به گزارش ایسنا، متن یادداشت علی خضریان نماینده تهران در مجلس که با عنوان «خبرنگاران، امانتداران روایت» در اختیار خبرنگار ایسنا قرار داده، به شرح زیر است.

«گذشت حدود دو قرن از زمانی که شغلی به نام خبرنگار با انتشار نشریه کاغذ اخبار در ایران شکل گرفت می‌گذرد، اما پاسداشت از خبرنگار باز می‌گردد به سال ۱۳۷۷ که در ۱۷ مردادماه آن سال با الصاق خون خبرنگار شهید محمود صارمی به تقویم این مرز و بوم، روز خبرنگار برای بزرگداشت همه زحمت‌کشان عرصه خبر و راویان حقیقت به ثبت رسیده است.

حرفه و شغلی که می‌تواند آنچنان مقدس شود که مشمول سوگند الهی و آیه شریفه «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ» شود. چرا که خبرنگاران امانتداران مخاطبان در کسب، حفظ و انعکاس اطلاعات و اخبارند و می‌بایست در راه این امانتداری از هیچ چیز دریغ نورزند چرا که اهمیت رساندن پیام تا بدین جاست که قرآن کریم خود را بلاغ می‌داند و می‌فرماید: «هذا بلاغ للناس» و خداوند همان جا که رسالت پیامبران را خبررسانی و تبلیغ بیان می‌دارد بر شجاعت مبلغان و پیام رسانان تأکید می‌کند و می‌فرماید: «الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه لا یخشون احداً الاالله و کفی بالله حسیبا» و این به معنای آن است که رساندن پیام به مردم باید با رویکرد الهی و ترس از خدا باشد.

لذا منصب والای امانتداری مردم ایجاب می‌کند که خبرنگار دارای شجاعت و نیز شرافت حرفه‌ای باشد و در راه ایفای رسالت حرفه‌ای خود از هیچ کوشش و تلاشی دریغ نورزد و نیز تلاش مقدس خود را با هیچ شائبه‌ای در نیامیزد. و اخبار و اطلاعات صحیح را به عنوان امانتی از مردم نزد خود بداند و به صاحبان امانت برگرداند و جایی که باید اظهار شود اظهار گردد. از این‌رو خبرنگاران دارای چهارچوب حدود الهی معتقد هستند که صرف تلاش جهت کسب و ارائه اخبار، امری مقدس و قابل تقدیر است که خداوند بر آن پاداش خیر می‌دهد. زیرا این تلاش در واقع جهت ادای دین، وفای به امانت و اجرای دستور خداوند است.

نقش خبرنگاران آنجایی اهمیت مضاعف می‌یابد که بپذیریم واقعیت، در شکل مدرن جوامع‌ امروزی به دو صورت کلی واقعیت به معنای فیزیکی و در دسترس و همچنین واقعیت به عنوان درک یا احساس یا تصور از واقعیت در دسترس است. در واقع در نوع دوم، خود واقعیت به طور فیزیکی در دسترس نیست، بلکه جامعه با درکی از واقعیت یا تصوری از واقعیت و یا احساسی از واقعیت روبه‌رو است. اما این درک یا احساس از واقعیت به اندازه خودِ واقعیت به معنای فیزیکی‌اش مهم است؛ چرا که جوامع بر اساس همین درکی که دارند، تصمیم می‌گیرند، ترجیحات‌شان را روشن می‌کنند، اولویت‌هایشان را انتخاب می‌کنند، نسبت به بعضی از ارزش‌ها واگرایی و نسبت به برخی دیگر از ارزش‌ها هم‌گرایی نشان ‌می‌دهند.

حال وقتی بپذیریم که امروزه عمده‌ حیات اجتماعی مردم و روابطی که برقرار می‌کنند، متکی به درک و احساسی است که از واقعیت پیدا کرده‌اند، نقش رسانه و به تبع آن خبرنگاران بیشتر روشن می‌گردد. تجربه دفاع مقدس ۱۲ روزه در مقابل تجاوز رژیم صهیونسیتی و آمریکای جنایتکار نیز به خوبی این اصل مهم را به اثبات رساند و نشان داد در هنگامه‌ای که جبهه باطل با تمام توان رسانه‌ای خود در میدان جنگ ترکیبی و عملیات روانی، کیان فرهنگی و اعتقادی این ملت را آماج حمله قرار داده است، مجاهدان رسانه‌ای ما همچون رزم‌آوران خط مقدم، توانستند با صداقت، آگاهی، بصیرت و پایمردی مانع طراحی دشمن برای از هم پاشیدگی اجتماعی شوند و با برافراشتن پرچم روشنگری، صدای رسای ملت مظلوم، مقاوم و سرافراز ایران بودند.

دفاع مقدس ۱۲ روزه بار دیگر ثابت کرد که رسانه، دیگر فقط ابزار اطلاع‌رسانی نیست، بلکه سنگر دفاع و حمله در مصاف اندیشه‌ها و اراده‌هاست؛ و چه افتخاری بالاتر از آنکه خبرنگاران این سرزمین، با قلمی برخاسته از ایمان و تعهد، در خط سرخ روایت ایستاده‌اند.

اکنون که با توقف آتش از شرایط بحرانی دوران جنگ تحمیلی خارج شده‌ایم، یکی از مهم‌ترین مسؤولیت‌های اجتماعی خبرنگاران ضبط و انتقال دقیق تاریخ ۱۲ روزه جنایات رژیم صهیونسیتی و آمریکا و مظلومیت ملت ایران به نسل‌های آینده است. در این رابطه پیشنهاد می‌کنم خبرنگاران رسانه‌های مختلف، جدای علایق فکری و سیاسی خود با تشکیل یک جبهه رسانه‌ای واحد، روایت‌گر روزشمار ۱۲ روزه دفاع مقدس شده و کتابی مدون از همه آن چیزی که باید به نسل‌های آینده منتقل شود را ثبت و ضبط نمایند.»

انتهای پیام