کامبیز پورطهماسی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نیمی از کل آب مصرفی کشور در بخش کشاورزی حدود ۳۰ درصد در شرب و ۱۵ تا ۲۰ درصد در صنایع مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وی با بیان اینکه موضوع آب در استان یک موضوع همه جانبه است، افزود: براساس بررسی‌های انجام شده در پژوهشکده به این نتیجه رسیدیم که باید با رعایت جوانب و همکاری تمام اقشار در زمینه بهبود سیستم‌های آبیاری و صرفه‌جویی آب در بخش کشاورزی اقدامات موثرتری را انجام داده و آن را گسترش دهیم.

پورطهماسی ادامه داد: دانشگاه‌ها و شرکت‌های دانش بنیان تحقیقات و اقدامات زیادی در استان و سطح کشور در زمینه انواع تکنیک‌های آبیاری، زیر سطحی، تحت فشار و یا آبیاری‌های با سنسور کنترل و سنجش نیاز آبی انجام داده‌اند. اما در این بین حلقه مفقوده این است که نتایج تحقیقات و تولیدات چگونه می‌تواند عملیاتی شده و خود را در مزرعه نشان دهد.

معاون پژوهش و فناوری دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران بیان کرد: بعضی از کشاورزان و بهره‌برداران یا خود توانایی پیاده‌سازی این سیستم‌ها را داشته‌اند و یا اینکه با دریافت تسهیلات از جهاد کشاورزی تغییراتی را ایجاد کرده و سیستم آبیاری‌شان را ارتقا داده‌اند.

پور طهماسی عنوان کرد: اما درصد عمده‌ای از باغداران و کشاورزان هنوز از روش‌های سنتی استفاده می‌کنند. این سوال مطرح می‌شود که برای این دسته چه کسی و یا چه ارگانی باید وارد عمل شود. این موضوع وابسته به یک فرد یا یک ارگان نیست و باید کنسرسیومی برگزار شود که تمامی مراجع ذیربط با همکاری یکدیگر سیستم‌های آبیاری را متحول کنند.

وی در ادامه گفت: به طور قطع همه کشاورزان این توانایی را ندارند که به تنهایی برای ارتقاء سیستم آبیاری مزارع خود اقدام کنند و نه جهاد کشاورزی می‌تواند به تنهایی اعتبار لازم را دراختیار این کشاورزان قرار دهد. علاوه بر این بانک کشاورزی هم قادر نیست که بدون همراهی و پشتوانه، تسهیلات مورد نیاز تمامی کشاورزان را با این اطمینان که کشاورز هم توانایی بازپرداخت اقساط را دارند و منبع مالی دوباره به اوباز می‌گردد؛ تامین کند.

معاون پژوهش و فناوری دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران اظهار کرد: در این شبکه دانشگاه و شرکت‌های دانش‌بنیان هم هیچ کدام توانایی و اعتبارمالی لازم را ندارند و به تنهایی قادر نیستند که این طرح‌های به روز را محقق کنند.

وی با تاکید بر هم‌افزایی و مشارکت همه جانبه برای عملیاتی کردن دانش کشاورزی در مزارع یادآور شد: دانشگاه به واسطه علمی که در اختیار دارد، شرکت‌های دانش‌بنیان با تولیدات خود، جهاد کشاورزی با همیاری استانی و تعامل با کشاورزان، آب منطقه‌ای با توزیع و مدیریت مناسب آب و بانک با اختصاص تسهیلات مورد نیاز، می‌توانند با همکاری یکدیگر در عرصه کشاورزی و تحقق روش‌های آبیاری پایدار موثر واقع شوند.

وی گفت: از سوی دیگر اتاق بازرگانی و صمت هم باید در راستای این هدف، خرید و فروش محصولات کشاورزی را تضمین و به بازاریابی آن کمک کند تا شرایط برگشت سرمایه به کشاورزان بهبود و کشاورزان بتوانند اقساط تسهیلات دریافتی را پرداخت کنند.

وی با بیان اینکه در حال حاضر بخش عمده آب مصرفی در بخش کشاورزی هدر می‌رود، گفت: بخشی از آب مصرفی در کشاورزی صرف آبیاری‌های بی نتیجه شده و تبخیر می‌شود. باید با ارتقاء سیستم آبیاری میزان آب مصرفی در کشاورزی را به ۱۰ درصد برسانیم و کاری کنیم که در راستای مشارکت جمعی، سیستم‌ها و روش‌های آبیاری قدیمی به روز شده و تولید در کشاورزی افزایش پیدا کند.

وی مطرح کرد: در دانشگاه تهران بخش‌های زیادی به مباحث آب و مدیریت آن در زمینه‌های مختلفی مثل خاک، آبیاری‌ها، پساب‌ها و آب‌های زیرزمینی می‌پردازد. امروز در بخش آب‌های زیر زمینی بسیاری از چاه‌های ما کیفیت لازم را ندارند و اینکه چه کسی قرار است چاه‌ها را بازسازی کند، مورد پرسش کارشناسان این حوزه است. در واقع در مؤسسه تحقیقات آب‌های زیرزمینی دانشکدگان دانش این کار وجود دارد، اما باید مشخص شود که چه کسی یا ارگانی باید اجرای آن را به عهده بگیرد.

پور طهماسی با اشاره به برق مصرفی در بخش کشاورزی، بیان کرد: برق زیادی در بخش چاه‌های کشاورزی مصرف می‌شود اما راندمان تولید آن خیلی پایین است. بنابراین در این شرایط نیاز دارند که مدت زیادی کار کنند که طبیعتا برق مصرفی آنها هم افزایش می‌یابد.

وی افزود: صنایع اگرچه آب کمی استفاده می‌کنند، اما همه باید در این زمینه مشارکت کنند و فقط بخش کشاورزی نباید مورد توجه قرار گیرد. برای بخش خانگی باید در زمینه مدیریت مصرف فرهنگسازی شود و بخش صنایع هم باید با سرمایه‌گذاری به بخش کشاورزی کمک کنند. یقینا بازخورد این سرمایه‌گذاری این خواهد بود که با مدیریت مصرف آب در بخش‌های دیگر صنایع در آینده دچار کمبود آب نخواهند شد.

انتهای پیام