اصفهان، شهر تاریخی و پرتردد، با وجود جاذبه‌های فرهنگی و گردشگری بی‌نظیر، سالانه شاهد هزاران مورد تصادف ترافیکی است که هم جان شهروندان را به مخاطره می اندازد و هم بار و مسئولیت سنگینی بر نظام درمانی و اورژانس شهر تحمیل می کند؛ در این زمینه پژوهشی توسط مهدی نصراصفهانی، دانشیار طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و تیم همکارش انجام شد که می‌تواند نقشه‌راهی برای کاهش این مخاطرات باشد.

مطالعه‌ای با عنوان «تدوین نقشه خطر حوادث ترافیکی شهر اصفهان براساس ماموریت‌های اورژانس پیش‌بیمارستانی» که با بررسی دقیق ۷۶۱۳ ماموریت اورژانس در نیمه دوم ۱۴۰۱، موفق به شناسایی الگوهای خطر در سطح شهر شده است.

نصراصفهانی یافته‌های اصلی مطالعه را به این صورت اظهار کرد: برخی مناطق اصفهان مانند منطقه ۳ با وجود وسعت نسبتا کم، سهم نامتناسبی از تصادفات ترافیکی را به خود اختصاص داده‌ است. در مقابل، مناطق وسیع‌تری مانند منطقه ۸ و ۱۰ با وجود جمعیت بیشتر، آمار تصادفات کمتری داشته است.

وی در توضیح این یافته‌ها افزود: منطقه ۳ با ترکیبی از بافت فرسوده، خیابان‌های باریک و طراحی شهری نامناسب، از یک سو و وجود مراکز خرید پررفت وآمد، مراکز درمانی مهم و جاذبه‌های تاریخی از سوی دیگر، به کانونی برای ترافیک سنگین و متعاقبا تصادفات تبدیل شده است. این ترکیب، شرایطی را ایجاد کرده که با وجود مساحت کم این منطقه، آمار تصادفات در آن به‌طور چشمگیری زیاد باشد، همچنین منطقه ۹ به‌دلیل وجود پارک ناژوان و منطقه ۱ با تراکم بالای مراکز درمانی، از دیگر نقاط پرخطر شهر شناسایی شده اند.

آمارهای تکان‌دهنده این پژوهش نشان می‌دهد که بیش از دو سوم تصادفات در این مناطق پرخطر و در ساعات اوج ترافیک یعنی بین ۰۸:۰۰ تا ۱۰:۰۰ و ۱۷:۰۰ تا ۲۰:۰۰ رخ می‌دهد. این یافته‌ها به وضوح نشان می‌دهد که مشکل صرفا به حجم ترافیک مربوط نیست، بلکه ترکیبی از عوامل مختلف از جمله طراحی نامناسب معابر، تمرکز غیراصولی مراکز جذب جمعیت مانند بازارها و بیمارستان‌ها و تناسب نداشتن ظرفیت معابر با حجم تردد، موجب شده اند تا این مناطق به کانون‌های حادثه‌خیز تبدیل شود.

دانشیار طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان این پیچیدگی‌ها، راهکارهای عملیاتی متنوعی را پیشنهاد کرد. انتقال تدریجی برخی مراکز پرتردد به مناطق دیگر شهر، بازطراحی اساسی معابر پرخطر با اولویت‌بندی ایمنی، افزایش نظارت بر رانندگی در مناطق حادثه‌خیز و استقرار هدفمند آمبولانس‌ها در نقاط پرخطر، از جمله این پیشنهادات است.

این پژوهشگر به شهروندانی که ناگزیر به تردد در این مناطق هستند، توصیه کرد: حتی‌الامکان از وسایل نقلیه عمومی استفاده کنند تا هم از بار ترافیک کاسته شود و هم ایمنی فردی خود را افزایش دهند. این پژوهش به‌وضوح نشان می‌دهد که حل معضل ترافیک و تصادفات ترافیکی در اصفهان، نیازمند نگاهی فراتر از صرفا گسترش بزرگراه‌ها و معابر است. برنامه‌ریزی هوشمندانه برای مدیریت یکپارچه ترافیک، توزیع متعادل مراکز پرتردد در سطح شهر و طراحی معابر با اولویت ایمنی، باید در دستور کار مسئولان شهری قرار گیرد.

به گزارش ایسنا و به نقل از روابط عمومی علوم پزشکی اصفهان، پیام امیدبخش این مطالعه آن است که با اجرای مدیریت هوشمندانه ترافیک و اقدامات هدفمند، می‌توان تا یک سوم از تصادفات در نقاط پرخطر را کاهش داد. این دستاورد نه‌تنها جان بسیاری از هموطنان را نجات خواهد داد، بلکه بار اقتصادی سنگین ناشی از تصادفات را نیز به‌طور محسوسی کاهش می دهد.

شایان ذکر است نتایج این پژوهش می‌تواند چراغ راهی برای مسئولان شهری باشد تا با تصمیم‌گیری‌های آگاهانه و مبتنی بر داده‌های علمی، گام‌های موثری در راستای تبدیل اصفهان به شهری امن‌تر و انسان‌محورتر بردارند. شهری که در آن، ایمنی شهروندان و گردشگران، در اولویت اول برنامه‌ریزی‌های شهری قرار گیرد.

انتهای پیام