پرویز کریمی ثانی در گفت‌وگو با ایسنا توضیح داد: امروزه تاکید بیش از حد بر موفقیت‌های فردی و رسیدن به اهداف شخصی، باعث شده تا ارتباطات انسانی و احساس مسئولیت نسبت به دیگران کمرنگ شود. این تغییر نگرش اجتماعی به شکل چشمگیری ظرفیت افراد را برای درک درد و رنج اطرافیان کاهش داده است.

وی افزود: خستگی ناشی از همدلی، حالتی روانی است که در افرادی که به‌طور مداوم با مشکلات دیگران مواجه می‌شوند، شایع‌تر است. مشاغلی مانند معلمان، مددکاران اجتماعی و حتی والدین پرمشغله که مسئولیت‌های عاطفی زیادی دارند، بیشتر در معرض این وضعیت قرار دارند.

این روان‌شناس درباره گروه‌های آسیب‌پذیر گفت: افرادی که در کودکی دچار کمبودهای عاطفی بوده و رابطه‌های ناایمن با والدین داشته‌اند، در بزرگسالی کمتر توانایی حمایت عاطفی از دیگران را دارند و سریع‌تر دچار فرسودگی روانی ناشی از همدلی می‌شوند.

کریمی ثانی به تاثیر فشارهای روزمره بر کاهش همدلی اشاره و خاطرنشان کرد: وقتی فرد با مشکلات اقتصادی، استرس شغلی و دغدغه‌های زندگی دست و پنجه نرم می‌کند، فرصت و انرژی کافی برای همراهی با دیگران نخواهد داشت.

وی با اشاره به تأثیر فضای مجازی بیان کرد: مشاهده مکرر تصاویر دردناک و منفی در شبکه‌های اجتماعی موجب کاهش حساسیت هیجانی می‌شود و انسان را نسبت به مسائل اطراف بی‌تفاوت می‌کند.

این دکترای روان‌شناسی ضمن تأکید بر اهمیت نقش خانواده، افزود: خانواده‌هایی که ارتباط عاطفی و مهربانی را در خود تقویت می‌کنند، می‌توانند به پرورش نسلی همدل و مسئول کمک کنند.

کریمی ثانی هشدار داد: کاهش همدلی می‌تواند به شکل‌گیری ویژگی‌های شخصیتی خودمحور و حتی ضد اجتماعی در برخی افراد بیانجامد که پیامدهای آن بر جامعه بسیار زیانبار است. بنابراین ضروری است که تمام نهادهای اجتماعی از جمله رسانه‌ها، مدارس و خانواده‌ها در جهت افزایش آگاهی هیجانی و حمایت روانی افراد همکاری کنند.

وی همچنین یادآور شد: برای حفظ سلامت روان افرادی که در مواجهه با درد دیگران هستند، اختصاص وقت به تفریحات سالم، استراحت و مراقبت از خود بسیار مهم است تا از خستگی روانی و کاهش توان همدلی جلوگیری شود.

انتهای پیام