به پل سفید سلام کنیم چون هر ساله در تعطیلات نوروز سیل گردشگران به خوزستان و از جمله اهواز سفر می‌کنند. گردشگران عمدتا به خاطر تماشای پل سفید اهواز و رودخانه کارون به این کلانشهر پا می‌گذارند و عکس‌های یادگاری می‌گیرند. به همین مناسبت شهرداری اهواز نیز اقدام به مرمت بخشی از پیاده‌روی این پل و گذاشتن گل و گلدان بر روی آن کرده است.

از دیگر موارد درخور ذکر، رونق گرفتن بازار دستفروش‌ها در ورودی پل سفید از سمت میدان شهداست. یکی سمبوسه و فلافل می‌فروشد، چند نفری از راه عکاسی چند تومانی دشت می‌کنند و در آن شلوغی صدای ضرب و تمپوی موسیقی بندری هر رهگذر و مسافری را شاید به یاد جنابخانی می‌اندازد که هم‌صنف‌های او در همان حوالی لبو و باقلا و نخود پخته می‌فروشند.

پل سفید اهواز هم این صحنه‌ها را می‌بیند و هم از دیرباز شاهد اتفاقات جورواجور بوده است. شاهد ادعا یادگاری‌هایی است که به هزار نوع بر بدن او نقش بسته است. از یادگاری جوشکاری گرفته که در زمان‌های دور روی پل جوشکاری کرده و اهل دیاری دیگر بود و نام خود را بر مظهر میراث اهواز به ثبت رساند تا جوان‌هایی که این پل میعادگاه‌شان بوده و زمزمه‌هایشان را به خط خاطره بر هلالی‌های سربی او کشیده‌اند.

در میان مهمانان و نیز اهالی شهر، جوانانی که سری نترس دارند از هلالی‌های پل سفید بالا می‌روند و از آن بالا منظره‌ای جذاب و تماشایی از اهواز می‌بینند که الحق در وصف نمی‌گنجد.

این روال هر سال از اواخر زمستان تا نیمه فروردین در اهواز حال و هوایی دیدنی ایجاد می‌کند زیرا از گوشه و کنار ایران مسافران و گردشگران به این اهواز سفر می‌کنند تا هم هوایی تازه کنند، هم چرخی در بازار پر زرق‌وبرق مرکز شهر بزنند و هم در کنار پل سفید معروف شهر عکس یادگاری بگیرند و از تماشای غروب کارون و پرندگان مهاجر لذت ببرند.

پل سفید همچنان پابرجاست و به چشم خود دیده‌بوسی‌های سال نو را می‌بیند اما افسوس که کسی سلامی به این پل نمی‌دهد و سال نو را به او تبریک نمی‌گوید. کسی در آغاز سال نو برای پل سفید سالی سرشار از سلامتی آرزو می‌کند؟ کسی پیدا می‌شود تا از رنج او بکاهد و بگذارد مانند پدربزرگ‌ها گوشه‌ای بنشنید و نوه‌هایش از سر و کولش بالا بروند و قند در دلش آب بشود؟

 اما شانه‌هایش خسته‌ است. مدت زیادی از زمان بازنشستگی این پل پیر گذشته و وقتش شده تا به‌جای لرزیدن زیر چرخ‌ خودروهای هزار رنگ تنی سبک کند. حال این پیر خسته با چراغانی و رنگ‌آمیزی حالش خوب نمی‌شود. مرمت‌های گاه‌وبیگاه هم دردی از زخم‌های عمیق او دوا نمی‌کند.

اگر تردد خودروها از روی پل سفید متوقف و به پل عابر پیاده تبدیل شود آنگاه می‌توان با این یادگار یادها عکس‌های زیباتری گرفت، بی‌هیچ دغدغه‌ای به پرندگان مهاجر غذا داد و دست به سر و روی این پیر پربرکت کشید و سال‌های سال از تماشای وقار و هیبت او تفاخر کرد و لذت برد.

انتهای پیام