دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه «ویرجینیا»  دریافتند، مولکولی در سیستم ایمنی بدن به نام «استینگ»‌(STING) نقش بزرگی در آسیب مغزی ناشی از آلزایمر ایفا می‌کند.

«استینگ» ‌به‌طور معمول نقش مبارزه با ویروس‌ها را دارد و همچنین با از بین بردن سلول‌های آسیب‌دیده به محافظت از بدن کمک می‌کند اما در بیماران مبتلا به آلزایمر، «استینگ» بیش از حد فعال می‌شود و به جای کمک، التهاب زیادی در مغز ایجاد و آسیب رساندن به سلول‌های مغزی را آغاز می‌کند.

پژوهشگران به رهبری جان لوکنز دریافتند که فعالیت بیش از حد «استینگ»، افزایش سرعت تشکیل پلاک‌های چسبنده و گره‌های پیچ‌خورده در مغز را موجب می‌شود که این دو مورد از نشانه اصلی آلزایمر هستند.

دانشمندان آزمایش کردند که اگر «استینگ» را در موش‌ها مسدود کنند چه اتفاقی رخ خواهد داد. آنان کشف کردند که این امر به کاهش آسیب مغزی و محافظت از حافظه کمک می‌کند و همچنین متوجه شدند، سلول‌های ایمنی خاص مغز به نام «میکروگلیا» در اطراف پلاک‌ها کمتر فعال می‌شوند که به محافظت از سلول‌های مغزی مجاور کمک می‌کند.

موش‌ها حتی در آزمایش‌های حافظه، عملکرد بهتری داشتند و نشان دادند که مغز آنها به‌طور عادی‌تری کار می‌کند به این معنی که  «استینگ» می‌تواند هدف جدید قدرتمند برای درمان‌های آلزایمر باشد.

در حال حاضر، اکثر درمان‌ها بر روی پلاک‌ها یا گره‌ها تمرکز دارند و به نظر می‌رسد «استینگ» بر هر دو تاثیر می‌گذارد، همچنین ممکن است در مراحل مختلف بیماری موثر واقع شود که می‌تواند آن را نسبت به سایر گزینه‌های درمانی مفیدتر کند.

جسیکا تانوس، یکی از دانشمندان این پژوهش گفت: درک نحوه عملکرد سیستم ایمنی مغز، چه در مغزهای سالم و چه در مغزهای پیر، بسیار مهم است.  هرچه دانشمندان بهتر درک کنند چه چیزی باعث التهاب مغز می‌شود، بهتر می‌توانند درمان‌هایی ایجاد کنند که قبل از دیر شدن، آسیب مغزی را متوقف کنند.

سایت ساینس گزارش کرد، اگرچه این کشف هیجان‌انگیز است، اما قبل از آماده شدن درمان جدید برای بیماران، تحقیقات بیشتری روی آن لازم است. دانشمندان باید مطمئن شوند که متوقف کردن «استینگ» باعث مشکلات دیگری مانند سخت‌تر کردن مبارزه سیستم ایمنی با عفونت‌ها یا سرطان نمی‌شود.

لوکنز امیدوار است که این نتایج به روش‌های ایمن‌تر و بهتری برای محافظت از مغز در برابر آسیب‌های ناشی از آلزایمر و سایر بیماری‌های مغزی منجر شود.

وی گفت: نیاز مبرمی به درمان‌هایی وجود دارد که بتوانند آسیب عصبی در آلزایمر را کند یا از آن جلوگیری کنند. مشخص کردن اینکه چگونه «استینگ» در این آسیب نقش دارد، می‌تواند به ما در هدف قرار دادن مولکول‌های مشابه و در نهایت توسعه درمان‌های موثر کمک کند.

انتهای پیام