ساغر میرطالبی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در عصری که ورزش همچنان در تکاپوی یافتن بهترین بازیکنان، مدیریت مسابقات و جذب هواداران است، فناوری نه‌تنها در حوزه‌های سرگرمی و ارتباطات، بلکه در فرایندهای داخل زمین و اتاق‌های فنی نیز جایگاهی محوری یافته است. صحبت از «سرمربی‌های هوشمند» و «تصمیم‌گیری بدون انسان» دیگر در حد داستان‌های علمی-تخیلی نیست، بلکه به واقعیتی ملموس در آینده ورزش تبدیل شده است.

وی افزود: تصور کنید در یک مسابقه حساس لیگ برتر انگلیس، تیمی بزرگ با بهره‌گیری از الگوریتم‌های پیشرفته هوش مصنوعی (AI) ترکیب بازیکنان خود را انتخاب کند، استراتژی بازی را طراحی نماید و در لحظات کلیدی، تصمیم به تعویض بگیرد. این سناریو دیگر رویایی دور از دسترس نیست. شرکت‌های فناوری مانند DeepMind و IBM Watson با تحلیل‌های داده‌محور در ورزش‌های مختلف، قدرت هوش مصنوعی را به نمایش گذاشته‌اند، اما اکنون پرسش اصلی این است؛ آیا روزی فرا خواهد رسید که سرمربی‌های انسانی در برابر سیستم‌های هوشمند عملکرد ضعیف‌تری داشته باشند؟

متخصص مدیریت و هوشمندسازی ورزشی بیان کرد: سیستم‌های هوش مصنوعی با پردازش حجم عظیمی از داده‌ها در کسری از ثانیه، از موقعیت توپ و سرعت بازیکنان گرفته تا ضربان قلب و احتمال موفقیت یک پاس، تصمیماتی ارائه می‌دهند که ممکن است از دید یک مربی انسانی پنهان بماند. برای مثال، در بسکتبال NBA، تیم‌هایی مانند تورنتو رپترز از تحلیل‌های ویدئویی و حسگرهای پوشیدنی برای شناسایی نقاط ضعف حریفان و بهینه‌سازی استراتژی‌های دفاعی استفاده می‌کنند. در تنیس نیز، بازیکنان با کمک هوش مصنوعی سبک بازی حریف را تحلیل کرده و تاکتیک‌های مناسب را انتخاب می‌نمایند.

میرطالبی گفت: ورزش‌های الکترونیکی (eSports) و مسابقات مجازی در سال‌های اخیر با استقبال گسترده‌ای مواجه شده‌اند، اما آنچه اکنون توجهات را به خود جلب کرده، مفهوم «ورزش‌های کاملاً خودکار» است. در این نوع ورزش‌ها، نه‌تنها سرمربی‌ها، بلکه بازیکنان نیز ربات‌هایی هستند که با دقت خارق‌العاده حرکت می‌کنند، واکنش‌هایی بی‌نقص نشان می‌دهند و عاری از خطا یا احساسات انسانی‌اند.

وی در ادامه افزود: با این حال، این ایده با مقاومت‌هایی روبه‌روست. بسیاری از هواداران معتقدند که جذابیت ورزش در انسانیت، احساسات و حتی اشتباهات بازیکنان و مربیان نهفته است. اگر همه چیز به الگوریتم سپرده شود، آیا هنوز می‌توان همان هیجان ناب یک گل دقیقه ۹۰ یا اشتباه یک داور در فینال را تجربه کرد؟

متخصص مدیریت و هوشمندسازی ورزشی در پایان خاطرنشان کرد: کمبود شواهد عددی و نمونه‌های واقعی در این زمینه نشان می‌دهد که افزودن آمار و مطالعات می‌تواند اعتبار چنین بحث‌هایی را دوچندان کند، همچنین تکرار مفهومی در برخی بخش‌ها لزوم فشرده‌سازی جملات و یکدست‌سازی واژگان را یادآور می‌شود تا متن روان‌تر گردد. از سوی دیگر، ابعاد اخلاقی و حقوقی ماجرا، به‌ویژه در زمینه حریم خصوصی، سوگیری الگوریتمی و مسئولیت خطا، نیازمند پرداخت جدی است. برای اجراپذیری عملی نیز باید به زیرساخت داده، آموزش مربیان و تحلیل هزینه–فایده توجه ویژه داشت. در نهایت، پررنگ‌کردن انسانیت، روایت لحظات انگیزشی و برجسته‌سازی نقش عاطفی مربی، می‌تواند تعادل پیام این تحول فناورانه را کامل‌تر سازد.

انتهای پیام