به گزارش ایسنا، در حالی که «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا و «ولادیمیر پوتین»، همتای روسیه‌ای او روز جمعه در آلاسکا دیدار کردند و فرآیند صلح اوکراین همچنان در روزهای آینده قرار است با دیدارهای بیشتری میان مقام‌های آمریکا، روسیه، اوکراین و اروپا ادامه پیدا کند، روزنامه آمریکایی دو سناریو را به عنوان محتمل‌ترین سناریوها برای پایان جنگ اوکراین ذکر کرده است.
«وال استریت ژورنال» در شرح این سناریوها می‌نویسد: «یا اوکراین احتمالا بخشی از اراضی خود را از دست می‌دهد و کوچکتر می‌شود اما به عنوان یک دولت-ملت مستقل و امن باقی می‌ماند یا اینکه هم اراضی و هم استقلال خود را از دست می‌دهد و دوباره زیر حوزه نفوذ مسکو قرار می‌گیرد. بعد از نشست آلاسکا که امیدها را برای یک تحول دیپلماتیک کمرنگ کرد، مشخص نیست که کدام یک از این سناریوها به وقوع بپیوندند.»
«ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهور روسیه، همچنان تلاش‌های ایالات متحده و اروپا برای آتش‌بس در طول خطوط مقدم فعلی نبرد و سپس مذاکرات بر سر نحوه کنترل بر اراضی اوکراین و ارائه تضمین امنیتی به کی‌یف را رد کرده و بی‌اثر می‌کند. رئیس جمهور روسیه به جای آن می‌گوید تا زمانی که اوکراین و غرب نخواهند اهداف ژئوپلیتیکی کلی‌تر مسکو را بر آورده سازند به جنگ ادامه خواهد داد.
پوتین پس از نشست روز جمعه با ترامپ گفت: «ما متقاعد شده‌ایم برای حصول راه‌حلی پایدار و بلندمدت برای اوکراین باید تمام ریشه‌های بحران که بارها مورد بحث قرار گرفته‌اند، از بین بروند، تمام نگرانی‌های مشروع روسیه در نظر گرفته شوند و توازن عادلانه‌ای در حوزه امنیت در اروپا و در کل جهان برقرار شود.»
روزنامه آمریکایی در ادامه این مطلب با ذکر ادعاهایی علیه پوتین می‌نویسد:
« تأکید او بر رفع علل ریشه‌ای – توصیف مختصر استاندارد او درباره شکایات روسیه از مسیر سیاسی غربگرایانه اوکراین و گسترش سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در محدوده اروپای مرکزی و شرقی - نشان می‌دهد او از اهداف کلی خود شامل بازگرداندن نفوذ سیاسی روسیه بر اوکراین، بازسازی حوزه نفوذ مسکو در شرق اروپا و رسیدن به جایگاه یک ابر قدرت جهانی دست نکشیده است. این‌ها همان اهدافی هستند که او در سال ۲۰۲۲ برای تحقق آنها با اوکراین وارد جنگ شد.
تلاش روسیه برای فتح کامل کی‌یف شکست خورده و احتمالا دور از دسترس است. دفاع همچنان سرسخت اوکراین، روسیه را به دستاوردهای حاشیه‌ای در میدان نبرد با هزینه بالا محدود کرده‌اند. از طرفی امیدهای اوکراین برای بیرون راندن کامل روس‌ها نیز با توجه به وضعیت اسفناک ارتشش کاهش یافته است. به این ترتیب دو پایان محتمل برای این بزرگترین جنگ از زمان جنگ جهانی دوم به این سو در اروپا باقی مانده‌اند. در اینجا به شرح آنها و اتفاقات مرتبط با آنها می‌پردازیم:
تجزیه در ضمن برخورداری از حفاظت
رهبران اوکراین بی‌سروصدا پذیرفته‌اند قدرت نظامی لازم برای بازپس‌گیری کامل مرزهای خود از روسیه را ندارند. هفته گذشته، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، در تماس‌های ویدیویی با ترامپ و رهبران اروپایی تمایل خود را برای مذاکره بر سر اراضی پس از آتش‌بسی که درگیری را در پشت خطوط مقدم فعلی متوقف سازند نشان داد.
کی‌یف و کشورهای اروپایی می‌گویند که هرگز فتوحات روسیه در اوکراین را به صورت قانونی به رسمیت نمی‌شناسند اما آنها در عین حال سیگنال فرستاده‌اند که با واقعیت کنترل غیر رسمی روسیه بر این اراضی کنار خواهند آمد.
بهترین سناریو برای کی‌یف و حامیان اروپایی آن احتمالا محدود کردن روسیه به مناطقی است که نیروهایش تا کنون تحت کنترل گرفته‌اند یعنی چیزی معادل حدود یک پنجم خاک اوکراین. کرملین همچنان اصرار دارد اوکراین از برخی مناطق دیگری که ادعا می‌کند متعلق به روسیه هستند اما هنوز کنترلی بر آنها ندارد - به‌ویژه نواحی تحت کنترل اوکراین در منطقه دونتسک - هم عقب‌نشینی کند. اوکراین همچنان در دونتسک مجموعه‌ای از شهرهای مستحکم شده را در اختیار دارد که روسیه تاکنون نتوانسته آنها را فتح کند.
