محققان دانشگاه «تولوز» فرانسه دریافتند که در فضای بسته بیشتر از آنچه قبلا تصور می‌شد در معرض ذرات ریز پلاستیک قرار داریم و نتایج این تحقیق جدید مشخص می‌کند که آلودگی میکروپلاستیک‌ها در داخل خانه‌ها و وسایل نقلیه بسیار متراکم از گذشته شده است.

نتایج تحقیق‌های قبلی نشان داده بود که پلاستیک‌ها تقریبا در هوا شناور هستند و این ذرات که میکروپلاستیک نامیده می‌شوند، اغلب از لباس‌ها با الیاف مصنوعی، فضای داخلی خودرو، بسته‌بندی و وسایل خانگی ناشی می‌شوند و هوای داخل خانه حاوی مقدار بیشتری از این مواد نسبت به هوای بیرون است.

تاکنون، بیشتر تحقیقات بر روی ذرات بزرگتری متمرکز بودند که به ندرت وارد بافت عمیق ریه می‌شوند اما این تحقیق، نگاه دقیق‌تری به ذرات کوچکتر و آن‌هایی دارد که می‌توانند به ریه‌ها برسند.

ریز پلاستیک‌ها به ریه‌های شما آسیب می‌رسانند

سایت ارث گزارش کرد، وقتی ذرات پلاستیک، کوچکتر از ۱۰ میکرومتر باشند، به تهدیدی برای بافت عمیق ریه تبدیل می‌شوند. آنها از فیلترهای طبیعی عبور می‌کنند و می‌توانند به برونش‌ها برسند و حتی وارد جریان خون شوند.  این ذرات همچنین مواد شیمیایی سمی و آلاینده‌ها را حمل می‌کنند و پس از ورود به بدن، ممکن است به سیستم‌های حیاتی آسیب برسانند.

محققان دریافتند که هوای داخل خانه به‌طور متوسط حاوی هزاران ذره کوچک در هر متر مکعب است. البته خانه‌ها و خودروها ترکیبات متفاوتی داشتند؛ پلی‌اتیلن در خانه‌ها غالب بود، در حالی که پلی‌آمید به دلیل وجود انواع پارچه‌ها و پلاستیک‌های مورد استفاده در فضای داخلی خودرو، در آنها رایج‌تر بودند.

نتایج تحقیق کنونی نشان داد، بیش از ۹۰ درصد از کل ذرات شناسایی‌شده، کوچکتر از ۱۰ میکرومتر بودند. این ذرات الگویی را دنبال می‌کردند که  در آن ذرات کوچک‌تر بیشتر ظاهر می‌شدند.  گرد و غبار داخلی عمدتا از پلاستیک تشکیل شده است و نتایج نمونه‌برداری‌ها نشان داد که به‌طور متوسط ۵۲۸ ذره در هر متر مکعب در خانه‌ها و ۲۲۳۸ ذره در هر متر مکعب در خودروها وجود دارد. این ذرات عمدتا به صورت قطعات ریز بودند و اندازه آنها معمولا بین یک تا ۱۰ میکرومتر بود.

محققان بر اساس داده‌های ترکیبی از این تحقیق و سایر تحقیقات، تخمین زدند که بزرگسالان روزانه حدود ۳۲۰۰ میکروپلاستیک بزرگتر و ۶۸ هزار میکروپلاستیک کوچکتر را استنشاق می‌کنند. این ذرات کوچکتر می‌توانند از موانع بیولوژیکی عبور کنند، به جریان خون برسند و بر اندام‌ها تاثیر بگذارند. آنها همچنین ممکن است مواد افزودنی و مواد شیمیایی آزاد کنند که هورمون‌ها را مختل کرده و بر ایمنی تاثیر می‌گذارند.

