فاطمه رحمتی در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرد: صنعت لرستان سال‌هاست با مجموعه‌ای از کارخانه‌های نیمه‌تعطیل و خطوط تولید خاموش دست‌وپنجه نرم می‌کند.

وی ادامه داد: واحدهایی که زمانی ستون اشتغال استان بودند، اما امروز به نمادی از فرسودگی ساختار تولیدی کشور تبدیل شده‌اند. از پارسیلون و نساجی گرفته تا سیمان دورود و حتی صنایع غذایی کوچک‌تر، هرکدام داستانی مشابه دارند از کمبود سرمایه در گردش، بدهی‌های انباشته، اختلافات مالکیتی و نبود بازار پایدار.

رحمتی افزود: طبق داده‌های رسمی، سهم صنایع تعطیل و نیمه‌فعال در لرستان بالاتر از میانگین ملی است؛ مسئله‌ای که نه‌تنها فرصت اشتغال را محدود کرده، بلکه بخش قابل توجهی از دارایی‌های صنعتی استان را بلااستفاده نگه داشته است.

این دکترای اقتصاد گفت: به نظرم مهم‌ترین چالش، «وقفه طولانی در تأمین مالی» و «نبود مدل مالکیت شفاف» است؛ وضعیتی که باعث شده هرگونه تصمیم‌گیری برای احیا یا نوسازی با تأخیر انجام شود.

وی ادامه داد: به‌عنوان نمونه، کارخانه پارسیلون که زمانی برند ملی در نساجی کشور بود، سال‌هاست میان تغییر مالکیت، بدهی‌های سنگین و ناتوانی در تأمین مواد اولیه گرفتار مانده است. در سیمان دورود نیز که یکی از قدیمی‌ترین واحدهای صنعتی غرب کشور است، نوسازی تجهیزات و توسعه ظرفیت تولید به کندی پیش می‌رود و هزینه‌های انرژی و حمل‌ونقل، کار را برای رقابت سخت کرده است.

رحمتی یادآور شد: بخش دیگری از مشکل، به ساختار بازار بازمی‌گردد، بسیاری از واحدهای نیمه‌تعطیل لرستان، حتی در صورت احیا، بدون ایجاد شبکه‌های بازاریابی، صادرات پایدار و قراردادهای بلندمدت، دوباره به چرخه رکود بازمی‌گردند. از سوی دیگر، زیرساخت‌های استان از جمله حمل‌ونقل ریلی و دسترسی به بازارهای بزرگ هنوز فاصله زیادی با استانداردهای رقابتی دارد و همین موضوع هزینه تولید را بالا نگه می‌دارد.

این مدرس دانشگاه بیان کرد: با این حال، با یک برنامه سه‌مرحله‌ای می‌توان بخش قابل توجهی از ظرفیت صنعتی استان را دوباره به حرکت درآورد که شامل تعیین تکلیف مالکیت و بدهی‌ها از طریق مدل‌های مشارکتی با بخش خصوصی و صندوق‌های سرمایه‌گذاری، تأمین سرمایه در گردش از طریق یارانه سود، ضمانت‌نامه‌های دولتی و صندوق حمایت از صنایع و بازآرایی بازار با تمرکز بر ایجاد زنجیره ارزش در صنایع سنگ، سیمان، فلزات سبک و نساجی هستند.

وی یادآور شد: در سال‌های اخیر چند حرکت مثبت نیز دیده شده است؛ از جمله برنامه نوسازی تجهیزات سیمان دورود و تلاش برای فعال‌سازی بخشی از خطوط تولید صنایع غذایی و بسته‌بندی. اما فعالان اقتصادی معتقدند این اقدامات پراکنده کافی نیست و احیای واقعی زمانی رخ می‌دهد که یک «برنامه منسجم صنعتی» برای لرستان تصویب و اجرا شود.

این دکترای اقتصاد گفت: در شرایطی که نرخ بیکاری استان همچنان بالاتر از میانگین کشوری است، روشن کردن دوباره چراغ واحدهای صنعتی نیمه‌تعطیل، می‌تواند نقطه عطفی در اقتصاد استان باشد؛ فرصتی که اگر باز هم به تأخیر بیفتد، بخش دیگری از ظرفیت صنعتی لرستان برای همیشه از دست خواهد رفت.

انتهای پیام