کرد: در شب یلدا، معمولاً شامی فاخر و همچنین انواع میوه‌ها همچون هندوانه، انار، سیب و انواع آجیل و تنقلات مصرف می‌شود که این میوه‌ها هر یک بار معنایی نمادین با خود دارد.

مجللی اظهار کرد: هندوانه به‌عنوان نمادی کروی که برونش سبز و درونش قرمز است و سمبل خورشید محسوب می‌شود، به‌عنوان مهم‌ترین میوه بر سر سفره چله قرار می‌گیرد.

وی خاطرنشان کرد: حافظ‌خوانی و شاهنامه‌خوانی نیز از رسوم ایرانی‌ها در این شب بوده و جای پای خود را در بین شب‌زنده‌داران یلدا محکم کرده است. بازگویی خاطرات و قصه‌گویی پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها نیز یکی از مواردی است که یلدا را برای خانواده ایرانی دلپذیرتر می‌کند.

این محقق اضافه کرد: البته تفأل زدن به دیوان حافظ و شاهنامه‌خوانی از آیین‌های شب یلدا نیست، اما به دلیل اینکه اقوام در این شب دور یکدیگر جمع می‌شدند و خودبه‌خود مهمانی مفصلی ترتیب داده می‌شد و از هر دری سخنی گفته می‌شد، بخشی از این شب‌نشینی به خواندن اشعار حافظ و فردسی می‌رسید.

مجللی بیان کرد: بردن هدیه به خانه عروس با عنوان «شب چله‌ای» در این شب برای دخترانی که به تازگی نامزد شده‌اند، از سوی خانواده داماد، یکی دیگر از آیین‌های این شب به یاد ماندنی است که خانواده‌های عروس و داماد دور هم جمع می‌شوند.

وی ادامه داد: همچنین رسم دیگری نیز هست و موقعی که دختر ازدواج می‌کند و به خانه شوهر می‌رود، از طرف خانواده دختر برای آن طبقی از اقلام مصرفی آن شب به عنوان «شب چله‌ای» می‌برند.

این پژوهشگر تصریح کرد: ادبیات نیز از این آیین پُر از نماد و استعاره بی‌بهره نماند و شاعران ایران زمین از این پتانسیل شعری و احساسی استفاده کرده‌اند و شب یلدا را به بسیاری غم‌ها چون فراق یار و خرم‌روز را به صبح امید آن تشبیه کرده‌اند.

هنوز با همه دردم امید درمان هست/که آخری بود آخر شبان یلدا را (سعدی)

هر شبی در غم هجرت شب یلداست مرا/که به سالی به جهان یک شب یلدایی هست (امیرخسرو دهلوی)

صحبت حکام ظلمت شب یلداست/نور ز خوشید خواه، بو که برآید (حافظ)

همه شب‌های غم آبستن روز خراب است/یوسف روز، به چاه شب یلدا بیند (خاقانی)

غنیمت دان حضور نعمت الله/که دشمن را شب یلداست امروز(شاه نعمت الله ولی).

این محقق اظهار کرد: شب یلدا را همه ساله جشن می‌گیریم تا سنت‌های زیبای قدیم در لابه‌لای زندگی مدرنیته شهرنشینی‌مان حفظ شود. در ایران گاهی اوقات انطباق برخی مناسبت‌های سال قمری با شب یلدا، رنگ و بوی خاصی به آن می‌بخشد.

وی خاطرنشان کرد: اگر شب یلدا مصادف با عاشورای حسینی باشد، بالطبع این شب رنگ و بوی حسینی خواهد گرفت و با لعن و نفرین به قاتلان امام حسین(ع) همراه خواهد شد. ولی اگر این شب مصادف با نیمه شعبان و تولد امام دوازدهم شیعیان باشد، خودبه‌خود شادی ایرانیان را در این شب به یاد ماندی مضاعف خواهد کرد.

انتهای پیام