به گزارش ایسنا، رسانه آمریکایی در مقاله‌ای به اهمیت نشست سازمان همکاری شانگهای پرداخت و آن را بزرگ‌ترین گردهمایی تاریخ این سازمان توصیف کرد؛ نشستی که طراحی شده تا حداکثر منافع ژئوپلیتیک و اقتصادی را برای پکن به همراه داشته باشد.
اندیشکده «مؤسسه کشورداری مسئولانه کویینسی» در این مقاله می‌نویسد: بیش از ۲۰ رهبر جهان در این نشست حضور دارند؛ از جمله مقام‌هایی از کره شمالی، هند، ایران، کشورهای آسیای مرکزی، ترکیه و روسیه، و ریاست آن بر عهده «شی جین‌پینگ» رئیس‌جمهور چین است. دبیرکل سازمان ملل و دبیرکل انجمن «آسه‌آن» نیز در این نشست حضور دارند.
این گزارش تأکید می‌کند که سازمان همکاری شانگهای در ابتدا به‌عنوان یک نهاد امنیتی پایه‌گذاری شد، اما به تدریج به حوزه‌های اقتصادی و ارتباطی نیز وارد شده است. در نشست کنونی، چین ایجاد «بانک توسعه سازمان همکاری شانگهای» و سازوکارهای جدید برای تأمین مالی پروژه‌های استخراج مواد معدنی حیاتی را دنبال می‌کند. در کنار آن، نشست‌های دوجانبه از جمله میان چین و هند، چین و روسیه، و روسیه و ایران از جمله تحولات مهمی معرفی شده‌اند که باید مورد توجه قرار گیرند.
به گزارش کویینسی، این نشست در شرایطی برگزار می‌شود که ایالات متحده در حال برپا کردن دیوارهای تعرفه‌ای علیه بخش بزرگی از جهان است و از سوی بسیاری کشورها به‌عنوان شریکی غیرقابل اعتماد دیده می‌شود. در مقابل، چین خود را به‌عنوان عامل ثبات و مرکزی برای تجارت و فناوری در آسیا و جهان جنوب معرفی کرده است.
به گفته این اندیشکده، بی‌ثباتی و نوسان در سیاست‌های واشنگتن با ثبات و پویایی اقتصادی در بخش‌هایی از آسیا در تضاد آشکار قرار دارد. چنین نشست‌هایی فرصتی برای کشورهای شرکت‌کننده فراهم می‌آورد تا مسیرهای همکاری خود را متنوع کرده و سیاست چندجانبه‌گرایی و موازنه را دنبال کنند.
این روند به‌ویژه برای هند و اندونزی در این نشست اهمیت ویژه‌ای دارد. هند که روابطش با ایالات متحده در بدترین بحران طی بیش از ۲۵ سال گذشته قرار دارد، تلاش می‌کند روابط دشوار خود با چین را تثبیت کرده و همکاری نزدیک خود با روسیه را عمیق‌تر سازد. اندونزی نیز پس از گذراندن مذاکرات سخت برای توافق تجاری با آمریکا، اکنون روابط خود با چین و روسیه را تقویت می‌کند و سیاست چندجانبه‌ای را در پیش گرفته است.
این تحلیل در پایان نتیجه‌گیری می‌کند که تمایل فزاینده کشورها به موازنه‌سازی و چندجانبه‌گرایی در نظام بین‌الملل، روند افول یک‌جانبه‌گرایی آمریکا را شتاب می‌بخشد. اندیشکده آمریکایی اظهار می‌کند که تلاش واشنگتن برای بازگرداندن «برتری جهانی» از طریق نظامی‌گری نمی‌تواند اعتبار ازدست‌رفته آن را احیا کند. به جای این رویکرد، ایالات متحده باید به دنبال یافتن منافع مشترک و پیگیری آن با قدرت‌های میانه در آسیا و سایر نقاط جهان باشد تا بتواند همچنان در معادلات جهانی نقش‌آفرین باقی بماند.
انتهای پیام
نظرات