این اثر در ۱۰ فصل شامل؛ «فناوری سیار»، «دولت سیار»، «رابطه تعاملی دولت سیار و دولت الکترونیک»، «الزامات و ضرورت‌های ایجاد زیرساخت‌های حقوقی در استقرار دولت سیار»، «دولت سیار چارچوب کشورهای در حال توسعه»، «بلوغ دولت سیار و مدل‌های آن»، «بررسی نقش تحول دیجیتال و توسه فناوری ابری بر استقرار و توسعه دولت سیار»، «نیروی کار سیار»، «دورکاری ضرورتی در سازمان‌های هزاره سوم»، «سازمان مبتنی بر فناوری سیار» تألیف شده است.

برشی از اثر

در بخشی از این کتاب آمده است:

دولت الکترونیک به معنای بهره گیری از قدرت اطلاعات و تکنولوژی‌های اطلاعاتی برای ایجاد ساخت جدیدی از دولت است که با جامعه اطلاعاتی و شبکه‌ای همخوان است. دولت الکترونیکی و دولت سیار دو چیز جدا از هم نیستند بلکه دولت سیار زیر مجموعه‌های دولت الکترونیک است. خود عبارت است از استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای بهبود فعالیت‌های سازمان‌های دولتی و خصوصی، در مورد دولت سیار فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات به فناوری‌های موبایل و یا بی سیم، نظیر تلفن‌های سلو در موبایل، لپ تاپ‌ها و همیاران دیجیتال شخصی که به شبکه‌های منطقه‌های محلی بی سیم متصل می‌شوند محدود می‌شوند.

دولت سیار می‌تواند به فراهم کردن اطلاعات عمومی و خدمات دولتی در هر زمان و مکان کمک کند. آنچنانکه دولت سیار فرصت‌هایی را برای بهبود عملیات داخلی در سازمان‌های دولتی فراهم می‌کند این دولت دارای مزایایی از قبیل پتانسیل مرزشکنی است یعنی اینکه واقعا امکان کار کردن در هر جا و در هر زمان را فراهم می‌کند و همچنین کمک به ایجاد یک سیستم عصبی دیجیتال یکپارچه برای دولت است.

انتهای پیام