زهره بزرگ‌مهر در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اعلام این مطلب گفت: وجود رطوبت و شرایط آب و هوا و زیست محیطی، امکان ایجاد و گسترش گلسنگ‌ها را در آثار باستانی فراهم می‌کند.

وی با ذکر این نکته که ایجاد گلسنگ‌ها، قطعا راه پیشگیری دارد، افزود: برای حفاظت از آثار باستانی در مقابل گلسنگ‌ها، معمولاً از رزین استفاده می‌شود و بعد از اینکه گلسنگ‌ها بر روی آثار باستانی پاکسازی شدند، معمولاً رزین‌های خاصی روی آن‌ها می‌کشند اما با توجه به شرایط اقتصادی ممکن است رزینی که استفاده می‌شود با همه آن تأکیدی که فروشنده می‌کند، گاهی اوقات از بین برود  ودو مرتبه گلسنگ در همان منطقه شروع به رشد کند.

بزرگ‌مهر تصریح کرد: میراث فرهنگی برای حفاظت از آثار باستانی در مقابل گلسنگ‌ها کار خود را انجام می‌دهد اما عوامل گوناگون مانند نبود بودجه، ممکن است باعث شود که بنا را رها کنیم و بعد از گذشت سال‌ها، رزین‌ها از بین رفته و دو مرتبه اسباب رویش گلسنگ فراهم شود.

مدیر کل پیشین دفتر فنی حفظ و احیاء وزارت میراث فرهنگی در پاسخ به اینکه آیا گلسنگ‌ها منحصر به منطقه‌ای خاص است یا اینکه کل آثار باستانی در کشورمان دچار این مشکل هستند، گفت: گلسنگ معمولاً در مناطق معتدل بیشتر است مثل فارس، ولی هرجایی که مرطوب باشد، ممکن است این اتفاق رخ دهد مثلا در همدان ممکن است این اتفاق رخ دهد، منتهی کم و زیاد دارد و چون استان فارس آب و هوای معتدل دارد، امکان رویش آن خیلی زیاد است.

این استاد پیشکسوت ارزشیابی مرمت بنا برای هنرمندان هنرهای سنتی در پاسخ به اینکه گلسنگ در کدام مناطق کشور بیشتر است، گفت: آنچه که تجربه من نشان داده این است که رویش گلسنگ عمدتاً در فارس رخ می‌دهد که به علت شرایط آب و هوای منطقه و رطوبت است.

انتهای پیام