مهران محمدیان‌فضلی ۲۹ شهریور در نشست تخصصی ترجمان دانش که به همت دانشگاه علوم پزشکی زنجان برگزار شد، با بیان اینکه نوآوری در تصفیه شیرابه گامی موثر برای حفاظت از محیط زیست است، اظهار کرد: با توجه به معضل زیست‌محیطی درباره شیرابه‌های زباله شهری پژوهشی انجام شد که نتایج این مطالعه نشان می‌دهد روش انعقاد الکتریکی می‌تواند تا بیش از ۹۰ درصد آلاینده‌های شیرابه را حذف کند و امکان دفع ایمن آن در طبیعت را فراهم آورد.

وی با بیان اینکه هرگاه به توان علمی و عملی نیروهای داخلی اعتماد کرده‌ایم، دستاوردهای بزرگی حاصل شده است، افزود: در حوزه علم و فناوری نیز اگر چنین باوری وجود داشته باشد، بسیاری از مشکلات اساسی کشور قابل حل خواهد بود.

محمدیان‌فضلی با اشاره به معضل شیرابه‌های ناشی از لندفیل‌ها، اضافه کرد: شیرابه مایعی غلیظ، بدبو و بسیار آلاینده است که در اثر تجزیه زباله‌ها ایجاد می‌شود. این مایع به دلیل دارا بودن ترکیبات آلی، فلزات سنگین و عوامل بیماری‌زا، در صورت نفوذ به منابع آبی، خسارت‌های جبران‌ناپذیری به محیط زیست و سلامت انسان وارد می‌کند.

این مدرس دانشگاه با معرفی جزییات این کار پژوهشی، اذعان کرد: در این تحقیق با بهره‌گیری از روش انعقاد الکتریکی و تحلیل آماری RSM، اثر چهار پارامتر اصلی شامل PH، شدت جریان، فاصله الکترودها و زمان الکترولیز بر کاهش آلودگی شیرابه بررسی شد.

وی ادامه داد: نتایج نشان داد شاخص آلودگی شیرابه (LPI) از عدد ۳۸ به ۷/۲۲ کاهش یافت یعنی این دستاورد اثبات می‌کند که روش انعقاد الکتریکی یکی از کارآمدترین فناوری‌ها در تصفیه شیرابه است.

محمدیان‌فضلی با اشاره به مزایای این روش، تصریح کرد: سادگی تجهیزات و در کل هزینه کم در برخی موارد و راندمان بالاتر از اعم ویژگی‌هایی است که این روش را برای اجرای شهری و صنعتی مناسب می‌کند در صورت حمایت نهادهای متولی می‌توان این فناوری را به صورت عملی در مدیریت پسماند کشور به کار گرفت.

او در بخش دیگری از سخنان خود، افزود: تکنولوژی و تجهیزات باید متناسب با نیاز واقعی و با توجه به پیچیدگی و هزینه‌ها مورد استفاده قرار گیرد. اگر مردم بدون ملاحظه زباله تولید کنند، نیاز به تجهیزات و فناوری افزایش می‌یابد.

این مدرس دانشگاه تأکید کرد: موفقیت فناوری‌های تصفیه و کاهش آلودگی نیازمند همکاری بین بخش‌های علمی - اجرایی و سیاست‌گذاری است یعنی نشست‌های مشترک بین این بخش‌ها ضروری بوده و نتایج پژوهش‌ها باید به شکل مناسب در اختیار رسانه‌ها و مردم قرار گیرد تا آگاهی عمومی افزایش یافته و مشارکت شهروندان تحقق پیدا کند.

وی با بیان اینکه تمرکز این مطالعه بر شیرابه زباله‌های شهری بوده است، بیان کرد: هرچند همکاران پژوهشی دیگر، به بررسی پسماندهای صنعتی و خطرناک نیز پرداخته‌اند.  

محمدیان‌فضلی تصریح گرد: نتایج این تحقیق می‌تواند به سازمان‌های مسئول کمک کند و مبنایی برای سیاست‌گذاری و اجرای پروژه‌های تصفیه فراهم کند.

او همچنین با اشاره به نقش زنان در رفتارهای زیست‌محیطی، گفت: تحقیقات نشان داده است که زنان در کاهش تولید زباله و رفتارهای زیست‌محیطی جلوتر از مردان هستند. برنامه‌های آموزشی و فرهنگ‌سازی می‌تواند از طریق زنان، نسل بعدی و سایر اعضای خانواده تأثیرگذار باشد.

استاد مهندسی بهداشت محیط با تأکید بر اهمیت آموزش عمومی و تغییر نگرش جامعه در مصرف و تولید زباله، در پاسخ به سوالی بیان کرد: اثرگذاری کامل زمانی حاصل می‌شود که مدیریت جامع پسماند، کاهش مصرف، آموزش شهروندان و فرهنگ‌سازی همزمان انجام شود. فناوری تصفیه تنها یک بخش از راهکار است.

محمدیان‌فضلی درباره جزییات فناوری به کار رفته در پژوهش، یادآور شد: فناوری مورد استفاده نوآورانه است، اما یکی از مباحث مهم، هزینه‌های اجرای آن است. به عنوان مثال، الکتروپاگلاسیون مصرف برق دارد و هزینه و صرف انرژی باید در مقایسه با کارایی فرآیند سنجیده شود.

او با یادآوری اینکه این فناوری برای اولین بار در مقیاس پژوهشی روی شیرابه زباله‌های شهری پیاده‌سازی شده است، اما موفقیت کامل آن نیازمند مطالعه و پایش طولانی‌مدت است. ادامه داد: ابتدا مطالعات آزمایشگاهی انجام می‌شود و سپس آزمایش‌های میدانی با جریان پیوسته و شرایط طبیعی صورت می‌گیرد. پس از تحلیل نتایج میدانی، می‌توان مرحله بعدی طراحی و اجرای مقیاس بزرگ را برنامه‌ریزی کرد.

محمدیان‌فضلی خاطرنشان کرد: با بهره‌گیری از فرآیندهای انجام‌ شده در این پژوهش، می‌توان سطح آلودگی شیرابه زباله‌های شهری را تا حد قابل توجهی کاهش داد این کاهش عمدتاً با استفاده از روش‌های لخته‌سازی شیمیایی و لخته‌سازی الکتریکی حاصل می‌شود. 

به گزارش ایسنا، این پژوهش توسط دانشجوی ارشد با همکاری دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود که نشان می‌دهد که با استفاده از روش لخته‌سازی الکتریکی، می‌توان میزان آلودگی شیرابه زباله‌های شهری را به شکل قابل توجهی کاهش داد. یعنی در این مطالعه، آلاینده‌هایی مانند فلزات سنگین، COD، BOD، TDS و نیتروژن آمونیاکی بررسی شدند و مشخص شد که شاخص آلودگی شیرابه (LPI) از ۳۸ به ۲۲.۷ کاهش یافته و بیش از ۹۰ درصد آلاینده‌ها حذف شده است.

انتهای پیام