نتایج تحقیق کنونی نشان داد که بین سطوح بالای میکروپلاستیک در اقیانوس و افزایش نرخ زوال شناختی در افرادی که در جوامع ساحلی مجاور زندگی می‌کنند، ارتباط وجود دارد.

زندگی در نزدیکی اقیانوس با سطوح بالای میکروپلاستیک ممکن است خطر زوال شناختی و سایر شرایط عصبی را افزایش دهد و تحقیق کنونی منتشرشده در سایت ارث، ارتباطی بین میکروپلاستیک‌ها در آب و نرخ بالاتر ناتوانی در جوامع ساحلی مجاور را پیدا کرد.

محققان سطوح پلاستیک دریایی را مورد بررسی قرار دادند و آنها را به‌عنوان کم، متوسط، زیاد یا بسیار بالا رتبه‌بندی کردند سپس به بررسی میزان ناتوانی در میان ساکنان این منطقه، ازجمله حافظه و تفکر، تحرک، مراقبت از خود و زندگی مستقل پرداختند.

مناطقی که بالاترین سطوح میکروپلاستیک دریایی را داشتند، در مقایسه با مناطقی با پایین‌ترین سطح، ۹ درصد ناتوانی در حافظه و تفکر، ۶ درصد ناتوانی در تحرک، ۱۶ درصد ناتوانی در مراقبت از خود و ۸درصد ناتوانی بیشتر در زندگی مستقل را نشان دادند.

محققان تاکید کردند که این نتایج یک ارتباط را نشان می‌دهد و ثابت نمی‌کند که میکروپلاستیک‌ها باعث ناتوانی می‌شوند و تحقیقات بیشتری برای کشف این ارتباط و بررسی پیامدهای سلامت عمومی آلودگی میکروپلاستیک مورد نیاز است.

انتهای پیام