به گزارش ایسنا، روزنامه العربی الجدید در گزارشی نوشت که در ادامه روند عادی‌سازی روابط امارات با رژیم صهیونیستی، رویداد بین‌المللی «هفته سایبر ۲۰۲۵» در دانشگاه تل‌آویو با مشارکت گسترده نهادها و شرکت‌های اماراتی برگزار شد. این برنامه که از تاریخ ۲۳ تا ۲۶ ژوئن (۲ تا پنج تیرماه ۱۴۰۴) برگزار شد، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین رویدادهای جهانی در حوزه امنیت سایبری شناخته می‌شود و میزبان هزاران متخصص از ده‌ها کشور بود.
بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط وابستگی تجاری رژیم صهیونیستی در امارات، همکاری مشترک ابوظبی و تل‌آویو در قالب پروژه‌هایی نظیر پلتفرم «کریستال بول» که نخستین‌بار در نسخه‌های پیشین این رویداد معرفی شده بود، در حال گسترش است. این همکاری‌ها، نشانه‌ای از منافع اقتصادی مشخصی است که امارات از مسیر عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی پیگیری می‌کند.
توافق تجاری CEPA که از ۱۵ آوریل (۲۶ فروردین) امسال اجرایی شده، نخستین توافق جامع اقتصادی میان یک کشور عربی و رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود. این توافق ۹۶ درصد از کالاها را از پرداخت تعرفه‌های گمرکی معاف کرده یا کاهش تدریجی آن‌ها را پیش‌بینی کرده است. گزارش‌های رسمی از سوی وزارت اقتصاد امارات و رسانه‌هایی نظیر «گلف بیزنس» نشان می‌دهد که هدف از این توافق، افزایش حجم تجارت غیرنفتی میان دو طرف به ۱۰ میلیارد دلار در طی پنج سال آینده و افزایش ۱.۹ میلیارد دلاری تولید ناخالص داخلی امارات تا سال ۲۰۳۰ است.
مطالعات ارائه شده توسط اندیشکده‌هایی چون مؤسسه واشنگتن، این توافق‌ها را ابزاری برای تقویت انعطاف‌پذیری اقتصادی کشورهای حوزه خلیج‌فارس، دوری از اقتصاد تک‌محصولی و تمرکز بر نوآوری و فناوری معرفی کرده‌اند. این گزارش‌ها معتقدند که همکاری اقتصادی رژیم صهیونیستی و امارات صرفاً به سود دو طرف نیست، بلکه می‌تواند بستر ساز تشکیل یک ساختار منطقه‌ای یکپارچه‌تر اقتصادی باشد که به مقابله با چالش‌هایی همچون امنیت غذایی و تحولات دیجیتال کمک کند.
با این حال، این ارزیابی‌ها هم‌زمان با وقوع جنگ غزه و افزایش انتقادات جهانی از رژیم صهیونیستی، با چالش‌هایی جدی مواجه شده‌اند. حملات مداوم رژیم صهیونیستی به نوار غزه و افشای ابعاد جنگ نسل‌کشی علیه ملت فلسطین، تأثیر مستقیم بر روابط اقتصادی تل‌آویو با دیگر کشورهای منطقه داشته است. در همین زمینه، سفر گردشگران صهیونیست به امارات کاهش یافته و برخی قراردادهای راهبردی نظیر مشارکت شرکت‌های «ادنوک» و «بی‌پی» در خرید سهام شرکت گاز «نیو مد» اسرائیل به حالت تعلیق درآمده است.
کارشناسانی مانند «آلن صفا» استاد اقتصاد دانشگاه نیس فرانسه، تأکید دارند که امارات و رژیم صهیونیستی اقتصادهایی با حوزه‌های مشترک همچون گردشگری و خدمات مالی دارند و توافق‌نامه‌های اخیر، گسترش‌دهنده همکاری‌هایی است که در سال ۲۰۲۳ آغاز شده بود. با این حال، صفا معتقد است توافق قبلی برای امارات مزایای خاصی به همراه نداشت و توافق جدید اگرچه برخی امتیازات گمرکی را شامل می‌شود، اما میزان مبادلات دو طرف که به ۲.۵ میلیارد دلار رسیده، همچنان پایین‌تر از ظرفیت‌های واقعی است.
به گفته صفا، این توافق‌ها بخشی از راهبرد امارات برای تثبیت موقعیت منطقه‌ای‌اش است، مخصوصاً پس از تغییراتی که در روابط این کشور با عربستان سعودی به‌وجود آمد. در این نگاه، نزدیکی به رژیم صهیونیستی نه فقط یک انتخاب اقتصادی، بلکه ابزاری برای دستیابی به موقعیت ژئوپلیتیکی مؤثرتر تلقی می‌شود.
اما از سوی دیگر، «مصطفی یوسف» مدیر مرکز بین‌المللی مطالعات توسعه معتقد است که این‌گونه توافق‌نامه‌های اقتصادی در عمل منافع ملموسی برای کشورهای عربی امضا کننده نداشته‌اند. به گفته او، تجربه کشورهایی مانند مصر، اردن، امارات و مراکش نشان می‌دهد که تنها گروهی محدود از سرمایه‌داران نزدیک به دولت‌ها از این همکاری‌ها بهره‌مند شده‌اند و اقتصاد کلان این کشورها نفعی از آن نبرده است.
یوسف بر این باور است که مشارکت اقتصادی با رژیم صهیونیستی، بدون انتقال فناوری‌های پیشرفته یا ساخت کارخانه‌های تولیدی، صرفاً جنبه نمایشی دارد. او تأکید می‌کند که تل‌آویو با حمایت لابی‌های صهیونیستی در آمریکا، هرگز حاضر به انتقال دانش و تکنولوژی حیاتی به کشورهای عربی نخواهد بود.
او همچنین هشدار می‌دهد که ادامه این روند، امارات را به هدف جنبش‌های جهانی بایکوت اقتصادی و دانشگاهی تبدیل خواهد کرد. حرکت‌هایی چون «جنبش تحریم اسرائیل» در حال گسترش هستند و تعامل شرکت‌ها یا دانشگاه‌ها با نهادهای مرتبط با رژیم صهیونیستی را محدود می‌کنند. بنابراین، امارات با پیگیری این نوع همکاری‌ها، نه‌تنها مشروعیت خود را در افکار عمومی جهان اسلام تضعیف می‌کند، بلکه در معرض فشارهای گسترده اقتصادی نیز قرار می‌گیرد.
در پایان، مصطفی یوسف نتیجه‌گیری می‌کند که توافقات اقتصادی میان امارات و رژیم صهیونیستی بیش از آنکه سودآور باشند، واجد مخاطرات جدی سیاسی، امنیتی و اقتصادی هستند. به اعتقاد او، این رویکرد، هویت منطقه‌ای امارات را در معرض تهدید قرار داده و به جای دستیابی به منافع پایدار، ممکن است منجر به انزوای تدریجی این کشور در فضای عربی و بین‌المللی شود.
انتهای پیام
نظرات