۲۷ اردیبهشت آمده است، با دست‌های پُر از سکوت، تا شاید بار دیگر، یادمان بیاورد کسانی را که بی‌ادعا، بی‌امکانات، بی‌سایه، ولی با بار مسئولیتی سنگین، زیر سایه‌سار نادیده‌انگاری ایستاده‌اند.

در استان کردستان، این نادیده‌گرفتن، چهره‌ای آشناتر دارد این‌جا روابط عمومی، نه فقط با چالش‌های معمول، بلکه با مجموعه‌ای از بی‌توجهی‌های ساختاری، بی‌تدبیری‌های مزمن و نگاه‌های نادرست هم درگیر است.

فرشید اردلان عضو هیات مدیره شورای هماهنگی روابط عمومی های استان کردستان، در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: روابط عمومی در کردستان، بیشتر از آن‌که سکوی پرتاب باشد، خاکریز مقاومت است، مقاومتی در برابر فراموشی، فقر امکانات، نگاه‌های تقلیل‌گرا و خواست‌هایی که هیچ نسبتی با ظرفیت واقعی ندارند.

وی افزود: هنوز در بسیاری از ادارات، روابط عمومی را صرفاً ابزار تبلیغ می‌دانند و تصور قالبی این است که روابط عمومی باید بنر بچسباند، مناسبت‌ها را تبریک بگوید و در پایان جلسات، چند عکس یادگاری بگیرد و خلاص. این در حالی است که ذات روابط عمومی، فراتر از ابزار تبلیغاتی، نهاد اندیشه‌ورز ارتباطی است، اما افسوس که در بسیاری از ادارات استان ‌ این جایگاه به شدت تقلیل یافته و به حاشیه رانده شده است.

عضو هیات مدیره شورای هماهنگی روابط عمومی‌های استان کردستان، بیان کرد: یکی از دردناک‌ترین واقعیت‌ها آن است که در برخی ادارات، روابط عمومی نه تنها جایگاه رشد حرفه‌ای نیست، بلکه به محلی برای انتقال نیروهای ناکارآمد، یا در خوش‌بینانه‌ترین حالت، نیروهای بلااستفاده تبدیل شده است، انگار هر نیرویی که برایش جایی یافت نمی‌شود، باید روانه روابط عمومی شود بی‌آن‌که دانش رسانه داشته باشد، بی‌تجربه در ارتباطات، ناآشنا به تحلیل افکار عمومی و حتی بی‌علاقه به کار، این اتفاق روابط عمومی را نه تنها ناکارآمد می‌سازد، بلکه چهره‌ی آن را نزد مدیران و بدنه‌ی سازمان مخدوش می‌کند.

به گفته وی، بسیاری از روابط عمومی‌های ادارات در کردستان، حتی از حداقل تجهیزات برای انجام وظایف خود برخوردار نیستند و این مهم در حالی است که روابط عمومی باید محتواسازی کند، با رسانه‌ها تعامل حرفه‌ای داشته باشد، پاسخ‌گوی افکار عمومی بوده و در شبکه‌های اجتماعی حضور فعال و جذاب داشته باشد، بسیاری از آن‌ها حتی یک دوربین مناسب ندارند.

اردلان ادامه داد: نرم‌افزارهای گرافیکی یا تدوین حرفه‌ای در بسیاری از روابط عمومی‌ها فقط اسمی در رایانه‌هاست، نیروی متخصص طراحی، تولید محتوا یا مدیریت شبکه‌های اجتماعی، معمولاً وجود ندارد یا اگر هست، بدون آموزش، انگیزه و افق آینده است و در این شرایط، انتظارات همچنان بالاست.

وی، با بیان اینکه روابط عمومی‌ها در بسیاری از موارد، با وجود فشار بالا و اختیارات پایین وظایف سنگینی را به دوش دارند، اما اختیاری برای تصمیم‌گیری ندارند، تصریح کرد: حتی ساده‌ترین مطالبی که باید منتشر شود، گاه باید از چند فیلتر بگذرد و در این میان، روابط عمومی تبدیل به رابطی بی‌قدرت و گاه مقصر می‌شود و از سوی دیگر، در مواقع بحران یا حواشی رسانه‌ای، همه‌ی نگاه‌ها به روابط عمومی است، در حالی که همین روابط عمومی در زمان آرامش نه دیده شده، نه شنیده و نه تقویت شده است.

عضو هیات مدیره شورای هماهنگی روابط عمومی های استان کردستان، فقدان آموزش را مهم‌ترین مسئله عدم پیشرفت روابط عمومی‌ها دانست و خاطرنشان کرد: نیروی انسانی جذب شده بدون هیچ تخصص و فاقد گذراندن حتی یک دوره‌ی حرفه‌ای در حوزه روابط عمومی یا رسانه، آموزش‌های مقطعی و پراکنده آن‌هم بدون تداوم، نه تنها گره‌ای از مشکلات نمی‌گشاید، بلکه سطح انتظارات را نیز کاهش می‌دهد.

به عقیده وی، در کردستان، کم نیستند مدیرانی که روابط عمومی را فقط در زمان بحران به یاد می‌آورند، همان‌ هنگام که رسانه‌ها زنگ خطر را به صدا درآورده‌اند و افکار عمومی منتظر پاسخ‌اند.

اردلان، افزود: روز روابط عمومی نباید فقط یادآور تبریک‌های تکراری باشد، باید بهانه‌ای باشد برای بازاندیشی و طرح این پرسش ها که چرا روابط عمومی‌ها دیده نمی‌شوند؟ چرا برای آنان، مسیر رشد و پیشرفت تعریف نشده است؟  چرا از یک واحد حیاتی، یک پست اجرایی و حاشیه‌ای ساخته‌ایم؟

وی گفت: روابط عمومی، ستون فقرات سازمان بوده و چشم بینا، گوش شنوا، زبان گویا و روح زنده‌ی هر مجموعه‌ای است، او که شنیدن را بلد است، گفتن را آموخته و رساندن را تمرین کرده است، او که اگر نباشد، دیوار بین سازمان و مردم بالا می‌رود، فاصله‌ها عمیق‌تر می‌شود و اعتمادها فرو می‌ریزد.

عضو هیات مدیره شورای هماهنگی روابط عمومی های استان کردستان  یادآورشد که ۲۷ اردیبهشت، روز روابط عمومی است؛ اما نه برای گل دادن و روبان بریدن، این روز، باید روز تفکر، توجه و بازگشت به اصل باشد، روزی که بپذیریم روابط عمومی را از حاشیه به متن بیاوریم.

انتهای پیام