ذرات بزرگتر معمولا در مخاط به دام می‌افتند و با سرفه کردن یا بلعیدن خارج می‌شوند. این فرآیند، پلاستیک‌ها را وارد دستگاه گوارش می‌کند. این مسیر بلع ثانویه می‌تواند با قرار گرفتن در معرض پلاستیک از طریق غذا و نوشیدنی‌ها رقابت کند یا از آن پیشی بگیرد. در واقع، افراد ممکن است میکروپلاستیک‌های بیشتری را از طریق هوا نسبت به وعده‌های غذایی جذب کنند.

کودکان ممکن است به دلیل دریافت هوای بیشتر نسبت به وزن بدنشان، حتی آسیب‌پذیرتر باشند. میزان استنشاق متفاوت است، اما به‌طور متوسط، کودکان ممکن است روزانه تا ۴۷ هزار ذره پلاستیکی کوچک را استنشاق کنند. این ذرات می‌توانند به جاهایی از بدن برسند که نباید در آنجا ورود کنند.

گرد و غبار پلاستیک در همه جا یافت می‌شود

محققان اظهار کردند که بیش از ۹۰ درصد ذرات میکروپلاستیک موجود در هوای داخل خانه‌ها و خودروها کوچکتر از ۱۰ میکرومتر هستند؛ به اندازه‌ای کوچک که می‌توانند تا اعماق ریه‌ها استنشاق شوند.

این تحقیق، اولین تحقیقی بود که میکروپلاستیک‌ها را در محیط کابین خودرو اندازه‌گیری کرد. گروه تحقیقاتی در مجموع،  غلظت‌های داخلی را تا ۱۰۰ برابر بیشتر از تخمین‌های برون‌یابی شده قبلی تشخیص داد که نشان می‌دهد، هوای داخل خانه، یکی از مسیرهای اصلی استنشاق میکروپلاستیک‌ها است.

محققان گفتند: هر مکانی را که بررسی کردیم، میکروپلاستیک‌ها را یافتیم، آنها حتی در هوایی که در خانه‌ها و خودروها تنفس می‌کنیم، وجود دارند. بزرگترین نگرانی این است که این ذرات کوچک، با چشم غیرمسلح کاملا نامرئی هستند.

نتایج این تحقیق نشان داد، ما هر روز هزاران میکروپلاستیک را بدون اینکه حتی متوجه شویم، استنشاق می‌کنیم.  میکروپلاستیک‌ها در اعماق ریه‌های ما، مواد افزودنی سمی آزاد می‌کنند که به خون ما می‌رسند و باعث بیماری‌های متعددی می‌شوند.

اگرچه هیچ اندازه‌گیری مستقیمی انجام نشده، اما محققان، میزان مواجهه احتمالی روزانه افراد با بیش از ۳۳ میلیون نانوپلاستیک را پیش‌بینی کرده است.

نانوپلاستیک‌های استنشاقی ممکن است رفتار متفاوتی نسبت به میکروپلاستیک‌ها داشته باشند. آنها کوچکتر، واکنش‌پذیرتر و تشخیص آنها دشوارتر است. تحقیقات آینده باید روش‌های بهتری برای مشاهده و اندازه‌گیری این مهاجمان نامرئی ایجاد کنند. نکته قابل‌توجه این است که هوای داخل ساختمان حاوی میکروپلاستیک‌های بیشتری از آنچه تصور می‌کردیم، به ویژه در مضرترین محدوده‌های اندازه آنها است.

این تحقیق بر نظارت منظم و بررسی دقیق‌تر نحوه حرکت، ته‌نشینی و تاثیر این ذرات بر سلامت تاکید دارد. تا آن زمان، گرد و غبار نامرئی پلاستیک در خانه‌ها و خودروهای ما همچنان خطر آشکار محسوب می‌شوند و ما آنها را هر لحظه تنفس می‌کنیم.

نتایج این تحقیق در مجله «پلاس وان» (PLOS ONE) منتشر شده است.

انتهای پیام