به گزارش ایسنا، در همین راستا، خانم تائو (Thao)یک شهروند ویتنامی که پنج سال از عمر خود را به عنوان دانشجو در ایران سپری کرده است، با سرودن شعری تأثیرگذار، همبستگی خود با مردم ایران را ابراز داشته است.
این شعر، که در آن نشانه‌هایی از هویت تاریخی، فرهنگی و روح مقاومت مردم ایران دیده می‌شود، با نگاهی شاعرانه به روایت لحظه‌های تلخ ویرانی، ایمان، و امید در دل خاکستر می‌پردازد.
در بخشی از این شعر که به زبان ویتنامی سروده و به فارسی بازگردانده شده می‌خوانیم:
هزار و یک شب… و شبی افزون بر آن
خوابی از شبِ تابستان،
که ناگاه به کابوسی گدازان بدل شد.
تهران، هراسان و ناباور،
از رؤیایی کهنه برمی‌خیزد؛
زمزمه‌ی نیایش،
در لابه‌لای اشک‌ها پیچیده،
و آتش،
از گلوی یخ‌زده و مرگبار توپخانه‌ها،
فوران می‌زند.
هنوز،
گل‌های سرخ،
در باغ فردوس،
تن به شبنمِ صبحگاهی سپرده‌اند.
چنارهای شرقی،
سایه می‌افکنند
بر سنگ‌فرشِ خیابانِ ولی‌عصر؛
سرزمینی میان شعر و شمشیر، ادب و رزم.
کسی،
صلح را به جنگ باخت؛
و ایمان…
چه معنایی دارد برای فاتحانِ بی‌ریشه؟
خانه‌ها،
تکه‌تکه بر زمین افتادند؛
و تاریخ،
بر هر پاره‌سنگِ این خیابان،
حک شده است.
پرچمِ سرخ،
دگر بار فروغ آتشِ زرتشت را برافروخت…
و هنوز،
جایی هست –
خیابانِ ولی‌عصر –
که چنارهای شرقی‌اش،
با برگ‌هایی سبز،
در برابر فراموشی ایستاده‌اند.
به گزارش ایسنا، این سروده، نه‌تنها نمایشگر تأثیر عمیق فرهنگ و زبان فارسی بر نسل جوان نخبگان بین‌المللی است، بلکه گواهی است بر پیوندهای عاطفی میان ملت‌ها و باور به مقاومت در برابر تجاوز و بیداد.
حمله اخیر رژیم صهیونیستی به مناطق غیرنظامی، نه‌تنها نقض آشکار قوانین بین‌المللی و حقوق بشر محسوب می‌شود، بلکه بار دیگر ماهیت تجاوزگر و خشونت‌محور این رژیم را برای جهانیان آشکار کرد. این اقدام ددمنشانه، محکومیت گسترده‌ای از سوی کشورهای مختلف به‌ویژه مردم منطقه جنوب شرق آسیا را نیز به دنبال داشته است.
انتهای پیام
نظرات