به گزارش ایسنا، محمد درویش در نشست « خانه سیاه است؟» که سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی مشهد در دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست دانشگاه فردوسی مشهد برگزار کرد، گفت: هنگامی که در سال ۱۳۵۰، اسکندر فیروز - مؤسس و اولین رئیس سازمان حفاظت از محیط‌زیست کشور- کلنگ ساخت سازمان حفاظت محیط‌ زیست را بر زمین زد، یک میلیون و ۳۰۰ هزار رأس گونه جانوری مهم در پهنه ایران شناسایی شدند.

مدیرکل مستعفی دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط‌ زیست با بیان اینکه جامعه توسعه‌یافته، جامعه‌ای است که همه زیستمندان آن فارغ از اینکه انسان، گیاه یا جانور باشند، دارای حرمت‌ هستند، تصریح کرد: امروز در عمل چیزی از کشف‌رود، تجن، هریررود، بینالود و دشت عظیم و ارزشمند توس باقی نمانده است و وضعیت اترک و قبیشان هم به مراتب بدتر است. خلیج گرگان در سواحل جنوب شرقی مازندران تبدیل به یک چشمه بزرگ تولید گردوخاک شده؛ قبیشان ۱.۵ کیلومتر عقب‌نشینی کرده و عمق متوسط مرداب انزلی نیز به نیم‌متر کاهش یافته است.

وی افزود: در شرایط کنونی دل گاوخونی، خون است و مردم در «پریشان»، پریشان‌حال هستند و بخت ایران یعنی بختگان در بدترین وضعیت ممکن به سر می‌برد و شادگان دیگر شاد نیست.

درویش با اشاره به اینکه در پنج سال گذشته، ۵۸ میلیون درخت را از دست داده‌ایم، گفت: از این بین، ۱۸ میلیون آن‌ها بلوط‌های زاگرس بودند که از بین رفتند همچنین در این مدت رکورد نشست زمین دوبار توسط ایرانیان شکسته شد. یکی در جنوب غرب تهران با ۳۶ سانتی‌متر نشستِ زمین در سال و دیگری در میان دشت فسا تا جهرم با ۵۴ سانتی‌متر نشست زمین در سال که ۴۰ برابر شرایط بحرانی است.

وی افزود: همه این آمارها نشان‎دهنده این است که شاید ما آخرین نسلی باشیم که بتوانیم در کنار برخی از مواهب طبیعی ارزشمندمان عکس یادگاری بگیریم. برای نمونه هم‌اکنون دیگر امکان لمس بزرگ‌ترین پهنه آب شیرین ایران یعنی دریاچه پریشان وجود ندارد.

این فعال محیط زیست با بیان اینکه سرزمین و مردمی که حرمت اندیشه‌ها و حرمت افرادی که این اندیشه‌ها را می‌آفرینند به‌جا نیاورد، محکوم به تجربه روندهای کاهنده سرزمین است، تصریح کرد: چرا در استانی که ۳۳ درصد آب‌های جاری کشور در آن‌جا جاری می‌شود، کارون و کرخه و جراحی و مارون و زهره و بهمن‌شیر و اروند رود و بزرگ‌ترین منابع نفت  گاز را دارد و از مهم‌ترین و راهبردی‌ترین منطقه آزاد کشور برخوردار است، درصد بالایی از مردم خوزستان درخواست مهاجرت کرده‌اند؟ خوزستان آزمایشگاه عبرت همه ماست که ذبح ملاحظات محیط‌زیستی به بهانه اشتغال و توسعه، می‌تواند چه مصیبت جان‌کاهی را به بار بیاورد.

وی خاطرنشان کرد: حرف همه فعالان، دوستداران و کارشناسان محیط‌زیست این است که ما دنبال پروژه محیط‌زیست‌هراسی نیستیم و نمی‌گوییم محیط‌ زیست موی دماغ توسعه است بلکه می‌گوییم عبرت بگیریم از اتفاقاتی که در حوزه آبریز دریاچه ارومیه افتاد و حالا باید ۲۰هزار میلیارد تومان هزینه کنیم تا بخشی از آن شرایط را برگردانیم.

