حجت‌الاسلام جواد نیک‌بین در گفت و گو با ایسنا با گرامیداشت روز وحدت حوزه و دانشگاه افزود: ۲۷ آذر نماد پیوند استراتژیک میان دو نهاد تولید علم و معنویت، یعنی حوزه علمیه و دانشگاه، است.

وی خاطرنشان کرد: وحدت حوزه و دانشگاه نباید به یک کلیشه سالانه یا صرفاً یک تریبون سخنرانی تقلیل یابد؛ بلکه باید تبدیل به یک الگوریتم ساختاری برای پیشبرد اهداف کلان کشور شود.

نماینده مردم منطقه ترشیز با اشاره به تحولات سریع جهانی و پیچیدگی‌های تمدنی، وحدت این دو نهاد را ستون فقرات استقلال فکری و پیش‌نیاز تحقق جامعه‌ای مبتنی بر علم و ایمان دانست و افزود: در دوره کنونی که عصر جنگ شناختی و نفوذ فکری است، این وحدت، کارکردی دفاعی و تهاجمی هم‌زمان پیدا می‌کند.

وی خاطرنشان کرد: ما نیازمندیم که در برابر نظریات الحادی و مادی‌گرایانه که از طریق رسانه‌های نوین منتشر می‌شوند، پاسخی مستند و عمیق داشته باشیم که هم از نظر اعتبار علمی مورد قبول جامعه دانشگاهی باشد و هم ریشه در مبانی محکم دینی داشته باشد.

نیک‌بین با تبیین ریشه‌های این مفهوم در اندیشه بنیان‌گذار کبیر انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره)، خاطرنشان کرد: هدف اصلی، نه ادغام دو مجموعه، بلکه ایجاد یک هم‌افزایی نظام‌مند بوده است.

چالش‌های موجود در مسیر وحدت

وی تأکید کرد: حوزه علمیه، میراث‌دار عمق‌بخشی به باورهای ایمانی و تنظیم‌گر حوزه اخلاق و فقه در جامعه است؛ در مقابل، دانشگاه، موتور محرکه تولید دانش کاربردی، فناوری و روش‌های نوین مدیریتی است. فاصله گرفتن این دو، به معنای ایجاد یک شکاف عمیق در هویت ملی ماست؛ شکافی که غرب همواره در پی دامن زدن به آن بوده است تا توسعه مادی ما را از ریشه‌های معنوی جدا سازد.

این استاد حوزه، به چالش‌های موجود در مسیر وحدت پرداخت و هشدار داد: تداوم رویه‌های گذشته ممکن است منجر به اتلاف ظرفیت‌ها شود. متأسفانه، گاهی اوقات وحدت را تنها در برگزاری یک همایش مشترک یا یک سخنرانی تقلیل می‌دهیم. در حالی که وحدت واقعی، نیازمند تغییر در سرفصل‌های درسی مشترک، ساماندهی اساتید و دانشجویان در پروژه‌های پژوهشی کلان و ایجاد زبان مشترک میان دو سیستم تولید محتواست.

وی بیان کرد: مهم‌ترین مانع، عدم درک متقابل اساتید از روش‌شناسی یکدیگر است. برخی از متخصصان حوزه ممکن است در برابر روش‌های نوین تحقیق کمی و کیفی دانشگاهی مقاوم باشند و در مقابل، برخی از دانش‌پژوهان دانشگاهی نیز به دلایل ضعف آموزشی، از درک ظرایف و دقت‌های فلسفی و کلامی حوزوی ناتوان باشند؛ رفع این نقصان، مستلزم آموزش‌های میان‌رشته‌ای اجباری در مقاطع تحصیلات تکمیلی است.

نقش‌آفرینی مجلس در تقویت اجماع علمی-دینی

نیک‌بین در ادامه به وظایف نهاد قانون‌گذاری در حمایت از این پیوند اشاره و تصریح کرد: مجلس شورای اسلامی، به عنوان ناظر بر اجرای اسناد بالادستی، باید با تأمین بودجه‌های هدفمند، کرسی‌های نظریه‌پردازی مشترک را فعال سازد و از هرگونه سوء استفاده از ظرفیت‌های دولتی برای تضعیف یا تفکیک این دو نهاد جلوگیری کند. تمرکز ما باید بر روی پروژه‌های کاربردی باشد که نتیجه آن مستقیماً در زندگی مردم اثر بگذارد که بومی‌سازی فناوری‌های حیاتی با حفظ اصول اخلاقی اسلامی از آن جمله است.

وی از مراکز علمی منطقه ترشیز خواستار رویکردی پیشرو شد و گفت: منطقه ترشیز، با داشتن ظرفیت‌های تاریخی و جمعیتی قابل توجه، می‌تواند به عنوان پایلوت اجرای موفق این مدل وحدت معرفی شود. اساتید حوزه باید به طور فعال وارد بحث‌های مربوط به مسائل روز جامعه (مانند اقتصاد مقاومتی یا آسیب‌های اجتماعی مبتنی بر آمار و داده‌های دانشگاهی) شوند و از سوی دیگر، اساتید دانشگاهی باید در چارچوب‌های فکری اسلامی، به ارائه راهکارهای علمی بپردازند. این هم‌راستایی، منجر به تولید دانش بومی نافع خواهد شد که وابستگی فکری ما به مکاتب وارداتی را از بین می‌برد.

نماینده مردم منطقه ترشیز در مجلس شورای اسلامی افزود: اگر وحدت حوزه و دانشگاه به درستی برقرار شود، تمدن نوین اسلامی نه تنها در عرصه نظری، بلکه در عرصه عمل و مدیریت جامعه، الگویی موفق برای جهانیان خواهد بود.

انتهای پیام