حسین علینژاد در گفتوگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به فرارسیدن روز جهانی حیاتوحش اظهار کرد: سوم مارس هر سال به نام روز جهانی حیاتوحش نامگذاری شده، امسال شعار این روز «تامین مالی برای حفاظت از حیاتوحش؛ سرمایه گذاری روی مردم و کره زمین» نام گرفته است.
وی با بیان اینکه حفاظت باید مردمپایه و با همکاری مردم و توسط آنها انجام گیرد، افزود: واژه حفاظت در خودش، بهرهبرداری دارد و بهربرداری از حیاتوحش جنبههای مختلفی دارد که باید برای جوامع محلی تبیین گردد تا به ارزشهای حفاظت از حیاتوحش پی برده و در حفاظت از آن مشارکت نمایند، از اینرو در حال حاضر حفاظتگرایان و دانشمندان در امر حفاظت به جوامع محلی به عنوان اصلیترین ارکان حفاظت توجه دارند لذا حفاظت از حیاتوحش بدون در نظر گرفتن نیازهای جوامع محلی امکانپذیر نیست و بر این اساس در راستای جلب مشارکت حداکثری باید نتایج و دستاوردهای حفاظت برای جوامع محلی ملموس باشد.
رئیس نظارت بر حیاتوحش ادارهکل حفاظت محیط زیست گیلان با بیان اینکه استان گیلان به دلیل تنوع زیستگاهی موجود، چینخوردگی و جنگلهای هیرکانی یک استان منحصر به فرد از لحاظ تنوع زیستی است، گفت: در استان گیلان حدود ۱۰۰۰ گونه گیاهی، ۴۸ گونه پستانداران، ۳۰ گونه انواع خزندگان و دوزیستان و بیش از ۱۰۰ گونه ماهی داریم که در حوزه زیستگاههای استان شامل جلگه، کوهستان، جنگلهای هیرکانی، دریای کاسپین و رودخانهها و تالابها دیده میشوند.
علینژاد بیان کرد: اکنون تخریب زیستگاهها مهمترین عامل تهدید حیات وحش در دنیاست، در این بین زیستگاههای استان گیلان هم دستخوش تغییراتی شدند که تغییرکاربریها و فعالیتهای انسانی از عوامل مهم آن هستند.
وی ادامه داد: تمام این مخاطرات باعث شدن که سوم مارس هر سال به نام روز جهانی حیاتوحش نامگذاری شود، هدف این است تا از روشهای سنتی حفاظت خارج شویم، حفاظت از حیاتوحش به مردم برگردد و سازمان حفاظت از محیط زیست یار مردم باشد. در این بین باید در فکر تأمین منابع مالی لازم و جدید برای حفاظت باشیم تا بتوان آن را در اختیار جوامع محلی قرار دارد.
علینژاد با بیان اینکه حفاظت از حیاتوحش در مرزهای سیاسی نمیگنجد و از قوانین انسانی تبعیت نمیکند بلکه زیستگاههای خود را بر اساس نیازهای بومشناختی خود انتخاب میکند، ادامه داد: در استان گیلان یک پارک ملی، چهار اثر طبیعی ملی، پنج پناهگاه حیاتوحش و پنج منطقه حفاظت شده و ۶ منطقه شکار ممنوع داریم که تحت حفاظت هستند اما جوابگو نیست لذا نیازمند جلب مشارکت و همکاری سایر سازمانها و خصوصا جوامع محلی در قالب حفاظتگاههای مشارکتی جهت رسیدن به یک شبکه به هم پیوسته از مناطق مورد حفاظت برای حیاتوحش هستیم.
انتهای پیام
نظرات