درویش افزود: عبرت بگیریم از ماجرای غم‌انگیز یزد و اصفهان که به بهانه گسترش صنایع پرمصرف فولاد، سیمان، سفال و لاستیک قلب ایران با بحران فرونشست زمین در کلاه‌قاضی، میبد، مورچه‌خور و زرین‌شهر روبرو شده است. اصفهان می‌توانست نصف جهان و مهمان‌پذیر درجه یک ایران باشد و نیازی نبود با طرح‌های انتقال آب برای آن بارگذاری کاذب ایجاد کنیم و به شرایطی برسیم که بسیار غم‌انگیز است.

وی با اشاره به اینکه همان بلایی که به سر اصفهان آمد را داریم به سر یزد، فارس و خوزستان می‌آوریم،گفت: فعالان محیط‌ زیست باید از این هنر برخوردار باشند که به زبان ساده اما محکم و با استدلال شرح دهند حفظ ملاحظات زیست‌محیطی از قضا به نفع جیب مردم است و نباید کسی آن‌ها را با القابی چون آدم احساساتی خطاب کند که غم نان ندارند و اشتغال نمی‌فهمند و نمی‌دانند که تورم و مسکن چیست. از قضا ما بیش‌تر می‌فهمیم که اگر امروز موج مهاجرت بزرگی در شمال غرب کشور رخ داده است و در مراغه، بناب و شبستر و سوسنگرد و بستان و... با مشکلات امنیتی روبرو هستیم، می‌توانیم با حفظ ملاحظات زیست‌محیطی آن‌ها را حل کنیم.

مدیرکل مستعفی دفتر مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: اگر یک فعال محیط‌ زیست می‌داند در اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۶، حدود ۴۰۰هزار نفر بر اثر آلودگی هوا دچار مرگ زودرس شده‌اند، در جایی که کمینه استاندارد خودروها و سوخت آن‌ها یورو۶ است، آن هنگام هرگز آماری را که در ایران منتشر می‌شود و می‌گوید ۳۵ هزار نفر بر اثر آلودگی هوا کشته می‌شوند را جدی نمی‌گیرد و می‌داند این رقم دست‌کم بیش از ۱۰۰هزار نفر است. وقتی در لندن در سال گذشته ۹۵۰۰ نفر به علت آلودگی هوا کشته شدند، اینکه در تهران ۵۰۰۰ نفر و در مشهد ۷۰۰ نفر به این دلیل فوت کرده‌اند یک شوخی است و رقم به‌مراتب بالاتر است.

وی ادامه داد: اگر ما با بحرانی به نام ترافیک روبرو هستیم و ۵۰ میلیون ساعت از عمر ایرانی‌ها، ۲۰ میلیون ساعت فقط در تهران و ۷میلیون ساعت در مشهد، به ارزش ۲۵ هزار میلیارد تومان تلف می‌شود، شما می‌توانید با باکیفیت‌کردن خودروها این مشکل را حل کنید و باید از خودمان شروع کنیم.   

این فعال محیط‌ زیست با اشاره به اینکه با این وجود، نقاط امیدوار کننده‌ای هم وجود دارد، یادآور شد: برای نمونه می‌توان به کاری که مردم روستای «دیزباد بالا» در خراسان رضوی انجام دادند، اشاره کرد. آن‌ها به گرازها شلیک نمی‌کنند بلکه از گرازها برای شخم زمین‌هایشان استفاده می‌کنند. همچنین در این روستا خود مردم پول گذاشته و یگان حفاظت از منابع طبیعی تشکیل داده‌اند و شورای روستا اجازه نمی‌دهد خانه‌ای ساخته شود مگر اینکه بخشی از آن آشیانه پرندگان باشد.

انتهای پیام