به گزارش ایسنا، عفو بین‌الملل اعلام کرد شهادت‌هایی که این فلسطینی‌ها درباره وضعیت وحشتناک خود داده‌اند یافته‌های مکرر این سازمان را مبنی بر اینکه بروز این گرسنگی و بیماری محصول فرعی عملیات‌های اسرائیل نبوده بلکه نتیجه برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌های عمدی این رژیم در ۲۲ ماه گذشته برای از بین بردن شرایط زندگی فلسطینی‌های غزه در چارچوب نسل کشی آنها است، تایید می‌کنند.

«اریکا گووارا روساس»، مدیر ارشد بخش پژوهش، وکالت،‌ سیاستگذاری و کارزارها در سازمان عفو بین‌الملل بیان کرد: «همچنان که مقام‌های اسرائیلی تهدید به اجرای یک حمله زمینی تمام‌عیار به شهر غزه کرده‌اند،‌ شهادت‌هایی که ما جمع‌آوری کرده‌ایم فقط روایت درد و رنج محسوب نمی‌شوند بلکه یک کیفرخواست چشمگیر علیه نظام بین‌المللی که چند دهه به اسرائیل مجوز شکنجه فلسطینی‌ها در ضمن برخورداری از مجازات ناپذیری تمام عیار را داده، محسوب می‌شوند.»

این مدیر ارشد عفو بین‌الملل گفت: «سیاست‌ها و اقدامات غیرانسانی اسرائیل گرسنگی گسترده را به واقعیتی تلخ در غزه تبدیل کرده‌اند، در راستای معکوس کردن پیامدهای ویرانگر این سیاست‌ها و اقدامات، باید فورا محاصره غزه بدون قید و شرط لغو و آتش‌بس پایدار در آنجا برقرار شود. تاثیر محاصره اسرائیل و نسل‌کشی مداوم آن بر غیرنظامیان، به ویژه بر کودکان، افراد دارای معلولیت، افراد دارای بیماری‌های مزمن، افراد مسن و زنان باردار و شیرده فاجعه‌بار است و نمی‌توان آن را صرفاً با افزایش تعداد کامیون‌های کمک‌رسانی یا از سرگیری ریزش خطرناک کمک‌های هوایی نمایشی و بی‌اثر جبران کرد. کودکان فلسطینی به حال خود رها شده‌اند و خانواده‌های آنها بدون داشتن هیچ انتخاب دیگری یا باید تنها فریادهای کودکانشان که برای غذا التماس می‌کنند را بشنوند یا به یک جستجوی مستاصل برای کمک رفته و در این راه خطر مرگ یا جراحت را به جان بخرند.»

او اضافه کرد: «مراکز بهداشت و درمان باید به لوازم و تجهیزات مورد نیاز برای فعالیتشان مجهز شوند. غیرنظامیان باید از تهدید مداوم آوارگی گسترده رهایی یابند. سازمان‌های بشردوستانه مورد اعتماد باید اجازه داشته باشند تا کمک‌ها و سرپناه‌ها را با خیال راحت و بدون محدودیت‌های خودسرانه، به گونه‌ای که به کرامت و انسانیت جمعیت غیرنظامی احترام گذاشته شود، ارائه دهند. از همه مهم‌تر، هرگونه طرحی برای تثبیت اشغال غزه یا تشدید حمله نظامی باید متوقف شود. در حالی که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان همچنان در اعتراض به این جنایات به خیابان‌ها می‌آیند و رهبران جهان درگیر ژست‌ها و لفاظی‌ها هستند، کارزار عمدی و سیستماتیک اسرائیل برای تحمیل گرسنگی همچنان رنج غیرقابل تحملی را بر کل جمعیت تحمیل می‌کند.»

عفو بین‌الملل در طول چند هفته گذشته با ۱۹ فلسطینی که اکنون در سه اردوگاه موقت برای آوارگان ساکن هستند و همچنین ۲ نفر از اعضای کادر پزشکی که کودکان دچار سوءتغذیه را در ۲ بیمارستان در شهر غزه درمان می‌کنند، مصاحبه کرد. وزارت بهداشت غزه تا ۱۷ آگوست شهادت ۱۱۰ کودک بر اثر عوارض ناشی از سوءتغذیه را ثبت کرد.

سازمان موسوم به «دسته‌بندی یکپارچه مراحل امنیت غذایی» (IPC) در هشداری در تاریخ ۲۹ ژوئیه ۲۰۲۵ اعلام کرد در بیشتر مناطق غزه قحطی مواد غذایی به وقوع پیوسته است. این سازمان نتیجه‌گیری کرد بدترین سناریوی قحطی در غزه در حال وقوع است و تعداد افرادی که از گرسنگی می‌میرند، از جمله کودکان، همچنان رو به افزایش خواهد بود. این واقعیت نگران‌کننده در داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط سازمان موسوم به «خوشه تغذیه» نیز منعکس شده است. طبق این داده‌ها نزدیک به ۱۳۰۰۰ مورد بستری شدن کودکان به دلیل سوءتغذیه حاد در غزه در ماه ژوئیه ثبت شده که بالاترین رقم ماهانه از اکتبر ۲۰۲۳ است. از این تعداد، حداقل ۲۸۰۰ مورد (۲۲ درصد) موارد درگیر سوءتغذیه حاد و شدید بوده‌اند.