اما بزرگترین سوال این است که چه اتفاقی برای ۸۰ درصد دیگر خاک اوکراین که در کنترل کی‌یف است می‌افتد. کی‌یف و متحدان اروپایی‌اش می‌خواهند امنیت و استقلال این بخش باقی‌مانده را در آینده با ترکیبی از تقویت پدافند نظامی اوکراین و کمک‌های امنیتی غرب حفظ کنند. ائتلاف مخصوصی که غرب برای پیگیری تضمین امنیتی برای اوکراین تشکیل داده موسوم به "ائتلاف مشتاقان" به رهبری انگلیس و فرانسه خواستار آن است تعدادی از نیروهای نظامی خود را به عنوان عامل بازدارنده در برابر روسیه به اوکراین اعزام کند.
رهبران اروپایی از سوی دیگر امیدوارند آمریکا نیز به جمع کشورهای تامین کننده تضمین‌های امنیتی برای اوکراین بپیوندد. آنها در روزهای اخیر با مشاهده استقبال ترامپ از این موضوع دلگرم شده‌اند. با این حال، هرگونه نقش احتمالی ایالات متحده در آن هنوز مشخص نیست.
چنین سناریویی شبیه به آتش‌بس برای جنگ سال ۱۹۵۳ شبه جزیره کره خواهد بود که این شبه جزیره را تقسیم کرد و کره جنوبی از آن زمان تاکنون توسط نیروهای آمریکایی، محافظت می‌شود.
با این حال، برای پوتین، نتیجه‌ای همچون پایان جنگ دهه ۱۹۵۰ کره، به معنای یک شکست تاریخی خواهد بود. او ۲۰ درصد از خاک اوکراین را که بخش‌هایی از آن به ویرانه تبدیل شده‌اند در اختیار خواهد داشت - اما بخش عمده اوکراین را برای همیشه از دست خواهد داد و شاهد محافظت نیروهای غربی از کشوری که آن را کشور برادر روسیه می‌داند خواهد بود.»
تسلیم در ضمن وابستگی
خواسته‌های روسیه زمانی که در سال ۲۰۲۲ به اوکراین حمله کرد شامل کوچک‌سازی نیروهای مسلح اوکراین، محدود ساختن تسلیحاتش و کمک‌های تسلیحاتی عرضه شده توسط غرب به آن، تغییر دادن رژیم سیاسی آن شامل قانون اساسی، رهبری، سیاستهای زبانی، تاریخ و هویت ملی آن بودند.
به نوشته وال استریت ژورنال، «بزرگترین خطر برای اوکراین این نیست که شرق و جنوبش را از دست بدهد بلکه این است که آنچه برایش باقی می‌ماند قدرت مقاومت در برابر حمله سوم روسیه، بعد از حملات سالهای ۲۰۱۴ و ۲۰۲۲ را نداشته باشد. در صورت وجود چنین تهدیدی کی‌یف ممکن است مجبور به تسلیم شدن در مقابل خواسته‌های روسیه نسبت به رهبری و سیاستهای خارجی و داخلی آن شود.
با بروز چنین نتیجه‌ای، مناطقی که تحت کنترل اوکراین باقی می‌مانند تبدیل به نواحی تحت الحمایه روسیه خواهند شد و این به معنی کاپیتولاسیون برای کشوری است که خواستار همگرایی با اروپا و غرب است. اوکراینی‌ها باید بیش از مبارزه بر سر حفظ شهرها و زمین‌های شرقی خود، برای جلوگیری کردن از این سناریو مبارزه کنند. میدان نبرد تنها جایی است که پوتین در آن می‌تواند به شرایط کاپیتولاسیون اوکراین دست پیدا کند. هر چند نیروهای روسی همچنان فتوحات محدود در حد چند مایل مربع را همچنان کسب می‌کنند اما هدف اصلی آنها خسته کردن ارتش اوکراین و از دست رفتن اراده این کشور برای نبرد است.
سربازان ارتش اوکراین بعد از تجربه بیش از سه سال و نیم جنگ بی وقفه، حالا خسته و تعدادشان کم شده و از ژنرالهایشان ناراضی هستند. اما آنها همچنان مقاومت می‌کنند. همچنین ماهیت این جنگ که در آن هر چه بیشتر پهپادها مسلط می‌شوند دفاع را به حمله ترجیح می‌دهد.
«مایکل کافمن»، کارشناس نظامی در اندیشکده کارنگی مستقر در واشنگتن گفت: «من این را که ارتش اوکراین فرو بپاشد متصور نیستم. اما در دراز مدت و در صورتی که اوکراینی‌ها مشکل مدیریت نیرو و افزایش نیرو را حل نکنند، ممکن است به وضعیتی برسیم که پیش از شکست خوردن در میدان نبرد هر چه بیشتر خسته شود.»
کافمن گفت: «مزایای روسیه در حوزه تعداد سرباز، جمعیت و منابع مالی باعث می‌شود که بهتر از اوکراین بتواند برنامه‌های جنگی خود را پایدار نگه دارد. اما سوابق این جنگ نشان داده که اوکراین انعطاف پذیر بوده و می‌تواند با وضعیت تطبیق یابد. »
انتهای پیام
نظرات