حمزه مشایخی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: تنوع اقلیمی و میزان بارندگی به عنوان یکی از مهمترین عوامل موثر بر پوشش گیاهی محسوب می‌شود. از طرفی شرایط ناهمواری‌ها نیز به عنوان یک متغیر، نقش عمده‌ای در وضعیت اقلیمی ایفا می‌کند.

وی در ادامه با اشاره به موقعیت جغرافیایی استان البرز، افزود: استان البرز در قسمت شمال با رشته کوه‌های البرز، در بخش جنوب و جنوب شرقی به کوهپایه‌ها و دشت‌های دامنه‌ای و در پایان با دشت‌های سیلابی و پست شکل گرفته است.

مشایخی ادامه داد: با توجه به ناهمواری‌ها و برخی عوامل دیگر، شرایط بارندگی در قسمت شمال استان در محدوده شهرستان کرج و طالقان نسبت به محدوده‌های جنوبی از وضعیت مطلوبتری برخوردار است. طبق بررسی‌های صورت گرفته، مراتع استان حدود ۶۵ درصد از وسعت کل استان را به خود اختصاص داده و تقریبا ۱۷ تیپ مرتعی در البرز قابل شناسایی است.

رئیس اداره حفاظت و مدیریت زیستگاه‌ها و مناطق اداره کل حفاظت محیط زیست البرز بیان کرد: ضمن اینکه پوشش جنگلی استان البرز که در گستره رویش ایران – تورانی واقع شده است؛ شامل پوشش جنگلی طبیعی تنک و با فواصل زیاد از هم است که عمدتا در حوزه‌های شمالی استان قرار دارد.

وی در خصوص وضعیت کلی پوشش‌های گیاهی مناطق حفاظت شده گفت: منطقه حفاظت شده البرز جنوبی با وسعتی حدود ۶۴ هزار هکتار در شهرستان کرج با ارتفاع بیش از ۴۰۰۰ متر از سطح دریا عمدتاً از عرصه‌های مرتعی تشکیل یافته است.

وی ادامه داد: در برخی محدوده‌ها پوشش به صورت درختی و درختچه‌ای و به صورت تنک بوده که شامل بنه، زالزالک، زرشک، دغدغک، بید، راناس، شیرخشت، بادام، نسترن وحشی، تنگرس و گونه مقاوم ارس به طور دست کاشت و طبیعی است.

مشایخی افزود: بیشترین پراکنش گونه‌های درختی و درختچه‌ای در محدوده سیراچال، شهرستانک، آسارا، خور، دره رزکان، واریان و لانیز به چشم می‌خورد. با وجود اُرس زارهای طبیعی در استان البرز که بعضاً از قدمت قابل توجهی برخوردار بوده و نیز درخت کهنسال و زیبای اُرس شهرستانک در منطقه حفاظت شده البرز مرکزی، گونه با ارزش اُرس به عنوان نماد گیاهی استان البرز شناخته می‌شود.

مشایخی درباره پوشش مرتعی مناطق حفاظت شده اظهار کرد: اغلب جوامع‌ گیاهی‌ متعلق‌ به‌ تیره‌ پروانه‌ آسایان‌، تیره‌ گندمیان‌، تیره‌ کاســـنی، کلاه میر حسن و گونه‌های‌ مختلف آویـــشن‌ در برخی‌ نواحی‌ از غلبه ‌نسبتاً خوبی‌ برخوردار است.

وی گفت: گونه‌های‌ ارتفاع‌ پسند، کوهسری، علف بره‌ای و ... در ارتفاعات‌ فوقانی‌ به چشم می‌خورد. از بین گونه‌های گیاهی موجود که بعضا واجد ارزش‌های حفاظتی بوده و حتی برخی از آنها از درجات حفاظتی بالایی در رده بندی IUCN قرار گرفته‌اند، می‌توان به برخی گونه شاخص از گون‌ها ، بادرنجبویه دنایی و یا گونه شاخص (غان یا توس) اشاره کرد که به دلیل پراکنش محدود در منطقه از اهمیت خاص برخودار هستند.

انتهای پیام