به گزارش ایسنا، «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور آمریکا، از زمان دستور به پنتاگون در ماه ژانویه برای نصب سپر دفاع موشکی ایالات متحده که بخشی از آن در فضا مستقر است، ادعا کرده است که این سپر تا پایان دوره ریاست جمهوری او تکمیل خواهد شد و ۱۷۵ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. او متعهد شده است که تلاش برجسته او برای امنیت ملی نزدیک به ۱۰۰ درصد موفقیت خواهد داشت و «برای همیشه به تهدید موشکی علیه سرزمین آمریکا پایان خواهد داد.» اما کاخ سفید و پنتاگون جزئیات کمی از پروژه «گنبد طلایی» را فاش کرده‌اند، پروژه‌ای که به گفته تحلیلگران دفاعی و بودجه، تکمیل آن احتمالاً حداقل یک دهه طول خواهد کشید و یک تریلیون دلار یا بیشتر هزینه خواهد داشت.
«گنبد طلایی» به طور اساسی دکترین نظامی را تغییر شکل می‌دهد و فضا را نظامی‌تر می‌کند، تلاشی که با عجله برای ساخت بمب اتم در طول جنگ جهانی دوم و فرود آپولو بر روی ماه مقایسه می‌شود. با این حال، هنوز ممکن است به آن نوع حفاظت جامعی که ترامپ می‌گوید، نزدیک هم نشود.
این طرح که نشان‌دهنده یک گسست تاریخی از دهه‌ها بازدارندگی هسته‌ای است، یا آسیب‌پذیری آشکار سرزمین آمریکا را برطرف می‌کند یا مسابقه تسلیحاتی را در مدار آغاز می‌کند که می‌تواند یک نسل یا بیشتر طول بکشد. منتقدان، بلندپروازانه‌ترین بخش این برنامه - پر کردن مدار پایین زمین با هزاران ماهواره برای شناسایی و از بین بردن موشک‌های دشمنان - را به عنوان یک خیال‌پردازی که بی‌ثبات کننده نظم شکننده بین‌المللی برای بیش از ۷۰ سال پس از جنگ هسته‌ای است، مورد تمسخر قرار می‌دهند.
«ست مولتون» عضو کمیته خدمات مسلح، در مصاحبه‌ای گفت: «گنبد طلایی می‌تواند خطرناک‌ترین ایده‌ای باشد که ترامپ تا به حال پیشنهاد داده است و این حرف، حرف درستی است.»
طرفداران این طرح در مقابل می‌گویند که به دلیل تهدیدهای فزاینده و همچنین پیشرفت‌های چشمگیر فناوری، زمان مناسبی برای احیای طرح دفاع استراتژیک دوران ریگان، معروف به «جنگ ستارگان»، که در پایان جنگ سرد از بین رفت، فرا رسیده است. سال‌هاست که تندروهای دفاعی با استناد به این حقیقت نگران‌کننده که ایالات متحده راه جامعی برای محافظت از سرزمین خود ندارد، برای ایجاد یک سپر دفاع موشکی قوی‌تر تلاش کرده‌اند.
در همین حال، چین و روسیه در حال حاضر در حال گسترش زرادخانه‌های هسته‌ای خود در بزرگترین انباشت سلاح‌های دوربرد از زمان جنگ سرد هستند.
به گفته مقامات اطلاعاتی، آنها صدها موشک بالستیک قاره‌پیما و همچنین سیستم‌های تسلیحاتی جدید، از جمله سلاح‌های مافوق صوت که برای سرعت گرفتن به سمت شهرهای ایالات متحده با سرعت بیش از ۴۰۰۰ مایل در ساعت طراحی شده‌اند، اضافه می‌کنند.
«تام کاراکو»، مدیر پروژه دفاع موشکی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی (CSIS) گفت که ایالات متحده از سیستم‌های دفاع موشکی داخلی خود غافل شده است. ۲۵ میلیارد دلاری که ترامپ امسال به گنبد طلایی اختصاص داده است، "پیش‌پرداختی برای پاک کردن سال‌ها بی‌توجهی به این موضوع است. ما می‌دانستیم که این تهدیدها در راه هستند."