به گزارش عفو بین‌الملل، مقام‌های رژیم صهیونیستی به مانع‌تراشی در مسیر فعالیت اکثر سازمان‌های برجسته امداد بشردوستانه و آژانس‌های سازمان ملل در داخل غزه ادامه داده و درخواست‌های آنها برای وارد کردن کمک‌های نجات‌بخش به غزه را رد کرده و باعث وخیم‌تر شدن شرایط غیرانسانی که حاصل سیاست‌های خود آنهاست می‌شوند. این محدودیت‌های خودسرانه در ضمن وضع قوانین جدید برای ثبت سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی همراه بوده است. قوانینی که در صورت اجرا، این سازمان‌ها را از فعالیت در سرزمین اشغالی فلسطین به طور کامل منع خواهد کرد.

اریکا گوارا روساس گفت: «بیشتر خانواده‌ها در غزه از مرز فروپاشی عبور کرده‌اند. آنها از قبل هر منبع اندکی را که داشتند، به پایان رسانده‌اند و کاملا به کمک‌های بشردوستانه وابسته هستند. محدودیت‌هایی که مقامات اسرائیلی بر کار سازمان‌های بزرگ امداد بشردوستانه اعمال می‌کنند و تهدیدشان به ممنوع ساختن فعالیت آنها، عملا این خانواده‌ها را از تنها شریان حیاتی‌شان جدا ساخته است.»

ترکیب چند سیاست جنایتکارانه توسط اسرائیل شامل گرسنگی گسترده، آوارگی‌های اجباری متعدد و محدودیت در دسترسی به کمک‌های نجات‌بخش، به ویژه برای زنان باردار و شیرده تاثیری ویرانگر داشته است. از ۷۴۷ زن باردار و شیرده که سازمان «نجات کودکان» در نیمه اول ژوئیه در کلینیک‌های خود معاینه کرد، ۳۲۳ نفر (۴۳ درصد) دچار سوء تغذیه بودند. زنان باردار و شیرده که توسط عفو بین‌الملل مصاحبه شدند، درباره کمبود شدید اقلام ضروری برای بقای خود، وضعیت دردناک بارداری یا مادر شدن در چادر در گرمای شدید تابستان، و مبارزه مستاصل روزانه برای تأمین غذا، شیر خشک و آب تمیز صحبت کردند. آنها همچنین به خاطر عدم توانایی برای تأمین نیازهای فرزندانشان احساس گناه کرده و از این می‌ترسیدند که در صورت کشته شدن چه کسی از فرزندانشان مراقبت خواهد کرد، و سوء تغذیه بر رشد و رفاه فرزندانشان چه تاثیری می‌گذارد.

«س.» (نام کامل بنا به درخواست او فاش نشد) پرستاری که از جبالیا به اردوگاه آوارگان التقوی در محله شیخ رضوان شهر غزه، آواره شده است، از مبارزه روزانه‌ای که در مراقبت از پسر ۲ ساله و دختر هفت ماهه خود با آن روبرو است، تعریف کرد. او برای نجات جان فرزندانش فرار کرد و انتخابش تنها بین آوارگی و مرگ بود. او گفت که فشار گرسنگی تا اواخر آوریل محسوس شد و او را مجبور کرد تا در حالی که گرسنه می‌ماند، وعده‌های غذایی ناچیز را برای فرزندانش ذخیره کند. ذخیره شیر او در پایان ماه آوریل به شدت کاهش یافت. او تاکید کرد که به امکانات مادران شیرده از جمله مکمل‌های غذایی مادر دسترسی نداشته و نتوانسته به نوزادش شیر بدهد.

او می‌گوید در صرف غذای روزانه اولویت را به کودک نوزادش می‌دهد و فرزندانش در حالی که «از شدت گرسنگی گریه می‌کنند» به خواب می‌روند. شیر خشک در سراسر غزه کمیاب است و حدود ۷۹ دلار قیمت پیدا کرده در حالی که تنها برای سه روز کفاف می‌دهد. دختر هفت ماهه او وزن یک کودک چهار ماهه را دارد. خانواده‌ها گزارش کرده‌اند حتی با این قیمت گزاف شیر خشک در غزه کمیاب است.

«س.» وقتی آشپزخانه عمومی در اردوگاه، تنها منبع غذایی آنها، به مدت سه روز متوالی ارائه غذا را متوقف کرد فقط می‌توانست به فرزندانش آب بدهد. شوهرش هنگام جستجو برای کمک در نزدیکی گذرگاه زیکیم مجروح شد و همین باعث شد که به او التماس کند دیگر به جستجو نرود. پسرش که از فرط گرسنگی ضعیف شده بود نمی‌توانست راه برود. او گفت: «احساس می‌کنم به عنوان یک مادر شکست خورده‌ام؛ گرسنگی فرزندانت باعث می‌شود احساس کنی مادر بدی هستی.»

همچنین هدیل، ۲۸ ساله، که چهار ماهه باردار و مادر دو فرزند است نیز گفت: «من نگران سقط جنین خود هستم فقط با فکر کردن به تأثیر احتمالی گرسنگی خودم بر سلامت نوزادم و وزن او و اینکه آیا نقص مادرزادی ممکن است پیدا کند و حتی با فکر به اینکه اگر نوزاد سالم به دنیا بیاید، چه زندگی در میان آوارگی، بمب‌ها و چادرها در انتظارش است، وحشت می‌کنم.»

انتهای پیام