به گزارش ایسنا، پژوهشگران دانشگاه اکستر که به‌نظر می‌رسد خودشان هم در طول زمان چند دعوا با مرغان دریایی داشته‌اند، راهی پیدا کرده‌اند تا این پرندگان ساحلی را از تجاوز به فضای شخصی افراد بازدارند.

به نقل از نیواطلس، برای یافتن بهترین راه جلوگیری از مواجهه با کاکایی‌های شاه‌ماهی‌خوار اروپایی (Larus argentatus)، پژوهشگران یک ظرف سیب‌زمینی سرخ‌کرده روی زمین قرار دادند تا پرنده‌ها را برای دزدیدن غذا وسوسه کند و سپس با مجموعه‌ای از اصوات با تُن و حجم‌های مختلف روی آنها آزمایش انجام دادند. وقتی یک مرغ کنجکاو نزدیک می‌شد، صدای ضبط‌ شده یک مرد با جمله «نه، دور شو، این غذای من است» پخش می‌شد یا با لحن خنثی و معمولی یا با گفتاری تهاجمی‌تر. یک صوت سوم که این بار صدای یک سینه‌سرخ (نوعی پرنده) بود نیز آزمایش شد.

در مجموع، ۶۱ مرغ در ۹ شهر ساحلی در این آزمایش شرکت کردند و یک عامل بازدارنده واضح وجود داشت که باعث می‌شد پرنده‌ها ظرف یک دقیقه پروازکنان دور شوند و آن داد زدن بود. تنها ۱۵ درصد از مرغان دریایی وقتی با لحن آرام با آن‌ها صحبت شد، صحنه را ترک کردند. در همین حال، خوش‌وبش کردن سینه‌سرخ تأثیر کمی داشت، به‌طوری‌که بیش از دو سوم مرغان اطراف سیب‌زمینی‌ها پرسه می‌زدند.

دکتر نیلتجه بوگرت از مرکز بوم‌شناسی و حفاظت دانشگاه اکستر می‌گوید: ما دریافتیم که مرغان دریایی شهری، هوشیارتر بودند و وقتی صدای یک مرد را برایشان پخش می‌کردیم، کمتر به ظرف غذا نوک می‌زدند، چه در حال صحبت کردن بود و چه داد زدن. اما تفاوت در این بود که مرغان بیشتر احتمال داشتند با صدای دادزدن پرواز کنند و با صدای صحبت‌کردن آرام‌تر راه بروند.

این پژوهشگر افزود: بنابراین وقتی می‌خواهید یک مرغ دریایی را که قصد دارد غذای شما را بدزدد بترسانید، صحبت کردن شاید باعث مکث او شود، اما داد زدن برای وادار کردنش به پرواز مؤثرتر است.

اصواتی که توسط پنج شرکت‌کننده داوطلب ضبط شده بود، تأثیر ثابتی داشت، با وجود اینکه صداها متفاوت بودند؛ این امر پژوهشگران را به این باور رساند که مسئله این نیست که چه چیزی گفته می‌شود، بلکه اینکه چگونه گفته می‌شود مهم است. این نشان می‌دهد که مرغان دریایی می‌توانند ویژگی‌های آکوستیک موجود در صدای ما را درک کرده و به آن واکنش نشان دهند.

بوگرت می‌گوید: معمولا وقتی کسی داد می‌زند، ترسناک است چون صدای بلندی است، اما در این مورد همه‌ صداها یک حجم داشتند و تنها نحوه‌ بیان کلمات متفاوت بود. بنابراین به‌نظر می‌رسد مرغان به شیوه‌ بیان ما توجه می‌کنند، چیزی که فکر نمی‌کنیم قبلا در هیچ گونه‌ وحشی دیده شده باشد؛ فقط در گونه‌هایی که اهلی شده‌اند و نسل‌ها کنار انسان زندگی کرده‌اند، مانند سگ‌ها، خوک‌ها و اسب‌ها دیده شده بود.

مرغان دریایی و بسیاری از پرندگان شهری مانند کبوترها در برابر بدرفتاری انسان‌هایی که با آن‌ها زیستگاه مشترک دارند، آسیب‌پذیرند؛ موضوعی که پژوهشگران نیز می‌خواهند به آن توجه جلب کنند. در نهایت، لازم نیست پرندگان را دنبال کنید یا چیزی به سمتشان پرت کنید تا عقب بنشینند، فقط کافی است با صدای بلند به آن‌ها بگویید چه احساسی دارید.

بوگرت می‌گوید: بیشتر مرغان آن‌قدر جسور نیستند که از یک فرد غذا بدزدند، فکر می‌کنم آنها بیش از حد بدنام شده‌اند. چیزی که نمی‌خواهیم، این است که مردم به آن‌ها آسیب بزنند. آن‌ها گونه‌ای هستند که از نظر حفاظتی در شرایطی نگران‌کننده‌اند و این آزمایش نشان می‌دهد روش‌های مسالمت‌آمیزی برای بازداشتن آن‌ها وجود دارد که شامل تماس فیزیکی نمی‌شود.

این اولین باری نیست که دانشمندان وارد این نبرد میان‌گونه‌ای شده‌اند و پژوهشگران همچنین دریافته‌اند که «خیره شدن» به یک مرغ دریایی نیز باعث می‌شود قبل از اینکه خوراکی‌تان را بدزدد، تامل کند.

انتهای پیام