در روزگاری که مرز میان مرگ و زندگی می‌تواند تنها به باریکی یک تصمیم باشد، برخی انسان‌ها با گذشت و ایثار خود، معنای دوباره‌ای به حیات می‌بخشند. داستان اهدای عضو بانوی جوان، زنده‌یاد بهناز محمدی از شهرستان خرمدره، سومین مورد ثبت‌شده اهدای عضو در استان زنجان در سال جاری است؛ اما در دل خود، دنیایی از عظمت، فرهنگ‌سازی و انسان‌دوستی را نهفته دارد.
وقتی اعضای یک خانواده، در اوج اندوه و غم از دست دادن عزیزشان، تصمیم می‌گیرند جان انسان‌های دیگر را نجات دهند، در واقع مرگ را به فرصتی برای تداوم زندگی تبدیل می‌کنند. آنچه خانواده مرحومه محمدی انجام دادند، فقط یک تصمیم پزشکی نبود، بلکه نمایشی از والاترین جلوه‌های نوع‌دوستی، بلوغ فرهنگی و ایمان به ارزش‌های انسانی بود.
امروز سومین مورد اهدای عضو در استان در سال جاری با ایثار خانواده مرحومه بهناز محمدی، اهل شهرستان خرمدره محقق شد.
مسئول شبکه فراهم آوری پیوند اعضای دانشگاه علوم پزشکی زنجان در این رابطه در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه سومین مورد اهدای عضو در استان طی سال جاری ثبت شد، می‌گوید: این مورد مرگ مغزی با اهدای عضو به چهار بیمار زندگی بخشید.
شهریار اماموردی می‌افزاید: مرحومه بهناز محمدی اهل شهرستان خرمدره، به علت ایست قلبی در بیمارستان آیت الله موسوی زنجان بستری شده بود. تلاش پزشکان و کارکنان بیمارستان برای نجات بیمار به دلیل وخامت وضعیت او موثر واقع نشد و پس از اعلام مرگ مغزی بیمار، اقدامات لازم برای کسب رضایت از خانواده او انجام شد.
این مسئول ادامه می‌دهد: با کسب رضایت از خانواده پس از تایید مرگ مغزی توسط تیم معالج، بیمار برای اهدای اعضا به بیمارستان سینای تهران منتقل و این عمل خداپسندانه انجام شد که در نهایت روز گذشته با اهدای چهار عضو بدن او شامل کلیه‌ها، کبد و قرنیه، چهار بیمار در انتظار پیوند عضو نجات یافتند.
اماموردی می‌افزاید: هر مورد مرگ مغزی می‌تواند یک تا هشت بیمار نیازمند پیوند عضو را از مرگ نجات دهد و به همین دلیل این موضوع از اهمیت خاصی برخوردار است.
مرگ‌های نجات‌بخش
در شرایطی که آمار مرگ مغزی در کشور سالانه به هزاران نفر می‌رسد و در همان حال، هزاران بیمار چشم‌انتظار پیوند عضو، با امید روزها را سپری می‌کنند، گسترش فرهنگ اهدای عضو یک ضرورت جدی اجتماعی و اخلاقی است. اقدامات اطلاع‌رسانی و تسهیل مسیرهایی مانند سامانه پیامکی یا ثبت نام اینترنتی برای دریافت کارت اهدا، گام‌هایی مهم برای تبدیل یک نیت خیر به یک عمل نجات‌بخش است.
اما فراتر از آمار و سامانه‌ها، چیزی که این اقدام را ماندگار می‌کند، روح بزرگ انسان‌هایی است که در لحظاتی سخت، به جای فرو رفتن در غم، به اندیشه نجات جان دیگران می‌رسند. شاید امروز ما بهناز محمدی را نشناسیم، اما زندگی دوباره‌ای که در بدن بیماران پیوندی جریان یافته، یاد او را جاودانه کرده است.
اهدای عضو، فرهنگی است که فقط با قانون یا تبلیغ رشد نمی‌کند، بلکه نیازمند الگوسازی، آموزش از کودکی، گفت‌وگوهای خانوادگی و تقویت باورهای انسانی است. امروز خانواده خرمدره‌ای با تصمیم خود، الگویی زنده برای جامعه ما شدند. الگویی که باید در مدارس، رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و حتی مساجد بازگو شود.
یک کارشناس ارشد جامعه‌شناسی در این رابطه به خبرنگار ایسنا می‌گوید: اهدای عضو، یکی از نمودهای بارز فداکاری و ایثار در جوامع انسانی است. این کنش اخلاقی ـ اجتماعی نه‌تنها جان انسان‌های دیگر را نجات می‌دهد، بلکه بیانگر سطحی از همبستگی اجتماعی و وجدان جمعی است که ریشه در ارزش‌های فرهنگی، دینی و انسانی دارد. جامعه‌شناسی به‌عنوان علم مطالعه روابط انسانی و ساختارهای اجتماعی، این پدیده را از منظر ارزش‌ها، هنجارها و فرآیندهای نهادینه‌سازی بررسی می‌کند.
عبدالله طاهری با اشاره به نظریه کنش متقابل نمادین، می‌افزاید: از دیدگاه این نظریه، اهدای عضو نوعی کنش معنادار است که توسط جامعه برچسب ارزشی مثبت گرفته و به‌عنوان «قهرمانانه» یا «نوع‌دوستانه» شناخته می‌شود. افرادی که داوطلب اهدای عضو می‌شوند، نه‌تنها نسبت به هویت فردی خود بازاندیشی می‌کنند، بلکه به‌دنبال تأثیرگذاری در ذهنیت عمومی و خلق معنایی جدید از زندگی و مرگ هستند.
وی به نظریه کارکردگرایی (دورکیم) نیز اشاره کرد و می‌افزاید: اهدای عضو یک کنش همبستگی‌آفرین است که به انسجام اجتماعی کمک می‌کند. با ایجاد شبکه‌ای از همیاری و انتقال ارزش فداکاری، افراد جامعه از طریق این رفتار ایثارگرانه به هم پیوند می‌خورند و بنیان‌های اخلاق جمعی تقویت می‌شود.
اهدای عضو یک فرآیند انسانی ـ اجتماعی است که در صورت نهادینه شدن می‌تواند به ارتقای سرمایه اجتماعی، افزایش حس همدلی و تقویت همبستگی منجر شود.
در مقابل خانواده‌های ایثارگری که اعضای بدن عزیزان خود را که دچار مرگ مغزی شده اهدا کرده‌اند کلاه از سر برمی‌داریم و آرزوی صبری بزرگ برای آنها داریم.
انتهای پیام
نظرات