به گزارش ایسنا، دکتر حسین میرزایی در نشست علمی «عدالت در شنیده شدن صداها» که در انجمن علمی توسعه اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد، با تاکید بر اینکه بین شنیدن و گوش دادن تفاوت وجود دارد و بسیاری از ما از هنر گوش دادن محروم هستیم، گفت: حکومتها و دولتها به میزانی که از هنر گوش دادن بهرهمند باشند، به همان میزان میتوانند مسائل را در حوزههای مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و غیره را حل کنند و هر میزانی که گوش شنوایی برای صدای جامعه وجود نداشته باشد، به همان میزان در حکمرانی با چالش مواجه می شوند. این موضوع برای همه قوای مقننه، مجریه و قضائیه صادق است.
وی در ادامه تصریح کرد: یک سری مسائل در چگونگی حکمرانی بسته به نظام ارزشی و هنجاری وجود دارد؛ اما تردیدی نیست که بدون همراهی جامعه کاری پیش نمیرود. برای این منظور باید آنچه که در قالب لایحه، طرح و غیره تصویب میکنند را قبل از تصویب در معرض افکار عمومی قرار داد تا به نوعی فرایند تصویب در افکار عمومی نیز طی شود.
این استاد دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: به اعتقاد من ما باید در حکمرانی و حکمروایی امر شنیده شدن و گوش دادن را به طور طبیعی جدی بگیریم تا پذیرش اجتماعی راحتری در خصوص این موضوع صورت بگیرد.
این پژوهشگر اجتماعی ادامه داد: باید صدای کمصدایان یا بیصدایان (اقشار از پایین به بالای جامعه) نیز در تصمیمگیریهای دولتها شنیده شود. تا آن تصمیم اثرگذاری لازم را داشته باشد.
وی افزود: ما بعضاً مشاهده میکنیم یک امری در حکمرانی از روال عادی خارج میشود و التهابی در جامعه شکل میگیرد؛ بنابراین ما باید از همان ابتدا آن موضوع را ابتدا در افکار تخصصی به محک بگذاریم و اگر حکومتها هنر گوش دادن و شنیدن داشته باشند میتوانند در عمل موفق تر باشند. ما نیز چاره ای جز این نداریم که به افکار عمومی احترام بذاریم و خواسته های آنها را جدی تر دنبال کنیم.
این استاد دانشگاه تهران تاکید کرد: در همه جای دنیا دانشگاه ها از جمله مکان هایی هستند که باید بتوانند بحث تخصصی خود را در موارد مختلف بیان کنند؛ چرا که ما در دانشگاه ها قرار است برای جامعه فکر کنیم و هر تصمیمی که برای جامعه صورت میگیرد به دلیل توانمندی های تخصصی میتواند در بیان نظرات تخصصی کمک کننده باشد. بنابراین باید در حکمروایی این مسیر خوب گوش کردن را فراهم کنیم تا بتوانیم جامعه ای سالم داشته باشیم که مسیر پیشرفت را طی می کند.
انتهای پیام
نظرات