چین گفت که این طرح "خطر تبدیل فضا به یک منطقه جنگی و ایجاد مسابقه تسلیحاتی فضایی را افزایش می‌دهد و سیستم امنیت و کنترل تسلیحات بین‌المللی را متزلزل می‌کند."
«مائو نینگ»، سخنگوی وزارت امور خارجه چین، در یک کنفرانس خبری گفت: «ما از ایالات متحده می‌خواهیم که از توسعه و استقرار [یک] سیستم ضد موشکی جهانی دست بردارد و اقدامات مشخصی را برای افزایش اعتماد استراتژیک بین کشورهای بزرگ و حفظ ثبات استراتژیک جهانی انجام دهد.»
گنبد طلایی، حداقل در تئوری، پس از گنبد آهنین اسرائیل، مدل‌سازی خواهد شد. اما دفاع موشکی اسرائیل فقط در برابر موشک‌های کوتاه‌برد، در منطقه‌ای به اندازه نیوجرسی، محافظت می‌کند. گنبد طلایی باید از کل ایالات متحده در برابر موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای که می‌توانند چندین کلاهک هسته‌ای حمل کنند، محافظت کند.
تحلیلی از دفتر بودجه کنگره پیش‌بینی کرده است که هزینه استقرار رهگیرهای مستقر در فضا به تنهایی طی ۲۰ سال ۵۴۲ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. اما این مبلغ فقط به پنتاگون اجازه می‌دهد تا در برابر یک یا دو پرتاب موشک از کره شمالی دفاع کند. برخی از کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که برای گسترش این سیستم برای مقابله با تعداد بیشتری از تهدیدات، این می‌تواند به یکی از پرهزینه‌ترین ابتکارات در تاریخ پنتاگون تبدیل شود.
«تاد هریسون»، عضو ارشد موسسه امریکن انترپرایز، محاسبه کرده است که یک معماری دفاعی قوی برای گنبد طلایی می‌تواند طی ۲۰ سال تا ۳.۶ تریلیون دلار هزینه داشته باشد. در ماه مه، ترامپ ژنرال« مایکل گوتلین»، فرمانده نیروی فضایی، را برای نظارت بر تلاش گنبد طلایی منصوب کرد و کاری را که شاید دشوارترین کار در واشنگتن باشد، به او سپرد.
وقتی ترامپ متعهد شد که این برنامه می‌تواند در عرض سه سال با ۱۷۵ میلیارد دلار تکمیل شود، هریسون گفت: «او ابتکار عمل را به گونه‌ای محدود کرد که برآورده کردن همه آن انتظارات غیرممکن است. آنها اصلاً با هم جور در نمی‌آیند.»
با توجه به اینکه این پروژه هنوز در مراحل ابتدایی خود است، هنوز مشخص نیست کدام آژانس رهبری پروژه گنبد طلایی را بر عهده خواهد گرفت. اما پول پشت این تلاش، رقابتی را بین پیمانکاران دفاعی ایالات متحده - از لاکهید مارتین گرفته تا بوز آلن همیلتون و L۳ هریس - برانگیخته است که مشتاقند از این ولخرجی که می‌تواند یک بار در نسل اتفاق بیفتد، بهره‌برداری کنند.
چندین سیستم دفاع موشکی مختلف از جمله ایجیس، تاد و پاتریوت برای خنثی کردن حملات موشکی کوتاه تا میان‌برد طراحی شده‌اند و برای محافظت از پایگاه‌های نظامی ایالات متحده در خارج از کشور استفاده می‌شوند. برای حفاظت از سرزمین ایالات متحده، ارتش به چیزی که به عنوان «سیستم دفاعی میان‌راهی زمینی» شناخته می‌شود، متکی است که از تنها ۴۴ موشک رهگیر تشکیل شده است که مانند گلوله در سیلوهای گنبدی سفید که در توندراهای فورت گریلی آلاسکا و در امتداد ساحل کالیفرنیا در پایگاه نیروی فضایی وندنبرگ دفن شده‌اند، بارگیری شده‌اند.
