«فرزاد رمضانی بونش» کارشناس مسائل منطقه در گفت‌وگو با ایسنا، در تحلیل خود درباره ازسرگیری درگیری میان نیروهای افغانستان و ارتش پاکستان اظهار داشت: اگر نگاهی دقیق داشته باشیم، از زمان بازگشت طالبان به قدرت، تصور و رویکرد پاکستان نسبت به مسائل افغانستان تا حدی تغییر کرده است. در واقع، چه با نگاه خوش‌بینانه و چه بدبینانه بنگریم، پاکستان طی دو یا سه دهه گذشته نقش مهمی در مشاوره و حمایت از طالبان داشته است.

وی تصریح کرد: به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر، اختلافات میان رهبران طالبان و مقامات سیاسی، امنیتی و نظامی پاکستان افزایش یافته است. این روند دلایل گوناگونی دارد که از جمله می‌توان به فعالیت‌های تحریک طالبان پاکستان و نیز داعش اشاره کرد.

این کارشناس مسائل منطقه همچنین بیان کرد: در ارتباط با مرز دیورند نیز طرفین به این جمع‌بندی رسیده‌اند که هر چند سایر اختلافات در حوزه‌هایی مانند آب یا مسائل ژئواکونومیک همچنان وجود دارد، اما با توجه به نوع مطالبات امارت اسلامی افغانستان، شاهد گسترش دامنه تنش‌ها هستیم؛ به‌گونه‌ای که در شرایط کنونی، دو طرف اقدام به بمباران و طرح اتهامات یک‌جانبه کرده‌اند و حتی دامنه این درگیری‌ها تا کابل نیز رسیده است.

نقش هند در تشدید تنش پاکستان و افغانستان

رمضانی بونش خاطرنشان کرد: به نظر می‌رسد نقطه عطفی در روابط طالبان و پاکستان رخ داده است. با توجه به سطح متغیرهای مؤثر در این رابطه، انتظار می‌رود دامنه تنش‌ها همچنان ادامه یابد؛ چراکه سطح خواسته‌های دولت پاکستان، تحریک طالبان و دیگر عوامل سیاسی و اقتصادی با میزان پذیرش این خواسته‌ها از سوی طالبان افغانستان فاصله زیادی دارد. همین روند واگرایی سبب شده تا رهبران طالبان تمایلی به اجابت خواسته‌های اسلام‌آباد نداشته باشند.

این پژوهشگر مسائل منطقه در ادامه اظهار داشت: اگر بخواهیم نقش بازیگران خارجی را نیز در نظر بگیریم، می‌توان گفت افزایش روابط طالبان با هند یکی از عوامل تأثیرگذار در این زمینه است.

وی تأکید کرد: بیش از هر عامل دیگری، اختلافات امنیتی در حوزه مرز دیورند و همچنین مسأله حزب تحریک طالبان پاکستان، از مهم‌ترین دلایل تشدید تنش میان کابل و اسلام‌آباد است. چالش‌هایی که میان رهبران طالبان افغانستان و مقامات سیاسی و امنیتی پاکستان وجود دارد، نیز در این روند نقش پررنگی ایفا می‌کند.

رمضانی بونش ادامه داد: در واقع، بیش از آن‌که اختلافات اقتصادی و بین‌المللی میان اسلام‌آباد و طالبان مؤثر باشد، رویدادهایی در سطح امنیتی باعث شده که طالبان افغانستان برای ایجاد توازن، به رقیب سنتی پاکستان یعنی هند نزدیک شود و از آن به عنوان اهرم فشار یا کارت بازی استفاده کند.

برآورده‌نشدن سطح انتظارات طالبان از پاکستان

این کارشناس مسائل منطقه افزود: علاوه بر این، سطح انتظارات طالبان از دولت پاکستان به‌عنوان حامی سابق خود در زمینه شناسایی بین‌المللی برآورده نشد. در نتیجه، پاکستان در شرایط کنونی تمایلی به شناسایی رسمی و حمایت از طالبان در سطح منطقه‌ای و جهانی نشان نداده و همین امر بر روند اختلافات میان دو طرف تأثیرگذار بوده است.

وی در بخش دیگری از سخنان خود درباره ارتباط این تنش‌ها با ادعاهای آمریکا مبنی بر بازگشت به پایگاه بگرام در افغانستان گفت: با توجه به رویکرد پاکستان، این کشور مخالف بازگشت آمریکا به بگرام است. در این زمینه باید اتحاد چین و پاکستان را نیز در نظر گرفت. از سوی دیگر، نوع همکاری و اتحاد آمریکا با هند نیز می‌تواند نقشی اساسی در این روند داشته باشد؛ به‌گونه‌ای که در صورت بازگشت آمریکا به افغانستان، وزن و نقش هند در معادلات منطقه‌ای افزایش خواهد یافت.

انتهای پیام