بحران بهداشتی ناشی از افزایش گرما آغاز شده، تب دنگی را تشدید کرده و آن را به مناطق جدید گسترش می‌دهد.  تب دنگی، بیماری‌ که قبلا بیشتر به مناطق گرمسیری محدود می‌شد، مرزها را درنوردیده و به سمت شهرها و کشورهایی می‌رود که قبلا هرگز آنجا نبوده و دلیل این نقل مکان هم گرمایش جهانی است.

این بیماری اغلب با تب بالا، سردرد و بدن درد شروع و در برخی موارد، به خونریزی داخلی، نارسایی اندام‌ها و مرگ نیز منجر می‌شود.  این بیماری که زمانی بیشتر در مکان‌هایی مانند برزیل و فیلیپین دیده می‌شد، اکنون در مسیر ابتلا به میلیون‌ها نفر دیگر در سراسر آسیا و قاره آمریکاست.

دما و انتقال تب دنگی

دانشمندان معتقدند که گرما در شیوع تب دنگی نقش دارد، آنان ۱.۴ میلیون پرونده تب دنگی را در ۲۱ کشور، عمدتا در آمریکای مرکزی و جنوبی، به علاوه آسیای جنوب شرقی و جنوبی بررسی کردند. نتایج نشان می‌دهد که حتی افزایش اندک در میانگین دما، عفونت‌های تب دنگی را بدتر و گسترده‌تر می‌کند.

«ماریسا چایلدز»، محقق ارشد این تحقیق از دانشگاه واشنگتن گفت: اثرات دما بسیار بیشتر از آن چیزی بود که انتظار داشتم. حتی تغییرات کوچک در دما می‌تواند تاثیر بزرگی بر انتقال تب دنگی داشته باشد و ما در حال حاضر تاثیر گرمایش آب‌وهوا را می‌بینیم.

تب دنگی در هر گرمایی به خوبی پخش نمی‌شود و در یک محدوده دمایی خاص رشد می‌کند. منطقه اوج خطر، حدود ۸۲ درجه فارنهایت (حدود ۲۹ درجه سانتیگراد) است که پشه‌ها بیشترین فعالیت را دارند و ویروس دنگی به سرعت تکثیر می‌شود. در نتیجه با گرم شدن شهرها و مناطق خنک‌تر قبلی، آنها به محل مناسبی برای پرورش پشه‌های ناقل تب دنگی تبدیل می‌شوند. این مناطق شامل مراکز جمعیتی عمده در مکزیک، پرو و ‌برزیل است. بسیاری از آنها تازه به این مناطق رسیده‌اند و انتظار می‌رود بیشترین افزایش‌ها در آنجا رخ دهد.

این بررسی نشان داد که مناطق گرم‌تر که از قبل بالاتر از این دمای مطلوب هستند، ممکن است در واقع شاهد کاهش جزئی در شیوع تب دنگی باشند اما این کاهش‌ها به اندازه‌ای نیست که افزایش‌های عظیم در جاهای دیگر را خنثی کنند و تاثیر کلی جهانی هنوز افزایش شدید عفونت‌هاست.

میلیون‌ها مورد ابتلا به تب دنگی به گرما مرتبط است

بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۴، افزایش دما، عامل ۱۸ درصد از موارد ابتلا به تب دنگی در ۲۱ کشور مورد بررسی بود. این تخمین مربوط به آینده نیست و این اتفاق قبلا رخ داده است.  بر اساس نرخ‌های فعلی، سالانه بیش از ۴.۶ میلیون مورد ابتلای اضافی به تب دنگی ناشی از گرمایش جهانی ثبت شده است.

اوضاع می‌تواند بدتر و انتشار سریع‌تر شود و بر اساس میزان افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای، موارد ابتلا می‌تواند به ۷۶ درصد سال ۲۰۵۰ افزایش یابد. این به معنای بیش از دو برابر شدن تعداد فعلی عفونت‌های دنگی در مکان‌هایی است که در حال حاضر بیش از ۲۶۰ میلیون نفر در آنها زندگی می‌کنند.

بسیاری از مطالعات، دما و انتقال دنگی را به هم مرتبط دانسته‌اند. آنچه در مورد تحقیق کنونی منحصر به فرد شده این است که ما می‌توانیم گرمایش را از سایر عوامل موثر بر دنگی مانند تحرک، تغییر کاربری زمین، پویایی جمعیت جدا کنیم تا تاثیر آن را بر بار دنگی در دنیای واقعی تخمین بزنیم.

طبق گزارش اینساید کلایمیت نیوز، موارد جهانی تب دنگی شبیه آنفلوآنزا، سال میلادی گذشته به بالاترین حد خود رسید و بیش از ۱۴.۶ میلیون مورد ابتلا و بیش از ۱۲هزار مرگ مرتبط با آن به سازمان بهداشت جهانی گزارش شد.  با جابجایی مردم، رشد شهرها و تکامل ویروس، خطرات افزایش می یابد.

چگونه سرعت شیوع را کاهش دهیم

این تحقیق به دو روش اشاره می‌کند که پیشگیری و آمادگی است. در بخش پیشگیری، اقدامات تهاجمی برای کاهش انتشار کربن، گرمایش جهانی را کند کرده و شیوع تب دنگی ناشی از گرما را کاهش می‌دهد.

این راهبرد، به سرمایه‌گذاری بیشتر در انرژی پاک و انتشار کمتر از سوخت‌های فسیلی نیاز دارد، اما حتی با تلاش‌های پیشگیرانه قوی، سازگاری بسیار مهم است. سیستم‌های بهداشتی باید آماده باشند. برنامه‌های کنترل پشه باید گسترش یابند و دسترسی به واکسن‌های جدید بیش از هر زمان دیگری اهمیت خواهد داشت. تغییرات اقلیمی فقط بر آب و هوا تاثیر نمی‌گذارد بلکه پیامدهایی برای سلامت انسان از جمله تشدید انتقال بیماری توسط پشه‌ها دارد.

بر اساس گزارش ارث، نتایج نشان می‌دهد فقط شیوع تب دنگی نیست. این تحقیق ثابت می‌کند که تغییرات اقلیمی در حال حاضر مردم را به روش‌هایی که زمانی اندازه‌گیری آنها دشوار بود، بیمار می‌کند. اگر تغییرات بزرگی به سرعت اتفاق نیفتد، این واقعیت فقط بدتر خواهد شد.

نتایج این تحقیق در مجله «مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم» (Proceedings of the National Academy of Sciences) منتشر شده است.

انتهای پیام