اگر حمله موشکی شناسایی شود، گنبدها باز می‌شوند و یک موشک چند مرحله‌ای شلیک می‌شود که دنباله آتش را به دنبال دارد. همانطور که به سمت هدف پرواز می‌کند، ماهواره‌ها به ارسال داده‌ها ادامه می‌دهند - سرعت حرکت موشک ورودی، ارتفاع و مسیر آن، در حالی که رادارهای مستقر در زمین و دریا نیز همین کار را انجام می‌دهند. هنگامی که در فضا قرار گرفت، رهگیر ایالات متحده یک فضاپیمای عجیب و غریب به طول ۴.۵ فوت و وزن ۱۴۴ پوند را با پیشرانه‌ها و مخازن سوخت و حسگری که مانند یک بوق بیرون زده است، رها می‌کند. اگرچه ممکن است عجیب به نظر برسد، اما «وسیله نقلیه کشنده خارج از جو»، همانطور که از نامش پیداست، برای شکار طعمه خود با حرکت سریع در فضا با سرعت هزاران مایل در ساعت و سپس نابودی موشک‌های ورودی با برخورد به آنها طراحی شده است - شاهکاری که کارشناسان می‌گویند شبیه «هدف قرار دادن یک گلوله با گلوله» است.
با این حال، در ۲۰ آزمایشی که از سال ۱۹۹۹ انجام شده است، طبق گزارش انجمن فیزیک آمریکا، یک سازمان غیرانتفاعی علمی، این وسایل کشنده تقریباً به همان تعداد دفعاتی که به اهداف خود برخورد کرده‌اند، به آنها اصابت نکرده‌اند و تنها ۵۵ درصد از مواقع موفق بوده‌اند. و حتی در آن زمان، آزمایش‌ها همیشه شرایط دنیای واقعی را به طور دقیق شبیه‌سازی نکرده‌اند. در این گزارش آمده است که آزمایش‌ها «تحت شرایط از پیش تعیین‌شده و برای موفقیت طراحی شده‌اند». «پنتاگون همواره این آزمایش‌ها را از نظر واقع‌گرایی عملیاتی پایین ارزیابی کرده است.»
به گفته لورا گرگو، مدیر تحقیقات اتحادیه دانشمندان نگران، ایالات متحده در طول ۶۰ سال گذشته بیش از ۳۵۰ میلیارد دلار صرف تلاش‌هایی برای دفاع در برابر موشک‌های بالستیک قاره‌پیما مجهز به سلاح هسته‌ای کرده است. او نوشته است که این تلاش «با شروع‌های اشتباه و شکست مواجه شده است و هیچ‌کدام هنوز در برابر تهدیدهای دنیای واقعی مؤثر نبوده‌اند.»
با توجه به دشواری بسیار زیاد هدف قرار دادن موشک‌ها در حین پرواز، رهبران نظامی مدت‌هاست که به دنبال هدف قرار دادن آنها اندکی پس از پرتاب، در طول چیزی که به عنوان «مرحله تقویت» شناخته می‌شود، بوده‌اند، زمانی که موتورهای آنها هنوز روشن هستند و راحت‌تر دیده می‌شوند.
تحت گنبد طلایی، رهگیرها در مدار پایین زمین مستقر می‌شوند و در طول مرحله تقویت کوتاه، به سبک کامیکازه، به سرعت به سمت هدف هجوم می‌برند.
اسپیس ایکس با سیستم ماهواره‌ای اینترنتی استارلینک خود، که شامل بیش از ۸۰۰۰ فضاپیمای عملیاتی است، نشان داده است که راه‌اندازی یک منظومه بزرگ و پرتاب موشک با سرعت بالا امکان‌پذیر است. این شرکت سال گذشته بیش از ۱۳۰ موشک پرتاب کرد و امسال نیز قصد دارد تعداد بیشتری را پرتاب کند.
انتهای پیام
نظرات