به گزارش ایسنا، محققان دریافتند که بازیکنان آماتوری که بیشتر به توپ هد می‌زنند، تغییرات کوچک اما قابل اندازه‌گیری در بخش جلویی مغز خود نشان می‌دهند. این تغییرات با عملکرد ضعیف‌تر در آزمون‌های حافظه مرتبط بود و نگرانی‌های جدیدی را در مورد اینکه هد زدن‌های مکرر ممکن است برای مهارت‌های تفکر بلندمدت بازیکنان چه معنایی داشته باشد، ایجاد کرد.

به نقل از اس‌اف، این مطالعه که در JAMA Network Open منتشر شد، شامل ۳۵۲ مرد و زن بود که به طور منظم در شهر نیویورک فوتبال بازی می‌کردند. این افراد حرفه‌ای نبودند. آنها ورزشکاران روزمره‌ای بودند که درست مانند میلیون‌ها نفر دیگر در سراسر جهان تمرین و بازی می‌کردند.

گروه تحقیقاتی با استفاده از اسکن‌های پیشرفته مغز، مرزی را در اعماق جلوی مغز، درست پشت پیشانی، بررسی کردند. این نقطه، که ناحیه اوربیتوفرونتال نامیده می‌شود، به برنامه‌ریزی، تمرکز و استراتژی کمک می‌کند، مهارت‌هایی که هر دانش‌آموز و بازیکنی به آن نیاز دارد.

به طور معمول، بافت‌های این ناحیه یک مرز واضح و مشخص تشکیل می‌دهند. اما در بازیکنانی که بیشتر هد می‌زنند، این مرز مبهم به نظر می‌رسید. دانشمندان این را به عنوان یک نشانه هشدار دهنده از آسیب میکروسکوپی می‌دانند.

هد زدن در فوتبال ممکن است بخشی از بازی باشد، اما تحقیقات همچنان به اثرات بلندمدتی که ممکن است از خود به جا بگذارند اشاره می‌کند.

بازیکنان همچنین یک آزمون حافظه ساده انجام دادند: آنها به یک لیست خرید کوتاه گوش دادند و سعی کردند تا حد امکان موارد بیشتری را تکرار کنند. بازیکنانی که در سال گذشته هد زدن بیشتری گزارش کرده بودند، در این آزمون نمره کمتری کسب کردند.

ارتباط واضح بود. هرچه بازیکنان بیشتر سر به توپ می‌زدند، احتمال بیشتری وجود داشت که اسکن‌های آنها تغییرات ظریف مغزی را نشان دهد و در یادآوری حافظه عملکرد بدتری داشته باشند.

چرا این ناحیه مغز اهمیت دارد؟

قشر اوربیتوفرونتال عمدتا یک «مرکز حافظه» نیست. در عوض، به افراد کمک می‌کند تا توجه کنند، از قبل برنامه‌ریزی کنند و از استراتژی‌های هوشمند برای یادگیری استفاده کنند. اگر این ناحیه آسیب ببیند، بازیکنان ممکن است در سازماندهی اطلاعات یا حفظ تمرکز مشکل داشته باشند. این می‌تواند توضیح دهد که چرا تست‌های حافظه برای ضربات سر مکرر سخت‌تر بود.

در زندگی روزمره، این موضوع اهمیت دارد. این مهارت‌ها همان‌هایی هستند که دانش‌آموزان در مدرسه به آنها تکیه می‌کنند و بزرگسالان در محل کار از آنها استفاده می‌کنند. حتی تغییرات کوچک نیز می‌تواند بر یادگیری، تمرکز و تصمیم‌گیری تأثیر بگذارد.

یکی از قابل توجه‌ترین یافته‌ها این بود که این تغییرات محدود به حرفه‌ای‌ها یا بازیکنان لیگ‌های پرفشار نبود. آنها در ورزشکاران معمولی که آخر هفته ورزش می‌کردند نیز مشاهده شدند.

برخی از شرکت‌کنندگان گزارش دادند که بیش از ۲۰ هزار بار در سال با سر به توپ ضربه می‌زنند. اما حتی بازیکنان متوسط که حدود ۶۷۵ ضربه هد در سال می‌زنند، تفاوت‌های قابل اندازه‌گیری را نشان دادند.

در حالی که مشکلات حافظه مشاهده شده خفیف بودند و به سطح اختلال بالینی نرسیدند، این واقعیت، مهم است. این نشان می‌دهد که ضربه سر ممکن است برای هر کسی که مرتبا فوتبال بازی می‌کند، نه فقط حرفه‌ای‌ها، خطراتی داشته باشد.

حتی بازیکنان آماتور فوتبال نیز می‌توانند در اثر ضربه سر به توپ، دچار آسیب‌های جدی مغزی شوند.

این موضوع برای والدین و مربیان چه معنایی دارد؟

این مطالعه تنها یک سال از قرار گرفتن در معرض ضربه سر را اندازه‌گیری کرده است، بنابراین هنوز هیچ کس از اثرات بلندمدت آن اطلاعی ندارد. با این حال، نتایج، سوالات سختی را برای خانواده‌ها و تیم‌ها ایجاد می‌کند. آیا بازیکنان جوان‌تر باید به طور کلی از هد زدن اجتناب کنند؟ چه مقدار هد زدن برای بزرگسالان زیاد است؟

برخی از لیگ‌های جوانان در حال حاضر هد زدن را برای کودکان زیر ۱۲ سال ممنوع کرده‌اند و این تحقیق به این تصمیمات، وزن علمی می‌بخشد. برای بازیکنان مسن‌تر، ممکن است به ایجاد تعادل بین مزایای فوتبال، مانند تناسب اندام، کار تیمی یا لذت ساده از بازی، در مقابل خطرات بالقوه برای سلامت مغز، منجر شود.

همانطور که یکی از نویسندگان مطالعه توضیح داد، تغییرات ظریف اما قابل اندازه‌گیری بودند. آنها باعث ناتوانی آشکار نشدند، اما نشان دادند که ضربه سر اثر خود را بر مغز می‌گذارد. در طول سال‌ها یا دهه‌ها بازی، این اثر می‌تواند افزایش یابد.

انتهای پیام